İçim ağır bir sancıyla yanıyor.
Soğuk suyu içiyorum. O dün gece gelmedi.
İçimin acısını soğuk suyla gidermeye çalışıyorum.
Ama olmuyor.
O yok.
Masal gibi olan gece geri dönüyor.
O yok.
Ağlıyorum.
Sabah olsun istiyorum.
Onu unutmam gerek.
Sabahlar onun gibi kokuyor.
Korkuyorum.
Onu seviyorum.
Her seven, bir korkaktır aslında.
Hayatı seviyorum.
İstiklal’i, Beyoğlu’nu...
Kadınların aşık olduğu her köşebaşını seviyorum.
Acı kokuyorlar.
Sevdikleri yok.
Kırmızı,
Buradayım.
Sesini duymaya ihtiyacım var.
Yaşıyorum.
Çok ağır.
YOU ARE READING
Hiç Kırıkları
Short Story"Bugün ağlamak yok," dedi sahneye çıkar çıkmaz. Ağlama. O burada, Omzumda başını hissediyorum. Nefesi kesik kesik geliyor kulağa; Sağır olacağım bu doğaüstü sesle. "Özgürlük sadece ölümde." Sevgilim, Burada çocuklar ölüyor.
