Hard tegen Hart - Deel 1 (Verborgen Agenda's - Boek 1) (Internet) (Netties 2017)

10.1: De verrassing - Victor

"Heb je alles gehoord?" vroeg Victor.

"Ja," antwoordde Koenraad, die zich verstopt had in de aanpalende bibliotheek.

"Was het echt zo erg?"

"Erger," bromde hij, "maar ik vertel je niets meer. Het zijn haar geheimen om te delen. En als je ook maar één haar op haar hoofd krenkt, krijg je met mij te maken!"

Victor knikte verbaasd. Hij zette zich neer in zijn stoel en gebaarde zijn vriend om plaats te nemen in Katharina's. Koenraad negeerde hem. In plaats van te zitten, liep hij mopperend heen weer. Victor ving flarden op van zijn monoloog over vrienden die denken dat ze zich alles kunnen veroorloven en zouden moeten weten dat ze in elkaar geslagen zullen worden als ze zijn zus niet met respect behandelen. Hij wachtte geduldig tot Koenraad over de schok heen was. Blijkbaar is er een groot verschil tussen iets weten in theorie en het zien in de praktijk. Even later werd zijn geduld beloond. Met een diepe zucht liet hij zich neervallen in de lege stoel, die protesterend kraakte. "Je hebt enkele weken geleden niet gelogen, neem ik aan. Je houdt echt van haar?"

"Ja."

"Je zal engelengeduld moeten hebben."

"Dat heb ik al gemerkt. Ze is het waard."

"Ze vertrouwt je. Ze heeft net tranen met tuiten gehuild in jouw armen." Hij rolde met de stoel tot vlak bij hem. "Denk eraan ..." Hij aarzelde. "Pas op voor je hart, Victor. Ze is verliefd op jou, dat staat vast. Ik weet wel niet of zij in staat is om iemand volledig te vertrouwen. Er is zoveel gebeurd. Geef haar niets dat ze niet kan teruggeven. Of toch niet voor zij er klaar voor is."

"Daarvoor is het te laat, vrees ik. Zij is het voor mij. Geen twijfel mogelijk."

"Veel succes." Hij lachte. "Je zal het nodig hebben. Je hebt het jezelf moeilijk gemaakt," voegde hij er hoofdschuddend aan toe.

Victor haalde zijn schouders op. "Weer: ze is het waard."

Hun gesprek viel stil door snelle voetstappen op de gang. Gezwind ging hij voor Koenraad staan om hem te verbergen. Katharina kwam binnen met een aarzelende glimlach en een blos op haar wangen van het lopen. God, wat is ze prachtig.

"Met wie was je aan het praten?" vroeg ze licht buiten adem. "Ik ben toch niet te laat?"

Victor stapte opzij. Koenraad stond op en opende zijn armen. Ze sloeg haar handen voor haar mond. "Koenraad!" Ze stormde op hem af en ze omhelsden elkaar. "Je bent het echt," bracht ze stomverbaasd uit.

"Ik heb jou ook gemist, zusje," antwoordde hij vol emotie terwijl hij haar stevig vasthield.

"Ik geloof mijn eigen ogen niet! Waarom ben je hier? Hoe lang blijf je? Zeg alsjeblieft voor altijd."

Hij schraapte zijn keel. "Ik kan maar enkele dagen blijven ... Ik krijg slechts een week extra vakantie van de universiteit en vader wil dat ik mijn verjaardag samen met hem vier. Victor heeft mij het perfecte excuus gegeven om hier langs te komen zonder argwaan de wekken. Officieel ben ik hier om onze handelsmissie voor te bereiden. Vader is euforisch: hij denkt dat ik mij eindelijk interesseer voor staatszaken." Hij snoof verachtelijk. "Niet dus."

Ze maakte zich los uit Koenraads omhelzing. Stralend van geluk nam ze Victors handen vast. "Bedankt, Victor. Je bent de beste vriend ooit." Ze kuste hem op de wang.

"Graag gedaan, Kate." Hij hief hun verstrengelde handen op en drukte de hare tegen zijn lippen. "Gelukkige vier-dagen-voor-je-verjaardag. Ik ga nu even ... euhm ... ergens anders naartoe." Als in de zevende hemel wandelde hij de kamer uit. Dit was een meesterlijke zet.