Tumulo na naman ang mga luha niya, but she was smiling this time. "Mahal mo talaga ako, Gab?" parang di makapaniwalang tanong niya.

"Yes, Abigail Laire Montreal. I love you so much, honey." I gently kissed the tip of her nose.

"Hindi mo na ako iiwan, Gab?" she asked.

"Hindi, Abby. It will never happen. Even despite of knowing about those pictures, I still stayed beside you because deep inside me, I know na hindi ko pa rin kakayanin na wala ka sa buhay ko. You are my life, Abby. I love you more than anything in this world."

"Wala kang naging ibang babae sa buong marriage natin, di ba, Gab?" she asked insecurely.

I smiled at her reassuringly. "Wala akong naging ibang babae ever since I claimed your innocence that night in my condo."

Another tear escaped her eyes. "So hindi totoo iyong sinabi ni Carmela sa akin na may nangyayari sa inyo dito sa bahay natin tuwing wala ako?"

Natigilan ako. I clenched my teeth. "She told you that?" naniningkit ang mga mata ko sa galit.

Tumango siya.

"And you believed her?"

"Iyon ang pinag-awayan namin bago...bago ako-"

"Tangna talagang babae 'yon. She did everything to ruin us," gigil sa galit na sabi ko. "I will never ever forgive her, Abby. I already told her to stay the fúck away from us. I'm so sorry, honey. Forgive me, please?"

She nodded and smiled at me. "I love you so much, Gab."

"And I love you so much more, Abby." I whispered then I claimed her lips.

******

3 months later...

I'm so happy because Gab really changed. He really kept his promise. Ganito pala ang pakiramdam kapag mahal ka ng taong mahal mo. I cannot even describe how happy I am right now. I feel complete and contented.

We'd talked already three months ago about what happened. He was still sorry about it pero para sa akin, masakit man isipin at tanggapin pero kailangan na naming mag-move on. Kung nasaan man si baby ngayon, alam kong nasa maayos siyang kalagayan. Hindi man namin siya nakasama, he still became the reason for all the changes that happened in our life. Nalaman na ni Gab na hindi totoong niloloko ko siya at nagbago na siya sa akin dahil doon.

I was preparing our dinner. I was smiling while fixing the table. I cooked many special foods because today is our first wedding anniversary. Gab is on his way home now.

As I was preparing, naramdaman ko na lang ang mga bisig niya na pumulupot sa beywang ko mula sa likod. Napangiti ako. He nuzzled and kissed my neck.

"Ang bango talaga ng asawa ko. Sarap amuyin palagi. Hmmm..."

Napangiti ako. Kinilig naman ako doon sa sinabi niya. "Ano ba, Gab. Mamaya na yan. Naghahanda pa ako ng kakainin natin."

Bumaba ang halik niya papunta sa balikat ko. "Ayokong kumain niyan cause I'd rather eat you. You're more tempting and more delicious than those foods," he said seductively.

Namula ako dahil sa sinabi niya. Hinarap ko siya at tinapik ang bibig niya. "Ang bastos mo. Nasa harap tayo ng pagkain oh."

"Sa 'yo lang naman ako bastos eh. Saka nasa harap na kita kaya kakainin na kita," pilyong sabi niya saka natawa.

Tinapik ko ulit ang bibig niya.

"Gab, isa! Pag di ka tumigil diyan sa kalokohan mo, makakatikim ka sa-"

Faded Memories (Complete)Where stories live. Discover now