Mistral (Percy Jackson Fanfiction)

Hoofdstuk #12 Leo... je kan niet zwemmen...

Hoofdstuk 12    Leo... je kan niet zwemmen...

~Claire's point of view~

"JE GAAT WEG!!" schreeuwde ik naar Mistral, "WAAROM GA JE WEG!?" Mistral keek mij met een treurig gezicht aan en zei, "ik wil zelf eigenlijk ook niet weg, alleen ik moet wel..." "HOEZO JE MOET WEL!!?" "ik moet de goden helpen..." "WAAROM!?" schreeuwde ik met tranen in mijn ogen, "sorry Claire..." sprak Mistral die nu ook waterige ogen kreeg, "sorry..." Mistral keek me verdrietig aan, en stormde de kamer uit. Waarom moest Mistral nou weggaan?! ARCADIA HAD HAAR NODIG! De mensen hier gaan helemaal paniekeren als ze horen dat Mistral weggaat!! Ze kunnen niet zonder haar... ze zijn te bang... bang dat de yeti's de boel weer gaan overnemen... en dat we dan weer zonder hulp zitten... ik draaide me om, en keek naar de koffer die mijn zus open op het bed had laten liggen. Genoeg voor een paar maanden... Waarbij moest ze de goden eigenlijk helpen...? Die waren toch het sterkste van de hele wereld... waarom zouden ze hulp nodig hebben? Ze konden toch alles doen wat ze wilden? Of toch niet? Ik zuchtte, we moeten het maar alleen proberen te redden, alleen als ik alle dingen van Mistral moet overnemen loopt alles hier uit tot een complete chaos... Ik liep naar Mistrals bed en haalde het boekje met de tekening van Julliën uit mijn tas... zonder na te denken stopte ik het boekje onder een stapeltje T-shirts en liep de kamer weer uit, het is tijd om naar die jurk van Nora te gaan passen.

~Annabeths point of view~

"Percy!!!" hoorde ik Jason schreeuwen, "moeten we nou echt zoveel meenemen?! Het is maar voor een paar uur!" "ehh... ik dacht dat we alles wel mee konden nemen..." "en Leo, moet deze opblaasscooter nou echt mee?!" "JAA!! JE WEET TOCH DAT IK VAN OPBLAASDINGEN HOU?! "nee..." "o... ...DAN WEET JE HET NU!" Ik duwde de deur van de jongenskamer open en liep naar binnen. Hoi Jason, Leo, Percy. "Hey Annabeth" antwoordden ze (bijna) in koor. Percy liep naar me toe en gaf me een kus, ik glimlachte en liet mijn blik door de rommelige kamer gaan en stopte bij de overvolle tas... "Perce, moeten we echt zoveel meenemen?" "ja" antwoordde Percy met een heel zielig gezicht... "laat mij maar eens kijken..." "nee, doe me dit niet aan Annabeth!" "ja, dat doe ik wel, en jij mag meehelpen..." Ik liep naar de overvolle tas en keek erin. "Percy, hebben we echt zwaarden nodig op het strand?" "eh... ja?" "en hebben we een opblaas katapult, dolfijn, haai en krokodil nodig?" "eh..." "zwembandjes!?" "uhh... die zijn van mij..." sprak Leo... "hoezo?" "...ehmm, nou... ik kan zeg maar niet echt heel goed... eh... ...zwemmen..." ik keek hem lachend aan en zei, "dan zal iemand het je moeten leren" Leo's wangen kleurden roze en hij keek snel weg, in de hoop dat ik het niet had gezien... good try Leo! Percy keek jaloers naar Leo, "Hey Percy, vergeet niet dat je me ook nog zou leren surfen!" sprak ik, "KUN JIJ SURFEN!" riep Leo ertussendoor, "KUN JE HET MIJ OOK LEREN?!" "leo... je kan niet zwemmen..." sprak ik lachend "oja... ...maar ik kan het toch proberen?!" "hoe kun je nou leren surfen als je niet kan zwemmen?" vroeg Jason, "OP DE LEO MANIER!!!" "tuurlijk... dat antwoord was te verwachten..." Ik zuchtte en liep naar Percy toe, "Percy?" "ja?" "je mag alles wel meenemen, alleen dan moet je het wel zelf allemaal opnieuw inpakken, want zo kan het echt niet mee in de auto..." "echt...? Mag dat?!" "ja" antwoordde ik terwijl ik Percy een kus toe blies "tot straks zeewierkop!" "tot straks Smartass..." "...vishoofd" "...computernerd" "...dumhead" "...owlbrain... "...blue food..." "...mrs. Jackson" "wat??!" "eh niks" zei Percy met een rood hoofd, "ik ga de tas opnieuw inpakken!" Ik werd de deur uitgeduwd door Percy en ik draaide me blij om, "noemde Percy mij nou net...?"

"ANNABETH!!" "huh... ...ja... ...wat?" Piper kwam met 300 KM per uur op mij afgestormd ik kon haar niet meer ontwijken... dus viel ik op de grond... "au..." zei ik terwijl ik pijnlijk over mijn stuitje wreef... "oh... sorry Annabeth" zei Piper verschrikt... "geeft niet..." antwoordde ik, "ik ben wel wat gewend als halfgod... maar waarom zocht je mij?" "je moet me helpen! Je weet dat ik een ramp ben kwa mode... sprak Piper? "DUS WELKE KLEREN MOET IK AANTREKKEN VOOR OP HET STRAND!!?" Ik zuchtte, "dit gaat weer over Jason of niet?" "ehmmm..." Piper begon te blozen... "ja..." "oké kom maar eens mee..." Ik nam Piper weer terug naar onze kamer en opende de grote inloopkast... "waarom doe je niet gewoon je zwarte bikini aan met een kort spijkerbroekje en een wit shirt met print eroverheen?" "hmmm... ja, goed idee! THANK YOU ANNABETH!!" "you're welcome Pipergirl!" Ik zuchtte en liep snel de inloopkast uit... Waarom was iedereen zo... zo... Zichzelf? Iedereen doet alsof de oorlogen met de titanen en giganten al over zijn, alleen ze kunnen elk moment weer opnieuw beginnen... ...Soms heb ik het gevoel dat er iets groots aan de hand is... ... En deze keer heeft het niets met de titanen of giganten te maken...