Ίντριγκες Και Πάθη

Κεφάλαιο 18ο

 Η καρδιά της Νοέλια σταμάτησε να χτυπάει...τα πόδια της λύγισαν και βρέθηκε πεσμένη στο χώμα με μάτια γεμάτα δάκρυα. Λέξεις έβγαιναν από το στόμα της. Απροσδιόριστες εκφράσεις γλιστρούσαν από τα χείλη της. Είχε τρομοκρατηθεί από τους πυροβολισμούς που ήχησαν πριν λίγα δευτερόλεπτα. Δεν μπορούσε να επαναφέρει τον εαυτό της. Ο φόβος την κατέτρωγε. Φόβος μήπως ο Λεονάρντο ήταν ο στόχος των πυροβολισμών. Φόβος μήπως οι σφαίρες είχαν διαπεράσει το δικό του σώμα. Φόβος μήπως ήταν νεκρός. Φόβος μήπως εκείνη ήταν η αιτία. Αν ο πατέρας της είχε σκοτώσει τον Λεονάρντο εξαιτίας της, δεν θα συγχωρούσε ποτέ τον εαυτό της. Θα ζούσε για πάντα με τις τύψεις. Η θλίψη και η δυστυχία που πέρασε όσο έμεινε κοντά στον Λεονάρντο Μελέντεζ δεν θα ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που θα ζούσε μακριά του. Η απουσία του, η σκέψη του θανάτου του θα την βασάνιζαν ισόβια.

Τα δάκρυα κυλούσαν αβίαστα στα κόκκινα μάγουλά της, καταλήγοντας στο σκούρο χώμα. Δεν ήξερε πώς θα έδινε την απαραίτητη δύναμη στον εαυτό της για να σηκωθεί, αλλά ήξερε ότι πλέον δεν ένιωθε καθόλου ελεύθερη. Δεν είχε ανακτήσει την ελευθερία της. Αντιθέτως, είχε χάσει την ευκαιρία να δικαιωθεί και να αναδημιουργήσει τη ζωή της. Ίσως έπρεπε να μείνει εκεί και να αφήσει τον πατέρα της να κερδίσει αυτό για το οποίο είχαν καταστραφεί τόσες ζωές. Η καρδιά της μάτωνε. Δεν μπορούσε πλέον να αναγνωρίσει τον ίδιο της τον πατέρα. Πότε έγινε τόσο κακόβουλος και καταστροφικός; Η Νοέλια γνώριζε βέβαια ότι ο Σαντιάγκο Σαβιόνε είχε αφήσει εδώ και χρόνια την αλαζονεία, την υπεροψία και τον φθόνο να τον καταλάβουν. Είχε χάσει εδώ και πολύ καιρό κάθε καλό στοιχείο που παλαιότερα τον αντιπροσώπευε. Τα πλούτη και η φήμη τον είχαν αλλάξει εξ ολοκλήρου. Έπρεπε να ξέρει ότι ο άντρας που αποκαλούσε "πατέρα" είχε μετατραπεί πλέον σε ένα αλαζονικό κάθαρμα που δεν δίσταζε να καταστρέψει ακόμα και την ίδια του την κόρη για να επιτύχει τους κακόβουλους σκοπούς του.

«Όχι» ψέλλισε. Η φωνή της ήταν σιγανή, αλλά η αποφασιστικότητά της μεγάλη. Δεν θα τον άφηνε να κερδίσει.

Σκούπισε τα μάτια της και με λίγη προσπάθεια κατόρθωσε να σταθεί πάλι στα πόδια της. Κοίταξε για μια στιγμή τη φωτογραφία και κούνησε αποφασιστικά το κεφάλι. Θα έπαιρνε τις απαντήσεις που αναζητούσε. Τώρα έπρεπε απλά να αποδράσει με επιτυχία. Αν έφευγε από εκεί, ήξερε ακριβώς που έπρεπε να πάει.

***

Δεν κατάλαβε ούτε η ίδια πώς έφτασε έξω από τον οίκο μόδας Ριντέλ. Η έξοδος της από το δάσος έμοιαζε με θολή εικόνα στο μυαλό της. Έπειτα θυμόταν μόνο τον ταξιτζή να την παρατάει στα μισά της διαδρομής, όταν εκείνη τον πληροφόρησε ότι δεν είχε καθόλου χρήματα επάνω της. Πρέπει να περπάτησε γύρω στα τρία χιλιόμετρα, ώσπου κάποιο αυτοκίνητο επιτέλους σταμάτησε και ο οδηγός του προθυμοποιήθηκε να την πάει μέχρι τον οίκο.