Sevgili kendim;
Ona, neden böyle davrandığını sordum.
Kırbaca vurulan her bir hissimi, bana kırgınlıkla bakan yüzüne çarptım.
Bir süre izbe ruhlar gibi, durgunca gözlerimin içinde takılı kaldı.
Uzun uzun...
Sonra gece karası gözlerinden, çenesine doğru bir damla süzüldü.
"Özür dilerim," dedi.
Biliyor musun?
Bu zamana değin olanlar, yaptığı onca şey basit bir oyundan ibaretmiş.
Oyun...
Sonunu düşünememiş, korkmuş.
Sevmek, onu korkutmuş.
Usul usul gözlerine baktım.
Yeniden, yeniden ve yeniden.
Dudaklarım titrerken ona söyleyebileceğim tek bir şey vardı.
"Ben de ölümden korkuyorum."
Sevgiler, Büşra.
instagram; meefadem
