Het gaat over een 17-jarige marokkaanse meid genaamd Dounia.
Vanwege een paar agressieve kanten, doet ze van kleins af aan al boksen. Dat is ook een van de redenen dat ze het beter kan vinden met de jongens dan met de meisjes.
Dounia was niet zoal...
Toen ik wakker werd lag ik in mijn eigen bed. Ik keek op mijn telefoon en zag dat het al 14u was. En dat ik geen bereik heb, alleen wifi. Ik stuur mijn broers een appje dat alles goed gaat en dat we zijn aangekomen. Ik pak mijn badjas en loop de douche in, even ontspanning...
Besef even, ik word volgende week 18. En ik ben honderden kilometers weg van thuis. Als je achttien word zou je normaal blij moeten zijn. Ewa dat ben ik helemaal niet. Dit is niet hoe ik mijn achttiende verjaardag voorstelde. In Frankrijk, mijn lieve moeder die er nietmeer is! En mijn vader die i don't know where uithangt. Mijn broers die alles doen voor mijn veiligheid en geen vriendinnen rondom mij. Niemand waar ik mee kan praten, uitluchten over hoe ik mij voel. En ja hoor de tranen hadden hun weg naar beneden gevonden. Wat is dit voor een leven?! Zeg mij! Ik kan evengoed dood zijn. Misschien waren er dan geen problemen. Misschien was er dan geen last. Even dacht ik aan zelfmoord, maar allah y hfed zou ik nooit doen! Daarom ben ik zo blij met Khalid. Is maar 1 vriend maar wel degene die er altijd voor me is & waar ik mee kan praten. Natuurlijk niet over alle dingen maar toch wel de meeste. Ook zijn er Youssef, Younes, Dalil, Karim en Chafik die er wel altijd waren om mij te helpen ofwel te beschermen. Bij Younes kon ik ook wel alles kwijt.
Ik droogde mij af en trok mijn ondergoed en badjas aan. In mijn kamer deed ik wat arganolie in mijn haar en liet mijn krullen in een strakke staart. Ik koos voor een zwarte enkelbroek met daarop een grijs shirt die half mijn billen bedekte. Ik pakte mijn jeans jas en stopte mijn pas, geld, oortjes, oplader en prulletjes erin. Ik deed nog mijn oorbellen aan
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
En liep naar onder, Amine&Khalid waren al wakker. "Waar ga jij" vroeg Khalid "Boodschappen doen met jullie, dus kleed jullie aan"
We hebben hele voorraad inkopen gedaan. Er was gelukkig een carrefour in de buurt. Samen met de boys zet ik alle booschappen op zijn plaats.
Twee weken later...
"KHALIDDD JE BENT ER" riep ik enthousiast. Ik nam een spurtje en knuffelde khalid plat. "Ik heb Amine ook meegenomen" Ik zag hem net uit de auto komen en ook hem knuffelde ik plat.
Dus ik ben al 2 weken hier in Marseille. Amine&Khalid moesten naar school en hebben ook familie thuis dus konden ze niet lang blijven. Ik was anderhalve week alleen hier. Voel me nu toch wel thuis. Maar is fijner met familie rondom je. Als ik naar de winkel wil gaat er altijd een bewaker mee. Als het nog zo twee weekjes gaat dan mag ik hierzo naar school gaan zei Walid. Want hij zei ook dat ik hier toch wel lang ga blijven dus beter niet tegen ga werken. Ik heb 3 bewakers en hun kunnen ook nederlands, ze kunnen echt veel talen spreken! Zij blijven hier dan ook slapen soms. Ze heten Fernando, Issam & Zakaria. Ze wisselen altijd af. En ik ken hun ook al goed ondertussen. Fernando is een Italiaan, en is 30 jaar. Hij heeft donker groene ogen en donkerbruine haren. Issam is van marokkaanse afkomst, en is 23. Hij heeft donkerbruine ogen met volle krullende wimpers en donkerbruine krulletjes, zo schattig. En tenslotte Zakaria(zaki bijnaam) hij is ook van marokkaanse afkomst & is 33 jaar. Hij heeft lichtbruine ogen en donkerbruin haar, bijna zwart met een getrimd baardje.
