The Badass Slytherin ~George Weasley~✔️

Hoofdstuk 13

Clementine POV

"De heer wilt je spreken" hoor ik een stem achter me zeggen. Ik draai me abrupt om en zie daar 'Dwaaloog'. Ik knik naar hem en loop naar een rustige plek. Ik verschijnsel naar de verblijf plaats. Ik open de deur en meteen zie ik Peter Pippeling. Hij kijkt me met zijn rat achtig gezicht aan en ik snuif mijn neus van walging om zijn gezicht te zien. "Hij wacht daar" piept hij. Ik loop naar de kamer en zie iets kleins zitten. 

"Clementine kom, ga zitten" zegt hij met een zwakke stem. Ik ga tegenover hem zitten en Nagini siddert langs mijn been naar Voldemort. 'Hallo Clementine' sist ze. 'Hallo Nagini' sis ik terug. "Ik heb je hier geroepen omdat ik heb gehoord dat je mee doet aan het Tri-Wizard tournament mee doet." Ik knik en hij gaat verder. "Bij de laatste opdracht is de beker die je moet pakken een ViaVia. Potter moet hem pakken en dat leid hem meteen naar mij, waar ik weer zal herreizen." "Waarom heeft u mij dan hier geroepen?" vraag ik aan hem. "Jij moet er voor zorgen dat hij de beker kan pakken" zegt hij. Ik knik en drink wat van mijn water die Peter bracht. "Ik heb gehoord dat je veel bezig bent een bepaalde Wemel." 

"Voor meer informatie. Hij is vrienden met Potter en als hij mij vertrouwd zou hij vast en zeker dingen over hem aan mij vertellen" zeg ik snel. Hij knikt zacht en aait Nigini's kop. "Goed, als je maar niks begint te voel voor die Wemel" zegt hij sisend. "Natuurlijk niet. Ik wil niks met een bloedverrader" antwoord ik sissend. Hij knikt en kijkt me trots aan.

_*_*_

"Waar was je?" vraagt Millie aan me als we bij de open haard  zitten. "Oh niks" antwoord ik. Ik sla mijn boek open en begin te lezen. Ik hoor het portret gat open gaan en even later komt Verena bij ons zitten. "Ben je nerveus voor je volgende opdracht?" vraagt ze. Ik haal mijn schouders op en lees verder. Na een tijdje sta ik op en zeg dat ik even naar buiten ga. Met mijn boek loop ik naar buiten. 

"Kijk is uit!" zeg ik als iemand tegen me op botst. "Niet zo chagrijnig prinses" hoor ik een bekende stem zeggen. Ik kijk hem sceptisch aan en zeg: "Noem me geen prinses." Hij doet zijn armen omhoog als teken dat hij zich over geeft. Ik loop naar buiten met Carlo op mijn hielen. "Waarom loop je me achterna?" vraag ik aan hem. "Doe ik niet" zegt hij. "Doe je wel."

"Niet."

"Wel."

"Niet."

"Wel."

"Je bent zo koppig" mompelt hij. "Dankje, dat heb ik van mijn vader, denk ik dan." Ik ga zitten op een bankje en hij komt langs me zitten. "wat lees je?" vraagt hij. "Een boek." Hij praat nog wat en ik zucht. Ik leg het boek weg en kijk hem aan. "wat?" vraag ik aan hem. "Binnen kort is de  laatste opdracht al" zegt hij. Ik knik langzaam. "Ben je niet nerveus?" vraagt hij. "Nope" antwoord ik. 

"Komen jou ouders eigenlijk kijken?" vraagt hij. Ik voel een steek door me heen gaan en hij ziet dat ik een verdrietig gezicht heb. "Wat is er? Heb ik iets verkeerds gezegd?" vraagt hij. "Nee, nee, mijn ouders zijn dood" zeg ik stilletjes. "Sorry" zegt hij en ik kan zien dat hij het meent. "Hoe lang al?" vraagt hij. "Sinds ik klein was, ze waren vermoord." "Door wie? Als ik vragen mag." "Door de bloody Potters" spuug ik uit. "De Potters hebben je ouders vermoord?" vraagt hij ongelovig. Ik knik en er rolt een traan over mijn wang. 

"Kom hier" zegt hij en slaat zijn armen open. Ik knuffel hem en zucht. Ik kijk op en hij kijkt naar mij. "Ik moet dit doen" zegt hij ineens. Plots voel ik zijn lippen op de mijne en ik ben geschokt. Na een paar seconden ben ik weer bij de wereld en zoen hem terug. Na een paar minuten zoenen trekken we terug en glimlachen naar elkaar. "George stop!" schreeuwt iemand. 

George komt met grote boze stappen onze kant op. Hij kijkt alsof hij Carlo wil vermoorden, wat hij waarschijnlijk ook wilt doen. Carlo staat op en probeert hem te kalmeren. Plots haalt George uit en slaat Carlo in zijn gezicht. Carlo houd zijn balans en ik zie dat hij kwaad naar George kijkt. Ondertussen zijn er al nieuwsgierige blikken komen kijken. Ik sla met mijn hand tegen mijn voorhoofd en zucht. Carlo haalt uit en slaat George ook in zijn gezicht. Ze beginnen op elkaar los te tikken en ik zie dat er professors komen kijken. 

"Jongens stop!" schreeuw ik naar ze. Ik probeer ze uit elkaar te halen alleen lukt het niet. Ik zie uit mijn ooghoeken dat mijn haar rood word. Ik voel mijn lichaam tintelen en dan zie ik dat ik vuur op mijn armen en benen heb. Ik voel mezelf omhoog zweven en roep met een piep hoge stem die waarschijnlijk pijn zal doen voor je ogen: "STOP!" Ik hoor mensen schrikken en gillen. Ik zweef weer omlaag en ik zie dat George en Carlo zijn gestopt. Ik zie weer normaal met mijn ogen en kijken iedereen vragend aan. "Wat?" vraag ik aan ze. Ik loop naar binnen en ik voel ogen in mijn rug branden. 

_*_*_

"Dus George en Carlo vochten met elkaar omdat je met Carlo hebt gezoend?" vraagt Verena. Ik knik en knipoog naar d'r. "vocht Draco maar met een jongen om mij" mompelt ze. Ik begin heel hard te lachen en zie dat ze me boos aankijkt. "Draco is een watje hij durft nog niet eens fatsoenlijk iets te zeggen tegen me." Ze giechelt en knikt. "Alsnog is hij knap" zegt ze dromerig. "Laten we gaan eten" zegt  Millie blij. Ik zweer het je die meid houd meer van eten dan van Fred.

We lopen de Grote Zaal in en ik zie dat er verschillende gezichten naar ons kijken. Ik zie dat Carlo een blauw oog heeft en een blauwe plek op zijn kaak heeft George heeft ook een blauw oog en en blauwe plek op zijn wang. Ze kijken allebei chagrijnig en hun vrienden proberen hun op te vrolijken. Ik schep wat eten op en begin met eten. Naar het eten komt Fleur naar me toe en vraagt wat er was gebeurt. Ik leg het haar alles uit en dan kletsen we nog wat bij. 

Ik loop alleen naar de leerlingen kamer omdat Millie en Verena al gingen toen ik met Fleur aan het praten was. Plots voel ik een hand om mijn arm en ik draai me abrupt om. Ik zie George voor me staan met een boze blik en ik kijk hem met een wenkbrauw ophalend gezicht aan. "Wat?" vraag ik. "Wat? Wat?! Waarom zoen jij verdomme met Kannewasser?" vraagt hij boos. "Hij zoende mij" zeg ik. "Jij zoende hem terug" zegt hij boos. "Wat boeit jou dat?" vraag ik aan hem. "Wat mij dat boeit? Wij hebben verdomme gezoend. Jij voelt toch ook die tintelling en je ziet die vonkjes toch ook. Ben je bloody dom?" zegt hij boos. "Noem je me nou dom?" vraag ik boos. Hij ziet mijn haren rood worden en kijkt iets nerveuzer. "Weet je wat. Blijf uit mijn buurt. Ik hoef je niet meer te zien" zeg ik boos. "Is goed ga jij maar lekker met Kannewasser zoenen." "Waarom ga jij niet lekker met Johnsen zoenen. Ja ik zie wel hoe jullie naar elkaar kijken" zeg ik woedend. Ik storm woedend weg ik hoor hem nog schreeuwen van frustratie. 

Ik loop woedend de leerlingenkamer binnen en loop meteen naar mijn kamer. Ik ga liggen op mijn bed en ik voel een traan over mijn wang rollen. Ik hoor dat Millie en Verena mijn kamer in stormen en ik voel gelijk een paar rust gevende handen. "Wat is er gebeurd?" vraagt Millie. Ik ga rechtop zitten en snuif mijn neus. "George en ik hebben ruzie." "Hoezo?" vraagt Verena. "Hij is boos dat ik met Carlo heb gezoend en toen vroeg ik wat het hem boeit en toen werd hij helemaal boos. Ik zei dat ik hem nooit meer wil zien, en toen zei hij dat ik Carlo maar lekker moest gaan zoenen. Toen zei ik dat hij lekker met Johnsen moet gaan zoenen." Ik zucht en Millie en Verena kijken me medelijdend aan. 

"ga slapen, het was vandaag een drukke en hectische dag" zegt Verena. Ik knik en kleed me om in de badkamer. Ik ga in bed liggen en zucht. "Dank jullie wel" zeg ik tegen de meiden. Ze glimlachen naar me en lopen weer naar onder. Ik sluit mijn ogen en ik ben weg in een droomloze slaap.

_*_*_*_

Sorry als het een kort hoofdstukje is, maar het is er tenminste een. Stemmen en reageren mag altijd. Doei lieve Pindycorns. Ik denk dat ik jullie Pindycorns gaan noemen, is dat goed?

XOXO