Sella #1

47

Sella op de foto

Chapter 47

"Grace?" Zei Nick onbegrijpelijk.

"Ik eh moet.... em... gaan?" Zei Snel en liep hen voorbij.

Mijn hart klopte nog steeds, alsof ik een marathon had gelopen.

Ik leunde tegen de muur aan.

"Gaat het" ik keek op en zag choé voor mij.

Ze klonk als de oude chloé.

" ik eh... ik wil wat drinken. Het gaat wel..."

Ik zuchtte diep.

"ik heb alleen veel te doen. Er is helemaal niets."

"Wat heeft Grace gedaan?"

"Grace..? Niks ik eh... weet niet eens waarom ik haar naam noemde. Ehmn.."
Ik ging snel een smoesje verzinnen.

" demon schreeuwde tegen mij... ik had alleen Grace nodig om mij.... ehm..."

Shit wat moet ik nu zeggen.

" gerust testellen?" Zei ik vlug, Ik knikte er nog bij.

Nico knikte begrijpelijk.

Phiew net op het nippertje.

Chloé bleef een tijdje stil.

" weetje... wij moeten even met elkaar praten als in... wat er allemaal is gebeurd toen jij weg was." Dit was voor het eerst dat chloé liet merken dat ze mij kende.

Ik knikte alleen maar.

Ik liep met haar een kamer in.

"Weetje, ik denk dat jij al een hoop weet..."
begon chloé.

"Toen jij weg was gegaan... en jake dood was gegaan hadden wij een begrafenis." Ze liep naar een kluis toe en pakte daaruit een doosje"

"Open het" beval chloé op een zachte toon.

Ik opende het.

Wat er in lag liet mijn hart sneller kloppen van de schrik.
" hoe...?"
Ik kwam niet uit mijn woorden.

" ik zag je.. hoog in de bomen meekijken."

Flashback chloè

Ik liep de trap af. Iedereen was er. Behalve Sella. Ik was woedend op haar. Maar ik kon het haar niet kwalijk nemen.

Niemand praatte. Dirk ( vader van jake) keek uit het raam. Hij heeft demon al bijna 6 jaar niet gezien. Melissa en Kay hielden elkaars handen vast. Kay keek voor zich uit en Melissa keek... zenuwachtig?
Demon was buiten zijn sigaret aan het roken samen met Nico.
Eassy friemelde aan zijn horloge.

Iedereen was diep in gedachten.

Niemand wist wat voor pijn ik leedt.

Ik hield van jake. Ook al waren zijn ogen op Kesha...zijn verloofde...Maar dat was van korte duur. Naja...dat hoopte ik.

Later kregen wij wat.

Stiekem...

Iets moois dat ik niet kon beschrijven. We hadden elkaar WEER gevonden.
Maar het was van korte duur.

Ik heb nog wel een herinnering aan onze moment.
Een moment dat zal groeien en op ons zal gaan lijken.
Maar zonder jake...