Sadece Sen

30.Bölüm:Beni bırakma

Yelda telefonu elinden düşürmüştü…gözleri doldu Yelda’nın…"Beni bırakıp nereye gidiyosun Selim?gidemezsin…’’
Yelda gözyaşlarını tutamıyordu…1 saat sonra sevdiği adam artık burada olmayacaktı.Ona elini uzattığında tutacak kadar yakınken ve Yelda içindekileri ona söyleyememişken,Selim gidemezdi…
Yelda evden koşarak çıktı ve önüne gelen ilk taksiyi durdurdu…Trafik öyle yoğundu ki…Sanki bütün arabalar o gün dışarıya çıkmak için sözleşmişti.Yelda delirecek gibiydi… Sürekli taksiciye "Lütfen biraz daha hızlı ‘’diyordu…

......................................................

Selim ise havaalanında uçağın kalkış saatini bekliyordu.Beklerken gözünün önüne hep Yelda geliyordu."Gidiyorsun hala aklında Yelda var’’ diye söylendi kendi kendine…"Keşke benim onu sevdiğim kadar oda sevseydi ‘’
Ve anons gelmişti.Beklediği kalkış birazdan gerçekleşecekti.Onu Yelda'dan uzaklaştıracak onu Yelda’dan koparacak kalkış…Selim yavaşça ayağa kalktı ve turnikelere doğru yürüdü…

...............................................

Uzun süren trafik kaosundan sonra nihayet havalanına varmıştı Yelda.Taksiden nasıl indiğini ve havaalanına nasıl girdiğini fark etmedi bile…Hemen dış hatların olduğu tarafa gitti…İşte ordaydı Selim turnikelerin önündeydi…
‘’’Seliiiiiiim!’’ diye koşarak gitti Selim’in yanına…Selim’in arkası dönüktü.Yelda’nın sesini duyar gibi oldu bir an…Hayal ve gerçek artık karışmaya başladı diye düşündü birden.Kendi kendine gülümsedi…
Sonra o sesi daha yakından duydu.’’Selim!’’
Arkasını döndüğünde Yelda karşısındaydı.Bu hayal olamaz diye düşündü …"Yelda!...ne işin var senin burada?’’
‘’Seninle konuşmamız lazım Selim!’’
‘’Vaktim yok Yelda ,uçak kalkmak üzere…’’ Yelda’nın gözleri dolmuştu…Küçük bir çocuk gibi dudaklarını büzerek ‘Hiçbir yere gitmiyorsun!’’
Selim başını yana eğerek ‘’Yelda yapma,gerçekten uçağı kaçırcam..’’
Yelda’nın gözlerinden yaşlar yavaş yavaş akmaya başladı…"Selim lütfen ….’’ağlamanın şiddeti daha da artarak ‘’Selim gidemezsin,gitmiyceksin…’’
‘’Üzgünüm Yelda!Bu bizim için en iyisi olacak.’’
Yelda’nın artık göz yaşlarının sınırı yoktu.İstediği olmayan küçük çocuk devam ediyordu sanki hırçınca ağlamaya ‘’Hayır bizim için iyi olmayacak Selim,gidemezsin,beni bırakamazsın. ’’  başını ikiyana salladı Yelda…"Buna izin vermiycem…Ya neden bunu yapıyorsun Selim…Bak her şey daha güzel olacak…’’hırçınlığınının dozu düşerek ‘’Seni seviyorum Selim,her şeyden çok seviyorum seni…Eğer gidersen,eğer beni bırakıp gidersen …Ben yaşayamam…’’
Selim derin bir iç çekerek…"Yelda buna ikimizinde ihtiyacı var.Belki böyle her şey daha iyi olcak…’’
Yelda Selim’e yaklaşarak öfkeyle omuzlarına vurmaya başladı ‘’İyi …gittt, defolll git…’’ Yelda bunları söylerken deli gibi ağlıyordu.Yelda’nın öfkesi ,hırçınlığı,üzüntüsü öyle dolu doluydu ki o an…Selim Yelda’nın kollarından tutup onu biraz uzaklaştırdı kendinden.Sonra gözlerine baktı derin derin Yelda’nın…Daha fazla tutamadı kendini Selim…Bu imkansızdı.O gözlerde kendini dolu dolu görmek…Bu vazgeçilmez bir tutkuydu.Yelda’yı kendine sertçe çekti…ve dudaklarını dudaklarına bastırdı…Bu neyin öpücüğüydi bilemedi Yelda.Bir vedanın mı?Yeni bir başlangıcın mı?Ama o an için tek şey bu tutkuyu doyasıya yaşamaktı.Aynı şekilde karşılık verdi Selim’e…Uzun süre öpüştüler…Nefes almak için ayrıldıklarında Selim alnını Yelda’nınkine dayadı …İkiside nefes nefeseydi…
Yelda Selim’e usulca sordu."Gidecek misin?’’
Selim hafifçe gülümsedi…Oda gene usulca ‘’Hayır …’’ dedi…Bu cevap üzerine Yelda’nın üzgün yüzüne bir gülümseme yerleşti…
Selim devam etti…’’Zaten gitmiycektim…’’
Yelda anlını çekerek Selim’in yüzüne baktı.’’Nasıl yani?’’
‘’Yelda saatine baksana…Sen buraya geldiğinde uçak zaten çoktan kalkmıştı…’’
Yelda o an sinirlenerek ‘’Ne yani sen şimdi deminden beri beni kandırdın?…sen…sen…’’
Selim muzipçe gülerek ‘’Senden bunları duymak istedim…’’
Yelda sinirlenmişti. Selim’e gene vurarak ‘’Sen …çok adisin…’’
Selim Yelda’yı kollarından tuttu…gülümseyerek ‘’Sende çok güzelsin…’’
Yelda’nın siniri geçmiyordu."Sen …sen…ya senden nefret ediyorum…’’
Selim Yelda’nın dudaklarından öperek ‘’Seni çok seviyorum…çoook!’’
Yelda öyle sinirlenmişti ki Selim’e öfkeyle bakıp kafasını sertçe geriye attı ve arkasını dönüp tam gidecekken Selim arkasından sıkıca sarıldı…başını saçlarına gömdü…Öyle sıkmıştı ki Yelda’yı…
‘’Bırak…Beni kandırdın sen…Sana ödeticem bunu!’’
‘’Ne istersen yap…İstersen öldür…ama lütfen bu anı bozma…’’ Yelda dudağını kıvırarak gülümsedi…Oda çünkü bu an için bekliyordu uzun zamandır…Selim’e doğru döndü…
Ama ona hoşuna gittiğini belli etmeyecekti.
‘’Barıştık mı?’’
‘’Bilmem!Düşünmem lazım…’’
‘’Hıııım.O zaman ben sana yardımcı olayım biraz …’’
Selim’in gözleri Yelda’nın dudaklarına kaydı ve yavaşça öptü…
Ayrıldıklarında Selim sordu."Eee…yardımcı olabildim mi?’’
Yelda gözlerini kısarak ‘’Sanırım biraz daha düşünmem lazım!’’
Selim’in çok hoşuna gitmişti bu cevap gülümsedi ve bir daha Yelda’nın dudaklarından tutkuyla öptü…gene ayrıldıklarında
‘’Bu yardımcı olabildi mi?’’
‘’Sanırım bu daha yardımcı oldu.’’
‘’Eeee. O zaman…barıştık mı?’’
Yelda utangaç bir gülümsemeyle başını salladı.
Selim Yelda’yı belinden kavrayıp sevinçle döndürdü…
Yelda kahkaha atarak ‘’Selim ne yapıyorsun?indir beni…’’
Bir süre sonra ikisininde başı dönmüştü ve Selim Yelda’yi indirdi.ikiside sarhoş gibiydi.
‘’Başımı döndürdün Selim…’’ dedi gülerek…
‘’Sen benim başımı uzun zamandır döndürüyorsun , ben napıyım?’’ Yelda’nın elini avucuna alıp öpücükler kondurdu.
Yelda öyle mutluydu ki…’’Selim!’’dedi meraklı bakışlarla ‘’Neden vazgeçtin gitmekten?’’
Selim Yelda’ya sevgi dolu gözlerle bakıp yanağını okşayarak ‘’Seni bırakamadım…’’
Sonra elini Yelda’nın saçlarına götürüp yavaş hareketlerle düzelterek  ‘’Kıyamam ki ben sana…’’ dedi ve alnından öptü Yelda’yı…
Yelda Selim’e sımsıkı sarıldı."Bir daha beni bırakmayı aklından bile geçirme Selim artık buna dayanamam…dayanamam…’’
‘’Asla…çok özledim seni…’’
‘’Bende aşkım…’’
Onlar için uzun zamandır yaşamak istedikleri an gerçekleşiyordu.Bu anın tadını doyasıya çıkarıyorlardı…