BU SAVAŞI BERABER KAZANALIM

Y

"Yalan söylüyorlar, ya da bilmiyorlar. Öyle her şeye rağmen gülemiyor insan."

Anlamıyorlar değil mi? Neler yaşadığını, aklından geçenleri, çektiğin acıları... Hiçbir fikirleri yok. Yüzüne sahte bir gülümseme konduruyorsun ve olay tamam. Kimse sana nasıl olduğunu, daha doğrusu gerçekten nasıl olduğunu sormuyor. Peki ya sen? Sen onların içini biliyor musun? Sen onların gerçekten nasıl oldukları merak ediyor musun? Mesela bugün yanından spor arabasıyla geçen o kızın ne kadar şımarık olduğunu düşünürken, annesinin gözleri önünde öldüğünü biliyor muydun? Ya da sınıfta sürekli gülen ve herkesle dalga geçen o çocuğun evde babasından dayak yediğini? Her hafta başka bir erkekle gördüğün kızın tecavüze uğradığını? Sınıfın en güzel kızının aslında bulimia hastası olduğunu?..

Yaşadığın şeyler kolay demiyorum. Fakat bunları yaşayan sadece sen değilsin. Fark et artık içindeki gücü. Ayağa kalk. Tüm bunlar sadece senin başına gelmiyor, sızlanmayı, ağlamayı bırak. İçindeki gücü keşfet. Seni yıkmak isteyenlere inat ayağa kalk. Hıçkırıkların yerine zafer nidaların duyulsun. Çünkü sen, geceleri bir köşede kendi başına ağlayan birinden daha fazlasısın.