El Mektoub. Maybe

11

{Haroon}

Ik schrik van de melding die ik krijg, maar moet daarna erom lachen. Zo dus, ik heb een stalker. Ik weet niet hoe ik me juist moet voelen. Waarom voel ik me alsof ik nu pas opgemerkt ben door de wereld, is het enkel haar aandacht dat telt voor me? Aan de andere kant vind ik het best grappig, ze doet alsof ik haar niet interesseer, maar ondertussen zoekt ze me op op facebook. Sneaky lady.

Er belt iemand aan. Ik hoor de stem van Hamza "salaamm aleykoumm!" Zou Asiya er ook zijn? Ik check mezelf nog in de spiegel en ga naar beneden. Ik groet Hamza en zijn ouders. Geen Asiya. Ze komen Asi zien. Daarna blijven ze nog thee en koffie drinken en babbelen we over vanalles. Ik laat de ouders en mijn moeder achter in de salon en ga naar de kids. "Hamza alles goed?" "Jaja" te druk bezig met Asi. "Is er niemand met jullie katten gebleven?" Vraag ik erg subtiel "jawel Asiya" "aah is zij niet gekomen om Asi te zien?" "Ze had nog andere dingen te doen." Ehem goed excuus.. "Oké doe de groeten"

{Asiya}

Mijn ouders kwamen laat in de avond aan. Hamza moet rechtsreeks zijn tanden poetsen en de bed in. "Hoe was het bij je vriendinnetje?" Vroeg ik plagend. Zijn ogen gaan wijd open. "Watt echt niet!! Ik ben gewoon voor Asi gegaan!!!" Roept hij terwijl hij me duwt. "Jaja ik geloof je." Zijn blik verandert. "Trouwens raad eens wie u de groeten geeft... uw man voor later." Ik begin automatisch te blozen. "Hahahah grapjas, oke je hebt me terug gepakt." "Nee echt wollahi die man heeft u de groetjes gedaan." "Oké dan raar." "Misschien vind hij u leuk oeeeehhhh." "Ik vind hem alleszins niet leuk. Dus niet hopen Hamza." Ik loop richting mijn kamer en plof op mijn bed. "Hij doet het met opzet."