Ίντριγκες Και Πάθη

Κεφάλαιο 24ο

"Ναι" του αποκρίθηκε και έπειτα επικράτησε ησυχία. Ήταν τόσα πολλά αυτά που ήθελε να πει, τόσα αυτά που ήθελε να μάθει. Πως μπόρεσες να μου κρύψεις ότι έχεις κόρη; Πως μπόρεσες να μου πεις ψέμματα για τον αδερφό σου;  

Δεν βρήκε, όμως, το θάρρος να σπάσει την σιωπή. Έμεινε εκεί, δεμένη, με την σκέψη της ξαφνικά να τρέχει στον Λεονάρντο. Το στομάχι της σφίχτηκε και προσευχήθηκε βουβά να μη του έχει συμβεί τίποτα.  Ο Λεονάρντο ήταν απλώς ένα πιόνι, ένα μέσο με το οποίο ο θείος της θα πετύχαινε τους κακόβουλους σκοπούς του. Έτσι, η Νοέλια εναπόθεσε τις ελπίδες της σ΄αυτό: στο γεγονός ότι ο άντρας δεν είχε λόγο να τον βλάψει. 

Πρέπει να πέρασαν αρκετά λεπτά, όταν η Νοέλια άκουσε μια κοριτσίστικη, σχεδόν παιδική φωνή. "Φοβάμαι" είπε σιγανά και ο τρόμος ήταν πράγματι αισθητός στη φωνή του. Η καρδιά της μάτωσε. Ένα μικρό, άρρωστο κορίτσι ήταν κλεισμένο σε εκείνο το θεοσκότεινο δωμάτιο. 

Λύγισε. 

"Σόνια;" είπε κλαίγοντας. Το στομάχι της ήταν τόσο σφιγμένο που ένιωθε πως θα κάνει εμετό. 

Περίμενε ανυπόμονα να πάρει κάποια απάντηση, όμως κανείς δεν μίλησε. Λίγα λεπτά αργότερα, άκουσε μερικούς ψιθύρους να έρχονται από κάπου δίπλα της. "Μη φοβάσαι", ήταν το μόνο που κατάφερε να διακρίνει.

Ο Νοέλια πήρε μια βαθιά εισπνοή και βλεφάρισε στην προσπάθειά της να αποδιώξει τα δάκρυα. Σταμάτα να κλαις, πίεσε τον εαυτό της. 

"Μπαμπά...η μικρή είναι δίπλα σου;" ρώτησε τώρα και ανακουφίστηκε που η φωνή της δεν ακούστηκε πάλι σπασμένη. Δεν ήθελε να κάνει το κορίτσι να φοβάται επειδή εκείνη ήταν ανίκανη στο να συγκρατήσει τα δάκρυά της. 

Ένα...δύο...τρία...μετρούσε τα δευτερόλεπτα περιμένοντας τον Σαντιάγκο να μιλήσει.

"Ναι" ήταν η μόνη απάντηση που πήρε, χωρίς καμία άλλη πληροφορία. 

Φυσικά ο Σαντιάγκο δεν γνώριζε τι είχε συμβεί τις τελευταίες μέρες. Πιθανόν να ξαφνιάστηκε που η Νοέλια γνώριζε για την κόρη του. 

"Όλα θα πάνε καλα" τον άκουσε να ψιθυρίζει στη μικρή και ένιωσε ένα μικρό τσίμπημα στο στήθος της. 

Είχε χρόνια να ακούσει τον πατέρα της να μιλάει έτσι. Είχε χρόνια να τον δει να νοιάζεται πραγματικά για κάποιον. Ξαφνικά σκέφτηκε όλα όσα είχε μάθει από τον Λεονάρντο και ο πόνος την έκανε να κουρνιάσει στη γωνίτσα της, παλεύοντας για άλλη μια φορά να μη κλάψει.