⭐WATTYS2017 KAZANANI⭐
"Her şey telefonuma gelen bir mesaj ile başladı.
Ve sonrasında devam etti."
...
"Umarım bu geceki hediyenden memnun kalırsın. Daha seninle işim bitmedi Hazan. Senin yüzünden benim hayatım mahvoldu. Şimdi sıra sende."
...
👉Hikayeyi okumaya başladığınız tarih ve saati yazmayı unutmayın👈
İyi okumalarr :")
"Hayır bunu kabul etmiyorum. Bunun ne kadar riskli olduğunu bilmeme rağmen nasıl benden onay istersiniz?"
Karanlığın ortasında zihnimin içinde dolanan sözlerin kime ait olduğunu yavaş yavaş anlamlandırmaya çalışırken babamım sesi olduğunu fark ettim. Etrafın karanlığından kurtulmak için gözlerimi aralamaya çalıştım. Gözlerimi açmaya çalısam da vücudumdaki yorgunluk buna engel oluyor gibiydi. Kolumda ve kalbimde hissettiğim sızı ile hastanede olduğumun fark etmem pek uzun sürmedi.
Anlaşılan yine hastahanelik olmuştum.
"Bir daha sakın bu bahsi ..." Babamın sesi yeniden kulaklarıma dolmaya başlarken yorgun hissettiğim bedenimi uykuya teslim ettim.
..... Gözlerimi yavaş yavaş aralarken karşımda Mehmet abiyi görünce yüzümde buruk bir gülümseme oluştu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Mehmet abi dediğime bakmayın siz o benim kurtarıcı doktorum. Senelerdir hastaneden çıkmadığımı göz önüne alırsak bir doktor hasta yakınlığında daha öte abi kardeş gibi olmuştuk.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ben Hazan. 17 yıllık hayatının 3/4ünü hastanede geçirmek durumunda kalan, kalp hastası bir kız.
Aman Hazan.. koşma Hazan.. heyecan yapma Hazan.. korkma Hazan.. laflarını duya duya kendi kabuğuna çekilmiş olan, sürekli diken üstünde oturan, hayatını sürdürebilmek için ilaçlara bağlı oldup özgürlüğünü kısıtlayan kız.
"Sonunda uykunuzdan uyanabildiniz küçük hanım. Nasıl hissediyorsun? Ağrın çok var mı?"
Mehmet abinin bu sözlerinden sonra derin bir nefes alarak durumun ne kadar kötü olduğunu idrak etmeye çalıştım.
Göğüs kafesimin nefes ile yukarıya kalkmasıyla kalbime saplanan ağrı yüzünden yüzümü buruşturdum.
"Hâlâ ölmediğime göre iyi sayılırım." Odanın içinde babamı görmek umuduyla göz gezdirirken odada ikimizden başka kimsenin olmadığını fark ettim.
"Babam nerede?"
Yüzünde gamzlerini belli edecek bir tebessümle "Arslan amca burada değil Hazan. Yeni bir ihale yüzünden acilen toplantıya katılması gerekiyormuş. Bu yüzden şirkete gitti. Anlayacağın seni başıma bıraktı küçük cadı. Şimdi söyle bakalım yine neden buradasın. " dedi.
Babam ve onun işleri. Ben hastahanedeyken toplantıya gitmesine sadece gözlerimi devirmekle yetindim. Sahi ne olmuştu da hastanede gözümü açmıştım? Gözlerimi kapatıp hafızamı zorlamaya çalıştım.
Ebru.. Can.. Ve o?
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟 Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
