Bladed

Blade 5: Downfall

CHAPTER 5: Downfall

A/N: Chapter 5 is up. Let's continue the melancholic scene. Here's When it rains by paramore.

What the hell, Asia? Why the hell did you dragged yourself into this, leaving your family tearing apart. See what you have done? Your mother was wiping unstop like uncap and overflowing faucet. And your father – I saw the hollowness in him. And how about me? You left me unaccompanied. You said you will not leave my side but then you do just now. You know I despised cheaters the most. You'd made the mess out of our lives with your foolishness and recklessness.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nakatayo doon sa harap ng kabaong. And alam ko lang ay matagal. Natinag lang ako nang marinig ko ang ilan mga tao sa aking likuran kung kaya ay binigyan ko sila ng pagkakataon na makita rin si Asia sa huling sandal. Pumihit ako palikod at nagsimulang humakbang. Mistula akong wala sa sarili habang naglalakad papunta sa mga nakahilerang upuuan na naroon. Umupo ako at napatulala. Para akong nakakakita ng mga sumasayaw na ilaw sa aking harapan. Magulo ito ngunit hindi naman masakit sa mata. Nagsimula itong lumikha ng mga imahe na nagpapahiwatig ng iwat ibang senaryo.

"Your'e Amarillo Crouse, right?"

"Yeah," may alinlangan kong sagot.

"Of course, I know you. Idol kita, eh. Ang galling mong magpatakbo ng koste. Nakita kita noong nakaraang lingo sa race track ng West Wing. Napahanga mo ko doon. Was that a real competition? For how long have you been driving?"

Bigla siyang tumawa ng napatanga ako sa kanyang mga sinabi. Medyo may kabilisan kasi siya kung magsalita na akala mo'y may hinahabol. "By the way I'm Asia Fretzer. Pansensya na-excite lang ako nang makita kita. Nga pala, ako ang magiging seatmate mo kaya malamang magiging magkaibigan tayo. Huwag kang mag-aala't hindi ako nang-iiwan ng kaibigan sa ramble man iyan o sa exam."

Nagsigalawan ang mga ilaw at bumuo ng panibagong imahe. Kung kanina ay nasa silid-aralan ang lugar, ngayon ay nasa loob naman kami ni Asia ng kotse ko.

"'Yung si Shy Garbara nay un... tingin mo pwede natin maging kaibigan? May pagka-nerd pero ayos lang siya 'di ba? Pwede tayong tawaging super trio."

Mapakla akong tumawa sa kanyang sinabi, "What's wrong with you today, A? kung ano anong iniisip mo."

"Wala naman. Naisip ko lang para may tawagan naman tayo. 'Di ba ayos din naman iyon. Para tayo yung mga seksing power puff girls. Girls na walang power pero my puff ang pagkatao." Pinatirik pa niya ang kanyang mga mata at dahil doon natawa na lang ako.

Bumalaw muli ang mga ilaw at nakita ko ang aming sarili na nasa loob ng aking apartment. Ito yung araw na pinanood namin ang Pee Mak ng siguro pang sampung beses. Si trace ang nagbigay sa akin ng kopyang 'to at bentang benta naman kay Asia. Kahit ilang beses na naming pinanood at kabisado na niya ang mga susunod na mangyayari ay walang tigil pa rin ang kanyang hagalpak.

"If Friendship is real, nobody can break it. Not even death."

"What? He didn't lose any of his friends. It was her wife who died."

"Huwag kang umungot diyan nag-eemote ako, noh. What I'm trying to declare here is that even if I die, you are still my friend. And, should also be like that to me, alright?"

Parang biglang may nag-off sa ilaw na nasa harap ko at nawala ang mga imaheng naroon nang may maramdaman akong umupo sa katabing upuan ko. Lumingon ako at nakita ko ang malungkot na itsura ni Shy.

"Your'e here," tanging nasabi ko.

"I've heard what had happened. I'm sorry, Rill"

"Well, that's death. We can do nothing about it. When it is supposed to happen, it will certainly happen."