Guardian Angel

Επίλογος

Κάποιες μέρες μετά...

Liam's POV
V: Οπότε αυτό ήταν.

Li: Ναι, αυτό.

Βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο. Η Nicole επέστρεφε στο Wolverhampton.

V: Χάρηκα που σε ξαναείδα, Liam, ακόμα και αν αυτό ήταν το τέλος της σχέσης μας.

Li: Δεν έχει νόημα να το συζητάμε τώρα. Ο καθένας πήρε το δρόμο του.

V: Ναι, έχεις δίκιο... Πρέπει να την αγαπάς πολύ, είπε νόημα.

Li: Όσο δε φαντάζεσαι.

V: Τότε θα πρέπει να είναι όντως ξεχωριστή. Σου αξίζει κάποια που να σε αγαπάει πραγματικά.

Την κοίταξα παραξενεμένος.

V: Μη με κοιτάς έτσι. Ξέρω ότι έκανα λάθη. Δε σου αξίζω... Δε θα ξεχάσω να ειδοποιήσω τους γονείς σου ότι είσαι καλά.

Li: Ναι, σε ευχαριστώ. Θα ανησυχούν.

Χαμήλωσε για λίγο το βλέμμα της και έπειτα συνέχισε.

V: Ίσως, υπάρχει και για μένα κάπου εκεί έξω κάποιος που να με αγαπά έτσι όπως αγαπάς εκείνη.

Li: Κάποτε εγώ σε αγαπούσα.

V: Κάποτε... Αλλά ίσως αυτό που να μας ενώνει πραγματικά να μην είναι ο έρωτας αλλά η φιλία. Αντίο, Liam.

Li: Αντίο, Nicole...

Η Nicole απομακρυνθηκε με τη βαλίτσα της προς τις κυλιόμενες σκάλες του αεροδρομίου, το ίδιο και ο Joseph με τον Arthur. Οι δυο τους γύριζαν πίσω στην Αγγλία. Θα άφηναν την Nicole πρώτα στους γονείς της και έπειτα θα γυρνούσαν Λονδίνο...

Κοίταξα πίσω μου. Η Ναταλία ήταν εκεί και με περίμενε μαζί με τον πατέρα της που είχε αφήσει στο αεροδρόμιο τους παλιούς του φίλους.

Α: Εγώ πάω στο αυτοκίνητο. Σε περιμένω, είπε για να μας αφήσει μόνους να μιλήσουμε.

Την πλησίασα.

Li: Καλύτερα να πηγαίνω.

Ν: Πού?

Li: Στο σπίτι μου, φυσικά.

Με πλησίασε αυτή τώρα.

Ν: Κι αν εγώ δε θέλω?

Li: Τι να μη θέλεις?

Ν: Να φύγεις... Είχαμε αφήσει κάτι τις προάλλες στο γραφείο της μητέρας μου, θυμάσαι?

Χαμογέλασα. Το θυμόταν. Μα, βέβαια! Μου το είχε υποσχεθεί ότι θα επέλεγε όταν τελείωνε αυτή η ιστορία.