Gelddief

Owen

Het leven is geweldig. Vooral als je zojuist succesvol 's werelds grootste firewall hebt laten ontploffen in sliertjes HTML. Volgestouwde bankrekeningen liggen thuis op me te wachten met slechts een druk op de- Woah nee. Wacht... Dit is niet de bedoeling! De reeks cijfers verdwijnt om plaats te maken voor de melding die me een benepen gevoel bezorgt, 500-error staat op het zwarte scherm. Een SQL injection attack was dan wel bedoeld om via foutmeldingen te communiceren en het systeem te misleiden, deze foutmelding hoorde er niet bij. Ik gluur voorzichtig om me heen, iedereen is bezig met hun boeken of laptop. De bibliothecaresse rolt haar boekenkar door de smalle paden tussen boekenkasten. Er is een back-up fluister ik mezelf toe. Het zwarte beeld springt over naar het blauwe logo van skype. "Hallo, waar ben je?" Olivia's stem schalt uit de speakers van de laptop. "Hoe vaak heb ik gezegd me niet te bellen met skype? Ik kom zo," fluister ik tegen mijn zusje die op het beeldscherm te zien is.

De koude lucht buiten raakt mijn verhitte wangen. Als mijn zusje luisterde, voor een keer, dan had ik nu geen geldproblemen meer. De wereld zit vol met rijke die wat kunnen missen. En als elke rijkere wat zou bijdragen zou ik gewoon mijn universiteit kunnen betalen. De laptop zit in mijn vaders versleten werktas. Hij, even als mijn moeder waren omgekomen. Ik dacht er niet teveel aan, het bracht me nergens. Ze waren er niet meer, het scheelde weer een vorm van gezag minder, maar ook geld. Ik stak de straat over naar de bushalte en keerde me om naar de bibliotheek en universiteit. Verschillende studenten komen uit het grote gebouw gehaast om de bus te halen. "Hoi." Een jongen is naast me komen staan. Ik mompel een gedag, en stap de bus in die precies op tijd aankomt om elke vorm van verder sociaal contact te voorkomen.

Ik laat de veel te zware laptop voorzichtig zakken op de grond naast mijn bureau en haal een hand door mijn haar, 'as bruin' had mijn moeder het altijd gevonden, wat ik onzin vond want het was gewoon bruin. Niemand werd er beter op als je je haar met bijzondere woorden ging beschrijven. Als op mijn cv 'Owen Drosten, 1997, as bruin haar met prachtige golven als de zee, en chocolade kleurige ogen' stond zou ik niet sneller worden aangenomen. Het ging om je scores en universiteit. Ik zette voorzichtig de computer aan, hopend op een geluidloze opstarting zodat Olivia niet zou weten dat ik thuis was. De computer startte zonder problemen op en zelfs de back-up wilde zich snel openen. Ik boog mijn vingers naar achter tot een bevrijdende kraak klonk. Deze keer kon er niks misgaan.

De letters en cijfers kronkelde in het groen over het zwarte beeld en op het ritme van mijn snelle ademhalen tikte ik de laatste codes in. 'Access Granted', ik laat me achterover in mijn bureau vallen en glimlach naar het plafond. Meer dan een miljard euro, van 52 verschillende landen van honderden verschillende bankrekeningen is zojuist overgeschreven naar de rekening van een eerste jaar computerkunde student uit Amsterdam, ik dus. Ik staar naar het beeld, mijn mondhoeken nog steeds opgelift. En het leukste moet nog komen, de schuld in iemands anders schoenen schuiven. 

_______________________
Wel als het nog niet duidelijk in de beschrijving stond (die je natuurlijk wel gelezen hebt) dit is een samenwerking en verder heb ik er heel veel zin in ~Sifunea