Austen-Henderson Series 5: ENCHANTED BY MR. DEAN

EBMD 29

"Please..." Binaklas ko ang braso niya sa pagkakayakap sa akin.

"Let go off me." I demanded. Ngunit mas lalo lang humigpit ang yakap niya sa akin.

"Pakawalan mo ako." Tiago Lance turned me around. I pushed him away.

"Barbara.."

"Fck you! Don't come near me!" I angrily greeted my teeth and wiped off my tears. He walked his way to me and carried me like a bag.

"Fck you!" Nanghihina ko siyang pinagbabayo sa kanyang likod nang ipasok niya ako sa kabilang pad.

Bumaliktad ang sikmura ko nang iupo niya ako sa sofa. Tinutop ko ang bibig ko ngunit hindi naging sapat iyon upang hindi ko mailabas ang nasa bibig ko. I throw up.

Umiikot ang paningin na napasandal ako sa sofa matapos magsuka. Then I vomitted again.

I feel so bad. Tiago Lance sat beside me. He pat my back and gathered my hair. I pushed him off as I feel another rush of liquid in my stomach. I expelled another vomit. Nasukaan ko siya.

Hilong hilo ako nang maramdaman ko ang pagbuhat niya sa akin. Everthing went black after that.

The following morning, I found myself lying down on top of a soft matress with comfortable shirt on my body.

Sapo ang ulong umupo ako sa kama. My head hurts a lot. I'm on a foreign room, and I don't remember anything aftet I vomitted last night.

I looked at myself. Urgh! This is not my dress!

I watched the door as Tiago Lance popped out there. He's holding a cup and a mug when he entered the room.

"This coffee will make you feel better." Inilapag niya iyon sa table. Hindi ko siya pinansin. I stood up holding a part of my head.

Agad niya akong inalalayan ngunit kaagad ko ding piniksi ang kamay niya.

"Don't touch me." I made my way to the bathroom and rinse my mouth and face. I faced the mirror. I looked bare. I flushed as I realized that I'm not wearing a bra under the shirt. Buti na lamang makapal at mahaba ang shirt na suot ko. Beside the bra, I'm only wearing my undies.

Naghanap ako nang towel ngunit wala akong makita roon. Napasilip ako nang umawang ang pinto. Tiago Lance offered a clean towel. Inabot ko iyon at tahimik na nagpunas ng mukha.

"Where's my clothes?" Tanong ko sa kanya nang makalabas ng bathroom.

"Nilabhan ko." Napaatras ako nang hawakan niya ang kamay ko.

"Drink the coffee, Barbara." Tinanggal ko ang kamay niya sa akin gamit ang malaya kong kamay.

"Babalik na ako sa pad ko." Matigas kong tanggi sa kanya.

Ang kamay niyang natanggal ko ay muling humawak sa akin. "Drink first, Barbara."

"Ano ba! I said I'm going back to my pad, damn it!" Ang paghila niya sa akin ay agad na nahinto nang sumigaw ako.

Tiago Lance freed my hands and stared at me for a long time. Tumalikod ako at nagmamadaling humakbang sa pintuan.

"You've changed." I paused when I heard him whisper. "What happened to you?"

What happened to me? I can't believe he's asking me that!

"What happened to us?" I turned to my back when I heard a glint of pain in his voice. Hurt windowed his coffee eyes.

Nililinlang lamang ba ako nang nakikita ko?

Agad na nangatal ang labi ko. My chest narrowed as he comes near me. Hindi ko man lang magawang umatras nang tuluyan na siyang makalapit sa akin.

"Why did you leave me?" Instead of guilt, I saw confusion on his coffee eyes.

"God! How I've been longing to see you, Barbara?" Napasinghap ako nang maramdamang ang haplos niya sa pisngi ko. My heart thumped fast.

"I miss you, damn it!" The next thing I knew, Tiago Lance was pulling me for a kiss. Kasabay nang panlalambot nang aking mga tuhod ay ang pagkapit ko sa kanya para sa suporta.

I grasped his shirt so our lips crushed together. I tasted his mouth and once again I was buried deep and weak. Tinugon ko ang halik niya ng walang inhibisyon.

How I longed to be kissed like this. Kaytagal ko itong hinintay.

"I'm Mirabella. Thompson." My tears fell as Mirabella appeared on my thoughts. The kiss suddenly felt ill.

"Tiago's wife." Paulit ulit kong narinig iyon.

"I'm Inlove with you, Barbara." I pushed him away as I felt a million cut in my heart.

"Liar!" Bumuhos muli ang luha sa aking mga mata matapos lumapat ang palad ko sa kanyang pisngi.

This is not what I exactly dreamt of hearing him say those words. Not this. Sa halip na kaligayahan ay tila karayom na tinutusok ang aking puso. It feels lethal. It's unbearable.

"S-sinungaling ka. You don't love me. You will never will, because you love her..."

" Youl-love Mirabella." Umatras ako habang patuloy na pumapatak ang luha sa aking mga mata.

"You love your wife." Umalon ang balikat ko nang makita ko ang gulat sa kanyang mga mata. I feel so pathetic at the moment. Feeling ko ang bobo ko.

Ang bobo bobo ko para hindi malaman na niloloko lamang pala ako ni Tiago Lance.

"G-grabe ka Tiago Lance... Hindi ka na naawa sa akin? W-what did I do to deserve this dishonesty from you?"

"Sana m-man lang sinabi mo sa akin na may a-asawa ka na. Sana man lang na-awa ka sa akin. Sana man lang natigil ko na ang kagagahan ko sayo!"

"Ginilfriend mo ako habang may a-asawa ka pa! You made me y-your mistress! Damn you!"

"Ang s-saya bang lokohin ako? Does it feels good fooling m-me? Tell me?"

"M-masaya ka bang nakikita akong ganito?" Nangingipuspos akong napaupo sa sahig.

In my blur vision, I saw Tiago Lance bending his knees, reaching for me.

" God. I have loved you. Sa sobrang pagmamahal ko sayo, hindi ko na nagawang irespeto ang s-sarili ko, Tiago Lance."

"N-no!" Tinabig ko ang kamay niya ng subukan niya akong hawakan.

"I'm sorry, Barbara."

"No!" Pinagsusuntok ko siya sa dibdib ng yakapin niya ako.

"P-please listen to me..."

"Hindi!" Umiling ako habang tinutulak ko siya. Hindi na ako makagalaw nang yakapin niya pa ako nang mahigpit.

"Look at me, Barbara. Please..." Marahas kong pinikit ang aking mga mata nang masuyo niyang gagapin ang baba ko.

"I'm in love with you, Barbara."

No! He doesn't love me!

"I will never make you a mistress."

"I'm sorry I didn't told you about Mirabella
Yes, she's my wife..."

"It was difficult to tell you about her. I was struggling.  I vowed to love her, even death do us part."

"She died four years ago." Napahinto ang hikbi ko kasabay nang pagmulat ng aking mga mata.