Shanaya: Queen of the Fairies

Chapter 17: Traitor

Gilbert!

"Asshole!" rinig kong sigaw ni Lorenzo at biglang nagkagulo sa loob. Nagtraydor si Gilbert saamin? Si Gilbert na siyang taga-pagpayo ko? Trinaydor niya kami? Bakit?

"Let's go," yaya ni Simon saakin at hinila ako palayo sa function hall ng palasyo.

"The hell, Simon! Bitiwan mo nga ako!" pagpupumiglas ko sa hawak niya

Buong pwersa kong hinigit ang kamay ko mula sa kanya.

He looked at me, annoyed!

Well, I'm pissed right now! Damn that Gilbert! Kailan pa niya kami trinaydor? Kailan pa? Damn it!

"We need to leave the palace, Shanaya!" he exclaimed then held my hand again. Pero agad kong tinabig ang kamay niya.

"Leave?" hindi makapaniwalang tanong ko dito. "Are you for real? We can't leave the palace, Simon! Nasa isang digmaan tayo ngayon! We need to fight back to protect what's ours!"

"We can't fight them right now!" he said them brushed his hair with frustration. "They wanted you, Shanaya!" sigaw pa nito na ikinatigil ko. "Ikaw ang kailangan nila. And once they have you, game over. Talo na tayo sa larong sinimulan nila!"

Me? Game of what?

"What do you know, Simon?" I asked him. I know he knows something. He knows what is freaking happening right now! "Alam mo bang nagtratraydor si Gilbert sa palasyo?"

Hindi ito sumagot sa tanong ko. Tinitigan lamang ako nito.

"Answer me!" I demanded! If he knows all of this shits, dapat ay binalaan na niya kami para maiwasan ito!

"Yes!" He finally spoke. "Alam kong nagtratraydor si Gilbert sa palasyo. I accidentally overheard him talking to someone," he paused and sighed. "From Plysia." he explained.

"Plysia?"

"Oo, sa Plysia, Shanaya. Kaya naman ay nagpumilit akong tingnan natin ang sitwasyon sa bayang iyon. At tama nga lahat ng narinig at hinala ko. Gilbert, that bastard, created a group of people that will fight against the palace. Against us."

"Alam mo naman pala ang mga ito ngunit hindi mo man lang sinabi saamin? Sa akin?" hindi makapaniwalang tanong ko dito! Kung sana ay sinabi niya, malamang ay nagawan ko ito sa solusyon. Hindi sana aabot sa ganito! Damnit!

"Your mom, the former Queen, knows about this, too." Ani niya na ikinagulat ko. Say what?

"I told her about this at ang tanging sambit niya saakin ay may tiwala siya sayo."

Oh great God!

Napatampal ako sa noo ko.

Akmang magsasalita sana ako ngunit bigla akong natigil dahil sa kapangyarihang naramdaman.

Agad akong nagsummon ng isang espada ko. Maging si Simon ay naging alerto.

"Well, well, well."

Napalingon ako sa gawing kanan namin noong may nagsalita roon.

Bernie!

"Look who's here? Ang mga tuta ng palasyo," he said. May kasama itong isang lalaki. By his looks, alam kong malakas din ito.

"Watch your words, asshole. Nasa teritoryo ka namin," banta ni Simon rito.

Halakhak lamang ang tinugon ni Bernie sa banta ni Simon.

"What? This place will be ours. Soon," he said with a grin on his damn face.

"Oh, really?" I coldly asked.

"Yes, Queen Shanaya," ani nito na ikinainit ng ulo ko.

"At sa tingin mo'y papayag ako sa nais niyo?" I asked again as I summon one of my sword. Now I'm holding and gripping my twin swords. "Sa tingin niyo ba'y papayagan ko kayong sirain ang kahariang ito!"

"Shanaya," tawag pansin sakin ni Simon. Ngunit hindi ko ito pinansin. My anger fill me up! Alam ko, nilalamon na ako ng galit ngayon. At wala akong pakialam.

I'm the Queen of Xiernia. At karapatan kong magalit sa kung sino man ang mapangahas na sumira sa kahariang pinahahalagahan ko!

Akmang susugurin ko na si Bernie noong natigil ako bigla dahil sa pamilyar na kapangyarihang naramdaman ko.

Mom?

"Shanaya!"

I heard my mom called my name.

But before I can turn my head to her direction, I heard her saying the words that makes my body cold as ice.

"Xeirseus Diastrous!"

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa mga katagang binitawan niya.

I can feel my body become numb and at the same time, unti-unting bumibigat ang aking mga mata. My eyes were half closed when I turned my head on her.

She looked so scared. Dangerous, as well. Her power is dominating the whole place.

I wanted to call her but I don't have enough strength right now. I just saw how she nods at me as my body touches the cold ground.

Why, mom?