Evet yine karşınızdayız!! Gerçekten özür dileriz bu bölüm gerçekten çok geç geldi. Bizi affedin. Umarım beğenirsiniz. Gerçi biz pek tatmin olmadık ama .s.s İyi okumalar sizi seviyoruz! <3
-Nazlı&Sena
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! HİKAYE İLE İLGİLİ ÖNEMLİ LÜTFEN OKUYUN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ve ben birşey eklemek istiyorum lütfen okuyun. Gerçekten bu benim canımı sıkmaya başladı. Bu hikayeyi ben tek başıma yazmıyorum veya yayınlamıyorum. Bu işte Nazlı ile beraberim. Onun emeği daha fazla. Yorum atarken sanki sadece hikaye benimmiş gibi yazıyorsunuz ve bu Nazlı'nın ve benim hoşuma gitmiyor lütfen bunu dikkate alın. İyi okumalar. <3
-Sena
Hatırlatma~
Perrie sevinçle ellerini çırparak herkesin sessiz olmasını istediğinde konuşmaya başladı.
''Biz.. Biz nişanlanıyoruz!''
Herkesin şaşkın bakışları karşısında birbirlerini öptüklerinde içimden tüm bunların bir rüya olmasını diledim. O kelimeleri hiç duymamış, o kızı hiç görmemiş olmayı..
Kafasını kaldırıp bana baktığında durdum ve ona döndüm. O.. o son derece pişman görünüyordu. Sanki bunu yapmamış olmak istiyor gibiydi.. Dudaklarının arasından ''B-ben bu-bunu yapmamalıydım.'' diye devam eden kelimeleri duyduğumda şaşkınlıkla gözlerim açılmıştı. Hızla gömleğini yerden alıp odadan çıktı ve çıkışa doğru yürümeye başladı.
''Seni seviyorum, Zayn.''
''Seni seviyorum, Perrie.''
*******
Ağlıyordum. Deli gibi, deli gibi ağlıyordum.
Ona, o kıza, ağızlarından çıkan sevgi sözcüklerine.. her şeye ağlıyordum. Birbirlerini öperek taktıkları yüzükler aklıma geldikçe çıldıracakmış gibi oluyordum.
Bir yandan neden bu kadar üzüldüğümü de düşünmeden edemiyordum aslında. Neden bu kadar umursamış, bu kadar ağlamıştım ki?
Çünkü Zayn'e deliler gibi aşıksın, seni salak.Bunu göstermiyorsun ama ona gereğinden fazla değer veriyorsun.
Saatlerdir elimde koca bir kap çikolata The Notebook'u izliyordum. Telefonumu kapatmış, dış kapımı kilitlemiş, perdelerimi çekmiş, kendimi dünyadan soyutlamıştım. Eğer John beni arayıpta bana ulaşamazsa çok kızacaktı ama bu, şu an umurumda değildi. Tek düşündüğüm Zayn'in Perrie'ye 'seni seviyorum' deyişiydi.
''Seni seviyorum, Zayn.''
''Seni seviyorum, Perrie.''
Tanrım, ben onu unutmuştum. Aradan geçen onca yıldan sonra, unutmuştum işte. Sonsuza kadar kalbimin derinliklerine gömmüş, adını ağzıma almamıştım.
Düşüncelerimin gitmesini umarak kafamı salladığımda başımın ağrısıyla yüzümü buruşturdum ve filmi durdurdum. Sabahtan beri neredeyse 5. İzleyişimdi ve artık her repliğini ezberlemiştim.
Ağlamaktan şişen gözlerimi kapattım ve yaşantımı düşündüm. Herkesin yaşamak isteyeceği bir hayatım vardı. VS baş mankeniydim ve kariyerimde her geçen gün yükseliyordum. Beni çok seven ve güvenen bir ailem, canımdan çok sevdiğim bir menajerim, arkadaşlarım vardı. Kendime onları düşünmem gerektiğini söyledim. Şu an beni bu halde görseler kim bilir neler yaparlardı?
