Ίντριγκες Και Πάθη

Κεφάλαιο 17ο Part 2

«Αυτό είναι το νέο σου σύνθημα;» τον άκουσε να λέει γελώντας.

  «Ναι!» του φώναξε και τάχυνε το βήμα της για να φτάσει γρήγορα στο δωμάτιό της.

  Ο Λεονάρντο μπορεί να την ακολουθούσε, αλλά δεν έδειχνε να θέλει να τη φτάσει, αφού δεν έκανε καμία κίνηση να καλύψει το κενό αναμεσά τους.

  «Εντάξει, δεν είναι κι άσχημο...βασικά νομίζω ότι αντικατοπτρίζει επακριβώς το αίσθημα μίσους που τρέφεις για εμένα».

  Η Νοέλια μπορούσε να φανταστεί το αλαζονικό και γελοίο χαμόγελο που είχε χαραχθεί στο πρόσωπό του. Είχε ήδη ξεκαθαρίσει ότι δεν τον μισούσε. Ήθελε να τον μισήσει...έπρεπε να τον μισήσει. Αλλά δεν μπορούσε να το κάνει. Τα συναισθήματα που έτρεφε απέναντί του ήταν τελείως λάθος.

  «Παράτα με» του φώναξε μια τελευταία φορά πριν ανοίξει βιαστικά την πόρτα του δωματίου της και κρυφτεί μέσα. Ευχόταν να μπορούσε να κλειδώσει, ώστε να είναι σίγουρη ότι δεν θα χρειαστεί να τον αντιμετωπίσει, αλλά το κλειδί δεν βρισκόταν στην κατοχή της.

  Σωριάστηκε στο πάτωμα και ακούμπησε το κεφάλι της στην πόρτα. Η καρδιά της χτυπούσε γοργά μέσα στο στήθος της και ένας απαίσιος κόμπος είχε δημιουργηθεί στο στομάχι της, δυσκολεύοντας την αναπνοή της. Αυτός ο άντρας κόντευε να την τρελάνει. Η συμπεριφορά του Λεονάρντο ήταν αλλόκοτη και εκείνη δεν μπορούσε να επιλέξει ποια πλευρά του ήταν η πραγματική. Ήταν ένας απατεώνας που του άρεσε να παίζει με τα συναισθήματα των ανθρώπων ή ήταν απλώς ένας βασανισμένος άνθρωπος που προσπαθούσε να καταπολεμήσει τα συναισθήματα του ώστε να φέρει εις πέρας μια αποστολή; Και φυσικά αυτή η αποστολή είχε στηθεί από κάποιον ανώτερο και είχε ως στόχο την ολοκληρωτική καταστροφή της...ή μπορεί και κάτι πολύ χειρότερο που εκείνη δεν ήταν σε θέση να κατανοήσει.

  Ένα ελαφρύ χτύπημα στην πόρτα την έκανε να τιναχτεί.

  «Νοέλια, άσε με να μπω. Θέλω να μιλήσουμε».

  Είχαν μιλήσει αρκετά εκείνη την ημέρα. Οι πληροφορίες που είχε αποκομίσει ήταν ήδη υπερβολικά πολλές για να τις διαχειριστεί.

  «Δεν θα έρθω στη δουλειά σήμερα» του ανακοίνωσε, αγνοώντας την παράκλησή του. Ήξερε πως με το να μην πάει στη δουλειά θα έχανε την αντίδραση του σχετικά με το e-mail, ωστόσο δεν ένιωθε πλέον έτοιμη να μάθει τίποτα περισσότερο για τις απίστευτες ίντριγκες που τον αφορούσαν.