Beni Bırakma

8. ⚡️Deniz'in Ağzından ⭐️💕

Vay be. Kimdi o kız acaba? Bahsettikleri o mucizeyi merak etmiştim. Hemşirelerin yanından ayrılıp işimin başına döndüm. Bugün ki işim hastaların yaralarına pansuman yapmaktı. Odaları tek tek dolaşmaya başladım. Son odaya geldiğimde içerde bir kadın ve bir kız olduğunu gördüm. Hastaya pansuman yapacağımı söyleyip dışarı çıkardım onları ve köşedeki komidine ilerleyip seruma koyacağım ilacı şırıngaya doldurdum. Daha sonra her zaman yaptığım gibi serum şisesine uzanıp ilacı ekleyecekken hastaya bakıp geçmiş olsun diyecektim ki, şırınga avucumun içinden kayıp yere düştü.
Gözlerim dehşetle açılmış,ne diyeceğimi bilemez halde öylece kalmıştım. Bu,bu doğum günü kızıydı. İyide daha iki gün önce görmüştüm onu. Güzel gözleriyle bana bakmıştı. Ne olmuştu böyle ona?
Şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Beni tanımadığı her halinden belliydi. Yoksa hafızasını mı kaybetmişti. İnşallah öyle birşey olmamıştır.

"S-sen." dedim kekeleyerek.

"Ben ne?" dedi.

"Sen o'sun."

"Kimim?"

"Doğum günü kızı."

Anlamamış gibi yüzüme baktı.

"Ne oldu sana böyle?"

"Kaza geçirdim." dedi.

Sabah kızların bahsettiği mucize doğum günü kızı mıydı yani?

"Beni tanımadın mı?" dedim merakla.

"Hayır." deyince kalbimden bir şeyler koptu sanki. Hayal kırıklığına uğramıştım. Ama pes etmedim.
Ona doğum gününe geldiğimi ve gece sonunda havuza düşünce onu havuzdan çıkardığımı söyledim. Biraz düşününce hafif gülümseyip,

"Ve bende sana, hayatımı kurtardığın için sana bir can borçluyum mavi gözlü adam demiştim."

Deyince gülümsemeden edemedim. Bunu söyledikten sonra gözlerimin benim için anlamı olmuştu.

"Demek hastanedekilerin konuştuğu mucize sensin." dedim güzel yüzüne bakarak.

"Anlamadım." dedi.

Bende ona sabah duyduklarımı anlattım.

"O kadar kötü bir halde miydim gerçekten?" diye sorunca havuzdaki hali aklıma geldi.

"Evet ama şimdi iyisin." dedim.

"Ve gözlerin..."

"Gözlerim ne?" diye sordu sabırsızca.

"Gözlerin... Aynı havuzdaki gibi,yaramaz bir çocuk gibi bakıyor." dedim konuyu dağıtmak için.

Utandığını kızaran gözlerinden anladım. Sonra elleriyle yüzünü kapattı ve hafif aralık bıraktığı parmaklarının arasından bana baktı. Böyle suç işlemiş bir çocuk gibi görünüyordu. Bu haline gülümseden edemedim.

"Her şeyi hatırlıyorsun değil mi?" diye sorunca gülümsemem biraz daha genişledi. Ve kafamı evet anlamında salladım.

"Çok sarhoştum."

"Biliyorum."

Kısa bir sessizlik olduktan sonra,

"Neyse benim artık pansumanını yapmam gerekiyor yaramaz kız." dedim onu gıcık etmek için.

"Heyy. Neden yaramazmışım?" dedi mavi gözlerini kocaman açarak.

"Çünkü sürekli ölümle burun burunasın. Allah aşkına intihar etmeye falan mı çalışıyorsun sen?" dedim şakalaşır bir tonda.