Sevgili kendim;
Günde yirmi dört saat dönen dünya, son zamanlarda hızını yitirmiş gibi.
Zihnimin ve gözlerimin bu denli bulanık olmasını, ayıplanacak gerçeklere yormak istemiyorum.
Çünkü ağabeyimin defterinde karalı olan, o iğrenç kelimeleri gördükçe içim parçalanıyor.
Onun yıkılmayışına hayranlıkla bakarken ben ayakta duramıyorum.
Biliyorum.
Fırtına öncesi, göstermelik bir direniş bu.
Bu yüzden her gün durmadan onları siliyorum.
Sırf gördüğü zaman canının yanmaması için.
Ancak insanlar acımasız.
Bir silleden daha beter olan laflarla dolduruyorlar kulaklarını.
Korkuyorum.
Neden korktuğumu kendime itiraf edemesem de...
Ve lütfen.
Fısıldama ölümü bana.
Dayanamıyorum.
Sevgiler, Büşra.
instagram; meefadem
