Two.

4 0 0
                                    

Miron

Bothered. That's what I felt every time he's near. It's as if there's some clown behind me. And mind you, I hate clown. I cursed them a lot.

Muntik pa akong madapa dahil sa sintas kong nakalas kaya nagdadabog na gumilid ako at sinubukang ayusin ito. Pero to my dismay, I can't.

Tying a shoe lace was never easy to me. I don't know. Sabi nila weird daw ako. Madaling bagay ay hirap kong gawin. I find it odd too. I don't even know why I can't do it kahit na pagpraktisan ko ito magdamag.

Believe me, I tried.

Napahiyaw ako nang may dumaang bola sa paningin ko. Humawak kaagad ako sa puso ko saka inilibot ang tingin.

And that's when I met his gaze.
Siya nanaman!

He jog towards me like a model.

Napatunganga lang ako sa pawisang lalaki sa harap ko. Usually, I will wince if someone's in all sweat but.... I find him hot. Shit.

"So.... You almost hit me again." I said as I glance at the soccer ball near me.

He grinned. "Beats me. It's never my intention." Pinulot nya ang bola saka humarap ulit sakin. "Sorry."

I rolled my eyes and was about to turn around when he stop me. My eyes automatically flew to his hand. Malinis kaya ang kamay niya?

He made me face him again and got startle when he bent down to fix my shoe lace. Dinungaw ko siya.

"There." He patted my foot and look up to me wearing a sheepish grin. "I fix it for you."

Itinaas ko nalang ang kilay.

Natawa naman ito saka tumayo. "Hindi ka talaga nagte-thank you, 'no?"

Ang araw ay tumatama sa makulay nyang buhok. Wala sa sarili ko itong sinuklay gamit ang kamay. I always got mesmerize with the color of red. It speaks power. Bloody. Love.

Napawi ang ngiti nito sa labi.

Ako naman ay napangiwi nang maramdaman ang pawis nito sa buhok. Eww.

Pinigilan niya ang kamay ko nang ibinaba ko ito galing sa buhok niya. For some reason, I got scared of the intensity of his eyes.

"What do you think you are doing?" madiin nyang sabi.

"I... I just find your hair...attractive." shit. He might got the wrong interpretation so I add, "I always love red."

Nawala ang pagkaseryoso ng mukha nito pero humigpit ang pagkakahawak sa kamay ko. Gusto kong bawiin ito at ipagsigawan na may magagalit. Gerome is a very jealous man. Ayokong nagtatalo kami.

"Miron!"

Sabay pa kaming napatingin sa tumawag. Kumaway ang teammates nya saka may sinenyas na kung anu ano, hula ko ay kalokohan dahil sinuklian niya ito ng dirty finger. Nalukot ang mukha ko. Boys.

"They are calling you." I said and glance at his teammates laughing and looking at us. "And who's Miron?"

He grinned. "Me."

"But you said you are Miller. Pinagloloko mo ba ako?"

Mas lalong lumaki ang ngisi nito. "I thought you forgot my name."

Napakunot ang noo ko kaya dinugtungan nya, "You seems the type that don't give a damn with other surroundings. So I'm kinda surprise."

"Well, lucky you."

Halos mapunit na ang pisngi nito sa pagkabanat. "I am."

Bigla itong umubo saka ipinunas ang kamay sa jersey short nito. Hindi ko alam pero pansin ko lahat ng galaw niya. I never been this interested in my entire life. "You might want to tell me your name now?"

"I don't think I need to. Mukhang alam mo naman na."

Natawa ito saka umiling iling. "Wow. I'm very impressed. How did you know?"

Nanlaki ang mata ko saka siya dinuro. "You, stalker!"

Pumula ang leeg nito at taenga. "I'm not. Just an admirer." pabulong ito pero narinig ko. Nawala ang pagkagulat ko. Sumeryoso ako bigla sa narinig.

"I have a boyfriend."

To my surprise, he just smiled.

"I know. Do you think I never find out?" bumuga siya ng hangin nang hindi pa din ako kumibo. "Chill. It doesn't mean anything. I'm sure it's not new to you to have an admirer."

Damn. What should I say, then?

This is kind of.... Awkward.

"Yulan." napaangat ang tingin ko nang banggitin niya ng tama ang pangalan ko. Many people got the wrong pronunciation of my name so it's foreign to my ear to hear someone say it right. Napangiti ako doon pero napawi din agad. I shouldn't let my guard down in this guy. He's....dangerous.

Magsasalita ulit sana siya pero tumawag nanaman ang kasamahan niya. This time, sabay sabay pa.

"STOP FLIRTING AND GET YOUR ASS BACK HERE, CAPTAIN!" sabay tawanan.

Malalim na hininga ang binitawan niya bago yumuko para kunin ang bola.

He smiled weakly and gesture his teammates. "I gotta go. Need to practice."

I nodded. "Go."
"Bye."
"Uh, yeah."
"Do good, redhead."

Sumulyap ulit siya ng isa bago nagjog pabalik sa grupo niya. Ako naman ay pinagsawa ang mata sa malaki nyang likuran pababa sa katawan nya.

Nakasuot ito ng jersey. Number ten na may apelyido na Caporaso. Kulay dark blue at white ang jersey, kulay ng school. Puti na may guhit na dalawang itim naman ang suot niya na mahabang medyas. Kulay black naman ang sapatos.

I shook my head to stop myself on checking him out. Goodness! I should go.

I should really go.

DaybreakWhere stories live. Discover now