Mistral (Percy Jackson Fanfiction)

Hoofdstuk #14 "Je leert elke dag iets nieuws"

Hoofdstuk #14 "Je leert elke dag iets nieuws"

~Mistrals point of view~

Ik stond voor het juiste gebouw en zuchtte... dit is iets dat ik zonder krachten zal moeten doen, mijn vinger bleef haken voor de uber roze deurbel... (jullie weten dat roze niet echt mijn kleur is... hè...?) Hoe zou ik ooit kunnen werken in een hotel dat er uit ziet als een levensgroot poppenhuis! ( en dan heb ik het nog niet eens over de bewoners...) En ik heb niet echt zin om zelf ook in een levende barbiepop te veranderen... Ik hoorde voetstappen... uh... te laat om terug te gaan nu... Een vrouw van rond de 70 met bruine haren opende de deur.. "hallo..." sprak ze, "hoi..." antwoordde ik, "ik vroeg me af of er misschien hier een baan vrij is...?" oké... slecht begin... "ja hoor, kom maar binnen" verrast richtte ik mijn ogen op die van de vrouw, "bedankt!" De vrouw stapte opzij, en ik liep de (nog steeds roze) gang binnen. Met een luide knal ging de deur achter me dicht, en ik hoorde de hakken van de vrouw op de roze tegelvloer. "deze kant op" riep ze, ik volgde haar door de gang en daarna gingen we rechts door een deur, we kwamen uit in een soort keuken... gelukkig een witte keuken "koffie of thee...?" vroeg de vrouw, "...doe maar thee..." antwoordde ik verwart... wat is koffie nou weer? (A/N op antartica hebben ze geen koffiebonen... dus ze hebben er nognooit van gehoord :P) De vrouw pakte een fluitketel en vulde hem voor de helft met water, daarna zette ze hem op een fornuis, en zette ze het gas aan. Langzaam zag ik hoe er vlammetjes van onder de fluitketel vandaan kwamen, thuis hadden we een grote houten open haard en daar brandde ook altijd een vuur. Meestal legde de hofhouding er altijd blokken houd in, alleen Claire en ik hadden een soort traditie dat we altijd op vrijdag stiekem naar de opslagplaats slopen om daar hout te halen voor op het vuur, dan zaten we de hele dag bij de openhaard elkaar verhalen te vertellen over dingen die we hadden meegemaakt en grappige momentjes... Ik kreeg een scherpe steek in mijn maag... thuis... ik krijg nu al heimwee... 

"ga hier maar zitten..." de vrouw wees naar de witte keukentafel, waar een aantal wit-leren stoelen omheen stonden, "oké..." ik liep naar de tafel, en ging zitten. Ik keek om me heen, en ik zag dat niet alles in deze kamer wit was, in de hoek van de kamer stond een pikzwarte openhaard, hoe kon ik dat ding nou over het hoofd hebben gezien?! misschien...? "nou, ik neem aan, dat je hier niet alleen voor een baantje bent gekomen." sprak de vrouw,  "eh... eigenlijk wel..." antwoordde ik verward... "wie is je goddelijke ouder...?" "huh... mijn vader of moeder is geen god..." sprak ik, (ik weet niet eens wie ze zijn, laat staan wat...) "dochter van Zeus of Poseidon?" de vrouw ging onverstoord verder... "maar nee, je haar is wit... misschien... dochter van Kione...?" "uhmmm..." antwoordde ik... "nee... BEN JE HET KIND VAN ARTEMIS!" "...nee..." antwoordde ik zuchtend... "IK WIST HET IK WIST HET! IK HEB HET VERLOREN KIND VAN ARTEMIS GEVONDEN!" "oké... ten eerste, ik ben niet het kind van Artemis... ten tweede... Artemis heeft een dochter, ze was toch maagd?! "Ja, alleen Athena is ook maagd... hoe denk je dat zij aan haar dochters komt?" "uhmm... geen maagt meer zijn...?"

"nee...  maar als je geen goddelijke ouder hebt... hoe kun je dit hotel dan zien?" "uhmm... weet ik niet..." "JE MOET WEL DE DOCHTER VAN ARTEMIS ZIJN, HET KAN NIET ANDERS!" "hmmpff, zoals ik al zei, ik ben niet de dochter van Artemis, anders zou ik het me wel herinneren...!" "O... oké... jammer, ik had zo gehoopt dat je het wel was..." Eindelijk kwam het bij haar binnen... "sorry... alleen waarom kunnen alleen magische mensen dit hotel dan zien?" "O dat is heel simpel, dit is een onderschuilplek voor halfgoden die op reis zijn of op een quest..." "oké... en is dit ook een gewoon hotel ofzo...?" "nee nog niet, alleen ik zat er wel over na te denken om het een normaal hotel te maken..." "zal ik u dan helpen...?" "ja! dat is een goed idee, als jij ideeën opzoekt, dan verander ik ons hotel wel..." ik kreeg iets binnen, een soort signaal... een waarschuwend seintje in mijn hoofd dat aangaf dat er hier iets niet klopte... ik staarde de vrouw aan... "bent... bent u een godin...?" "ja, kom je daar nu pas achter...?" ik slikte... "welke godin bent u dan...?" "ik ben Hebe, godin van de jeugt en echtgenote van de beroemde held Herkales... maar noem me maar Janie..." "o... waarom woond u dan niet op Olympus...?" er viel een schaduw over haar gezicht, en opeens stond er een verdrietig meisje van vijftien voor me... "Ik werd verleid door Apollo" sprak ze