El Mektoub. Maybe

10

DEEL 10
{Haroon}

Ze kijkt naar me met een blik dat ik niet kan uitleggen. "BarakAllahou fiek voor je moeite, maar ik heb echt geen zin meer in dit etentje."
Een raar gevoel, dat ik nooit eerder heb gevoeld. Ik voel me zo slecht dat ik niet meer heb gedaan. "Laat je dag niet verpesten door zo'n opmerking." Ze laat een klein lachje los. Mijn hart maakt een verkeerde beweging. "Oh nee hoor zeker niet, zulke opmerkingen zijn niet nieuw voor mij." Ze verlaat het restaurant en loopt richting het bedrijf.

{Asiya}

Ik ga terug rustig zitten in mijn kantoortje en maak mijn werk snel af. Ik heb toch niet meer zoveel werk te doen. Ik word gebeld door de balie "Hallo Asiya er is iets aan de balie voor u." Geen idee wat het zou kunnen zijn. Aan de balie zie ik een aluminium doosje voor mij. Erop plakt een briefje 'Nog eens excuses van mij dat het etentje is misgelopen. H." In het doosje zit het eten dat ik had besteld. Ik las de tekst nog eens en moest lachen van de verassing. Wow wacht wat krijgen we nu? Heeft mister Haroon plots manieren geleerd? Excuses aanbieden.. ik wist niet dat hij dat kende.. Maar het eten is wel op zijn tijd gekomen. Ik had juist reuzehonger. Na het eten vertrek ik naar huis aangezien ik toch al klaar ben met mijn werk.

{Haroon}

Thuis aangekomen zet ik me voor de spiegel. Haroon sinds wanneer heb je emoties. En dan nog schuldgevoel. Zou Asiya je zo hebben kunnen veranderen? Ik moet spontaan lachen. Asiya en ik zijn echt tegenpolen. Dat kan niet. "Asi pssttt" ze komt mijn kamer binnen en ik leg haar op mijn buik. "Asiya waarom denk ik constant over jou?" Plots springt Hayat mijn kamer binnen. "Denk je altijd over Asii, Haroon?" Ik schrik me dood. "Euh ja, ze is echt schattig he." "Ja ik wil haar nooit kwijt" ze komt naast me liggen. "Ik ook niet" zeg ik al starend naar het raam.

{Asiya}

De volgende ochtend sta ik op met barstende hoofdpijn. Ik bel naar de balie en meld me ziek. Ik zeg het tegen mijn moeder zodat zij dan Hamza brengt naar school. Daarna ga ik terug liggen in mijn bed.  Ik hoor hoe Hamza en mama het huis verlaten. Er is geen planning voor vandaag, gewoon uitzieken. Ik check eens mijn sociale media. Dat heb ik echt een lange tijd niet meer gedaan. Op Facebook is niets veranderd.. wel een paar meldingen van vriendinnen die me taggen. Ook berichten van mensen die ik lang niet meer heb gesproken. Daar antwoord ik nog snel op. Plots komt er een gedachte in me. Zou Haroon Facebook hebben? Ik type zijn naam in en al meteen verschijnt er een profiel met zijn foto. Ach het kan geen kwaad om iemand te checken toch? Ik klik op zijn profiel. Het verbaast me wat ik zie. Enkel islamgerelateerde artikels en statussen. Hmm schijnheiligaard... zou hij in werkelijkheid ook zo praktiserend zijn? Schiiiiiiipppppppssss wat doe ik nuu !! Ik heb per ongeluk een vrienschapsverzoek verstuurd. Hoe lomp kan ik zijn!! Ik annuleer razendsnel. Ik hoop dat hij geen melding krijgt van mij.

{Haroon}

Aan de poort kom ik het broertje van Asiya tegen. Volgens mij heet hij Hamza. Hij herkent me. "Salaam Hamza alles goed?" "Salaam ja goed, hoe gaat het met Asi?" "Goed ze is al een beetje gegroeid he, je mag ook eens komen kijken als je wil." "Oké ik ga het vragen." "Beslama Hamza tot de volgende keer!" Aangekomen op het werk zoeken mijn ogen automatisch naar een bepaald persoon. Maar ze is nergens te bespeuren. Zou ik het vragen aan de balie? Ze is eenmaal mijn assistente. Het is niet abnormaal dat ik het zou vragen. "Goeiemorgen, ik vind Asiya nergens?" "Goeiemorgen meneer, ze heeft zich ziek gemeld vandaag." "Ahzo dat verklaart. Oké dankuwel" Ik loop richting mijn kantoor en begin mijn werkdag.

Ik kan me niet meer concentreren. Deze dag lijkt wel eeuwen duren. Ik heb dan ook niemand meer om te plagen. Ik kijk naar de klok en besef dat ik al meer dan een uur aan het treuzelen ben. Kom op focus. Je moet dit vandaag afkrijgen.

{Asiya}
Het is al avond. Ik voel me een stuk beter. Ik besluit om het avondeten te maken vandaag. Hmm ik heb zin in lasagne bolognaise en sla. Ik begin te koken en maak de sla klaar. Zodra Hamza en mijn ouders thuiskomen eten we gezamelijk. Aan tafel vertelt iedereen over zijn dag, ik had obviously niet veel te vertellen. Hamza begon over zijn schooldag. "Mama gaan we asjeblieft naar Asi kijken. Die ene man heeft gezegd dat da mocht."Huh bedoelde hij Haroon?

"Oké ik heb straks nog even tijd, dan kunnen we samen gaan." Zegt mijn vader. "Gaan jullie, ik heb andere dingen te doen." Na de domme actie dat ik heb gedaan wil ik Haroon zeker niet zien. Ik weet al wat voor een blik ik zal krijgen. Pfff. Het was perongeluk. Maar dat gaat hij niet begrijpen. Waaaaaarommm ya Allah??