Girls Vs Boys[ Fabulous 4 Vs HELL ] [COMPLETE]

GVB SPECIAL CHAPTER [2]

GVB SPECIAL CHAPTER [2]

  [Eunice's POV] 

Nanginginig ang mga kamay kong napatingin kay Nathan... 

Dugo. 

Punong puno nang pulang likido ang white na polo ni Nathan... 

Lahat sila nagkakagulo pero ako. Nakatulala lang ako. Ano bang meron at lahat nalang nang mahal ko sa buhay, nawawala sakin?! 

Unti unti kong narinig ang sigaw nang mga tao sa paligid ko. Puro pulis. Puro may baril. 

Rinig na rinig ko rin ang sirene nang ambulansya. 

Nakita kong may nilabas na stretcher mula sa ambulance at ang mga nurse ay binuhat si Nathan dun... 

Butchukoy.... 

Wala akong nagawa. Wala akong nagawa kundi umiyak. HAHA! umiiyak ako. Ang bitch ng F4, umiiyak! HAHAHAHA. NAKAKATAWA.      

"Eu-eunice." a guy suddenly pulled me and hugged me. He gently kissed me in my forehead.

"Kuya. Kuya. Si Nathan. Kuya. KUYA!" tuloy tuloy lang sa pag agos ang mga luha ko. Nakasubsob lang din yung mukha ko kay Kuya Mirko. 

"Calm down Eun. Ssh." he rubbed my back and kissed me again on my head. 

"K-kuya Mir-ko. E-everything i-is my fault kuya! Kung hindi ako bitch nun edi sana hindi nagalit si Barbie! Edi sana hindi ko nasira yung buhay nya! Edi sana hindi nya kailangang gawin to! Edi sana... Edi sana hindi mamamatay si Nathan! Kuya."     

Like me, my brother can't do anything. Wala syang mahawa para mapakalma ako. Ang tangi nya lang nagawa ay yakapin ako.   

"Uhm. Sir, I advise your sister to take a rest. Sobrang traumatic po nang naexperience nya Sir. It is best for her if makakapagpahinga sya." rinig kong sabi nung nurse. 

Bumitaw sya pagkakayakap sakin si Kuya.    

Maya maya ay may nagbalot sakin nang scarf. I turned around to see who put a scarf around me.   

I saw James smiling painfully at me. Lumapit din sakin sila Xian at Megz.   

Gusto kong pasalamatan sila pero hindi. Hindi ko sila napasalamatan. Napaupo ako sa sahig at humagulgol. 

  

"Sorry HELL. Sorry. Nadamay pa kayo. Sorry. Sorry. Sorry kase dahil sakin nasa masamang kalagayan ngayon si Nathan. Nasa masamang kalagayan ngayon tung kaibigan nyo. Sorry. HELL." nakayuko lang akong umiiyak at walang magawa. Handa akong magalit sila sakin. Okay lang. 

Pero sa halip na paninisi ay nakatanggap ako nang yakap mula sakanilang tatlo. 

Nang bumitaw na sila sa pagkakayakap sakin hinawakan ni Xian yung mukha ko gamit ang dalawa nyang kamay at hinarap sakanya.  

"Wala kang kasalanan Eunice. It's Nathan's choice to save you. Everything will be okay. Masamang damo yun si Nathan. Matagal mamatay.---- a--aray! Bitaw sa tenga ko Baby--- a! Ano ba?!"   

"Lakas mo pang magjoke ha?! Nabaril na't lahat lahat yung kaibigan mo!" gigil na gigil na sabi ni Juls kay Xian.

Napangiti ako sakanila. Tumayo ako at niyakap sila Juls, Yoomi at Abby.   

  "I love you guys."

Hinagod lang nila ang buhok ko.

"Let's just pray for Nathan." nakangiting sabi samin ni Yoomi.

I nodded.  

  Sobrang napagod kameng lahat kaya naman kinailangan na naming umuwi. May interview for investigation pa kame bukas.

 Lahat na sila nakapasok sa kotse pero nakita ko ang silhouette nang isang lalakingmukhang business man sa suot netong suit.   

"Mr. Gomez. Tama po ba?"

He turned to me. His have a blank expression.

"You must be Eunice Smith. Eduardo and Veunice' daughter. What a pretty young lady. They're so lucky to have you." even with the blank expression I can still see his eyes sad and frustrated.   

I ignored the remark and straightforwardly said,

"Please love Barbie. She lacks love from a father. From what she told me earlier, tingin ko po pareho kameng walang ama. Pero hindi po. Hindi po kame magkapareho." hinaawakan ko ang dalawang kamay ni Mr. Gomez. "Andyan ka pa po. Alis na po ako."   

I smiled at him and left him there. Sumakay ako sa kotse and I took a last glance at Mr. Gomez. Nakatulala sya sa kawalan. Parang finaflashback sa isip nya ang mga bagay na nagawa nya.  

We've been waiting for the Doctor for about 30 minutes now. We all took a rest before pumunta dito sa hospital kung saan nakaconfine si Nathan.

Sa wakas at lumabas na rin ang Doctor.

The doctor sighed heavily at umiling. "I--is he d-dead?" lakas loob na tanong ni James. Lahat kame parang tuigil ang mundo sa tanong nyang yun. Lahat kame kinabahan. Lahat kame nawawalan ng pagasa.   

"Clinically, he is." tanging sagot ng doctor.

"What?! Make it clear Dr. Sanchez" Abby said impatiently.

"Your friend is fell to a comatose. And we can do nothing right now but pray."   

"WHAT?! What is this?! Some kind of a Soap Opera?! Comatose?!" halos buong hospital siguro rinig ang boses kong nanginginig sa takot. Sa takot na mawala si Nathan.

"We've done everything. Nakuha na namin ang bullet na tumama sakanya. Pero masyadong maraming dugo ang nawala sakanya and the damage is very crucial. And sorry pero kapag hindi nagising ang kaibigan nyo for 2 months, sobrang laki nang posibilidad na mamatay sya."

'Paging, Dr, Rico Sanchez, please proceed to Dr. Marquez's office. Thank you.'

"I need to go. I hope magising na ang kaibigan nyo."

Lahat kame nanlumo.

Pumasok din kame sa loob nang ER kung nasaan si Nathan. Like most soap operas, maraming nakakabit sa katawan ni Nathan. A painful scenery.

*PAK!*  

"G*** ka talaga Xian Yoo! BAT MO BINATUKAN SI NATHAN?!" gulat na tanong ni Juls. Sya lang yung nakapagreact kase lahat ke nagulat sa ginawa ni Xian.

"Eto kaseng kupal na to eh! Kagabi pa ako pinapaiyak eh! Malay mo, magising sya sa pangbabatok ko!"

"Eh! Mas lalo yang mamamatay sayo eh!" inis na sagot ni Juls. Ayan na naman. Start na naman ng away nilang dalawa.

Hindi na namin sila pinansin dahil sanay na kame sa dalawang yan.  

Umupo ako sa hospital bed at niyakap ang walang malay na si Buchukoy.

Sobrang tagal ko syang hinanap. Sobrang tagal ko syang hinintay. Sobeang tagal akong umasa sa pagbabalik nya.

Pero ngayon. Ngayong andito na sya sa tabi ko, lalayo ulit sya. Mawawala sya.