Güzel kadın bana şefkatle yaklaşıyor.
Elindeki bıçağı alıyorum.
Bir süre izliyorum,
Ölüm orada.
Üzerinde.
İstiklâl’e gidiyorum.
Ona aşık olduğum köşebaşında ağlıyorum.
Ölen çocuklar anısına mum yakıyorum.
Kırmızı renge sarılıyorum.
Önce kirli kanım akıyor,
Üzerine alkol döküyorum.
Bu sefer su katılmamış.
Dans ediyorum, artık ölüyüm!
Evde koşuyorum.
Onunla ağladığım yere oturuyorum.
Ben onu severken hep ağladım aslında.
Kanım oraya akıyor.
Alkolü son kez döküyorum.
Ve onun renginde çakmağı çakıyorum.
Kahkaha atıyorum. Ben bir kadınım, beş dakika daha yaşamaya hakkım yok.
Çakmak kanın üzerine düşüyor.
Alevler yükseliyor.
Onu bir kez daha seviyorum,
Beni böylesine güzel öldürdüğü için.
Ve o geliyor,
Alevlerin arasından,
Ağlayarak,
Koşuyor.
Ayağa kalkıyorum.
Ben bir ölüyüm!
Dans ediyoruz,
Alevlerin arasında,
Özgürleşerek.
Sadece ölmek istedim, özgürlük beni bulur diye.
Onunla,
Özgürüm.
•6:45•
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hiç Kırıkları
Short Story"Bugün ağlamak yok," dedi sahneye çıkar çıkmaz. Ağlama. O burada, Omzumda başını hissediyorum. Nefesi kesik kesik geliyor kulağa; Sağır olacağım bu doğaüstü sesle. "Özgürlük sadece ölümde." Sevgilim, Burada çocuklar ölüyor.
