Kırmızı,
Burada değilsin.
Sahnedeyim.
Ruhu olanların önünde.
Sesimi duyman gerek.
Çok korkuyorum.
Ya sana kavuşamazsam?
Ölmem gerek.
Şiirler böyle mi biter?
Asla.
Plâk satan adamla ağladım gece yarısı.
Yine gelmedin.
Plâk, bitti.
İstiklâl’de ne kadar kadın aşık oluyorsa, bir o kadar da adam ölüyor.
Yıldızlar çok kayıp,
Özgürlük tutsak,
Beyoğlu’ndayım,
Ölümün özgürleştiği yerde;
Seni saçlarımda hissediyorum,
Çok güzel bir kadınsın.
Güzel kadınlar hep gider Kırmızı.
Gidiyorsun.
Ben hâlâ ruhumu arıyorum.
YOU ARE READING
Hiç Kırıkları
Short Story"Bugün ağlamak yok," dedi sahneye çıkar çıkmaz. Ağlama. O burada, Omzumda başını hissediyorum. Nefesi kesik kesik geliyor kulağa; Sağır olacağım bu doğaüstü sesle. "Özgürlük sadece ölümde." Sevgilim, Burada çocuklar ölüyor.
