Conociendome

904 65 28
                                    

*Jasper PoV*

Me he arriesgado a quedarme a cargo solo de la mansión, debido a que mi padre no ha regresado en 2 días y tampoco he visto alguna señal del nuevo empleado, espero que no estén haciendo algo de lo que después podrían arrepentirse por el resto de sus esqueléticas vidas. Ahora que no tengo con quien hablar, por lo que he decidido entrenar aquellos poderes que liberé hace unos meses atrás, puede ser que esto sea una señal del destino para que demuestre quien soy y de que tal vez no demuestre ser un miedoso pajarito después de todo.

Parecía ser que lo único que lograba con mi entrenamiento era hacer el ridículo, ya que ni el objetivo que puse lograba tambalearse con alguno de mis movimientos y gritaba palabras como "Shazam!" o "Arte oscuro!", pero nada daba resultado y solamente me decepcionaba de mi por que tal vez podría usar aquellos poderes para el bien. Luego de un rato, una mancha blanca entró por el marco de la puerta mientras propuso una taza de chocolate caliente y marshmallows (Mis favoritos).

Suave: Amo Jasper, le he traído lo que me pidió.- Dijo de manera correcta, con una intención de no preguntar que hacía tan solo en la habitación.- ¿Desea algo mas?

Jasper: No, no gracias Suave.- Dije tiernamente.- Por cierto... ¿Como ha estado tu herida?

Suave: Meh, solo fue un rasguño.- Dijo soltando una pequeña risa mientras mostraba las cicatrices que sanaban rápidamente.- Me pregunto que hace por aquí tan solo, amo Jasper.

Jasper: Jeje, Suave no me llames amo.- Dije tierno abrazándolo un poco, esto lo sonrojó un poco.- Solo dime Jasper, ¿Okay?

Suave: Ehhmm... Okay, Jasper.- Dijo temblando mientras su cara se volvía como un tomate por mi mirada provocativa.- ¿D-deseas... A-A-Algo mas?

Jasper: Por ahora no gracias.- Dije mientras se separaba de mi y se retiraba un poco deprisa con tal de salir de la vergüenza.- Pero ahora que lo pienso...

El pobre se puso tan tieso como un árbol y tratando de no llorar de la vergüenza se dio vuelta lentamente hacia mi, puso una sonrisa tiesa en su cara que se complementaba con lo roja que se ponía mientras estuviera en la habitación, era tan tierno de su parte estar así ya que me recordaba que dentro de mi... Lo amaba muchísimo.

Jasper: ¿Podrías ayudarme con esto?.- Dije acercándome a el lentamente, lo cual lo dejó petrificado de vergüenza.

Suave: Ehhhhmm... ¿C-con que exactamente?.- Le costaba soltar las palabras, se trababa su lengua con cada movimiento mio hacia el y su cuerpo entero temblaba tan nervioso que me provocaba una pequeña visita interna casi haciéndome disfrutar su timidez.

Jasper: He descubierto que tengo poderes mágicos.- Empecé.- Un día cuando salí a cazar con mi padre, se supone que lo iban a matar y yo saqué de mi interior un poder fantástico que alejó a ese humano, algo parecido a un rayo cósmico que lo hirió muy fuerte, por ahora quiero entrenarlo pero no puedo sacarlo afuera, ¿Que debo hacer?

Suave: Creo que deberías entrenarlo mucho, porque piénsalo un poco.- Decía con un toque de seriedad en su voz, pero aun no lograba salir de su nerviosismo.- ¿Como quieres proteger a los humanos si con tales poderes podrías llegar a matarlos?

Suave tenia razón, tenía muchísimas ansias de salvar de la agonía al pueblo de humanos que temían a los vampiros, tratar de demostrarles lo contrario si pudiera aprovechar de entrenarlos con valentía. Solo imaginar lo que podría cambiar con revelar mis poderes, imagino que podré tener muchas herramientas para forjar el orden y la paz en los pueblos dominados por el terror a manos de los Dreemurr (y en cierta parte nuestra también).

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Feb 08, 2017 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Vampire's Tale: The bloody painter ~FallacyxEncre~Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon