The boy next door

Κεφάλαιο 38

Η βροχή σκέπασε τα δάκρυα μου . Δεν ξέρω γιατί φέρθηκα έτσι νωρίτερα . Εκείνος απλά προσπαθούσε να με βοηθήσει . Δεν μπορώ να καταλάβω τι τρέχει μαζί μου τελευταία .

Σε 10 λεπτά το αμάξι του Χρήστου πάρκαρε μπροστά μου . Εκείνος βγήκε από αυτό και ήρθε και με αγκάλιασε αγνοώντας το γεγονός ότι θα γινόταν μούσκεμα .

" Είσαι καλά ;" " Τώρα που είσαι εσύ εδώ , ναι "

Το πόδι μου πονούσε φριχτά και έτσι εκείνος με σηκωσε και με έβαλε στο αμάξι . Όταν τελικά ξεκινήσαμε του διηγηθηκα ακριβώς τι συναιβει .

" Εγώ δεν τον ξέρω , αλλά υποθέτω πως αποκλείεται να είναι τόσο κακός . Ίσως είναι απλά πολύ ερωτευμένος και δεν μπορεί να το ελέγξει " μου απάντησε . " Εσύ έχεις ερωτευτεί πότε σε τέτοιο βαθμό ;" ρώτησα .

" Δεν είμαι σίγουρος . Υπάρχει ένα κορίτσι για το οποίο θα έκανα τα πάντα . Θα ζούσα , θα πέθαινα ..... αλλά δεν ξέρω τα δικά της συναισθήματα "

Τώρα γιατί ένιωσα τόσο φριχτά . Μήπως ζήλευα ;

" Πρέπει να είναι πολύ τυχερή " απάντησα λακωνικά . " Δεν ξέρω αν είναι τυχερή . Της συμβαίνουν πολλά , τελευταία . " απάντησε . " Όπως και να έχει είναι τυχερή , αφού έχει ένα τόσο καλό παιδί να την αγαπά " απάντησα .

Το αμάξι σταμάτησε και βγήκαμε . Πήγα να περάσω στην απέναντι πλευρά αλλά όταν ευτασα περίπου στην μέση του δρόμου άκουσα δυνατά την κόρνα ενός αυτοκινήτου μισό μέτρο μακριά μου . " Προσεχε " άκουσα την φωνή του Χρήστου .

Όλα έγιναν σε δευτερόλεπτα . Ο Χρήστος ορμησε προς το μέρος μου και με έσμπρωξε ο οδηγός ούτε που σκέφτηκε να πατήσει φρένο και έφυγε κατευθείαν αφηνοντας τον Χρήστο πεσμένο στην μέση του δρόμου γεμάτο αίματα . Το πιο τραγικό γεγονός όμως είναι ότι ο οδηγός ήταν ο Τζέιντεν .

Έτρεξα κατευθείαν προς το μέρος του Χρήστου . Δεν είχε ακόμα χάσει τις αισθήσεις του . Έβαλα τα χέρια μου κάτω από το σβερκο του και τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν σαν ποτάμια . " Γιατί το έκανες αυτό " άρχισα να λέω με λυγμούς .

" Γιατί σε αγαπώ , στο είπα ότι θα πέθενα για εσένα . " Ψηθιρησε χρεισιμοποιοντας όση δύναμη του είχε απομείνει . " Σε παρακαλώ μην μιλάς χάνεις δύναμης " είπα κλαίγοντας . " Ήταν όμορφο όσο κράτησε πριγκίπισσα , αλλά τα καλά πράγματα κάποτε τελειώνουν . Αντίο πριγκίπισσα " είπε και πήγε να κλείσει τα μάτια του . " Σε παρακαλώ ότι και αν κάνεις μήν κλείσεις τα μάτια σου , Σαγαπαω ..." είπα και τον φιλισα . Ένα αχνο χαμόγελο εμφανηστικε στο όμορφο και πληγωμένο πρόσωπο του . "

Έβγαλα αμέσως το κινητό από την τσέπη και πήρα το 166 . Δεν πρέπει να πεθάνει . Θα ζήσει . Το ξέρω . Είναι δυνατός . Θα ζήσει επειδή τον αγαπώ .

Εγώ λέω να πάω να κρυφτώ τώρα .

Μην με ψάξετε έχω μετακομίσει ..

Ξέρω ότι αυτή την στιγμή οι περισσότερες αν όχι όλες με μισηται .

Δεν έχετε άδικο ....

Σας αγαπώ πολύ πεταλουδιτσες .

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο. ♥ ♡ ♥ ♡ ♥ ♡ ♥ ♡ ♥

Spoiler : Δεν ξέρω δεν απαντώ .