19

248 22 0
                                    

"Meghan!" gilt iemand. Ik kijk op. Ik zit gewoon in het lokaal en ik werk gewoon aan mijn werk. Lekker gewoon allemaal.
"Wat?" zeg ik.
"Echt erg wat er is gebeurd, meid!" gilt  het meisje weer.
"Ik weet het", zeg ik. Ik heb niks aan medelijden en ik heb geen zin in de plotselinge aandacht.
"Maar waarom heb je niks gezegd?" krijst ze.
"Ja, want dat was mogelijk", ik rol met mijn ogen, "maar als je antwoorden wilt, lees dan alsjeblieft de krant of bekijk de nieuwsberichten."
"Tss. Je lost een moord op, wat gewoon puur geluk was, ik had het net zo goed kunnen doen, en je denkt meteen dat je alles bent." Het meisje stuurt me een dodelijke blik voor ze gaat zitten.

"Meghan, jou had ik hier niet verwacht!" zegt de docent verbaasd.
"Waarom niet?" vraag ik.
"Nou... Je weet wel... Vanwege... Alles", zegt ze stamelend. "Maar nu je er toch bent, welkom! En de directeur wilt je spreken."
"Oké", mompel ik en ik loop het lokaal uit. Ik vraag me af wat ik nu al fout heb kunnen doen, ik ben pas net weer op school. Ik loop door de gangen naar het kamertje van de directeur en ik klop aan.
"Meghan Molemaker?" vraagt de directeur.
"Ja?" zeg ik twijfelachtig.
"Kom je even zitten?" vraagt hij. Ik loop naar het bureau en ga tegenover hem zitten. "Ik heb gehoord dat je cijfers zijn gedaald en dat je nu moet blijven zitten."
"Ja..."
"Maar ik weet nu ook de reden", vervolgt hij.
"Uh-uh."
"Dus ik heb besloten dat je gewoon door mag gaan naar de volgende klas, oké?"
"Oké."
"Dan mag je nu terug naar je les." Ik knik en loop weg. Ik ben blij dat ik gewoon door mag gaan naar de volgende klas.

"Wat moest de directeur van je?" vraagt Savannah en ze kijkt bezorgd. We zitten bij haar thuis op de bank, met thee.
"Ik mag gewoon door naar de volgende klas, dus we blijven bij elkaar!" zeg ik vrolijk. Haar gezicht klaart op en ze trekt me mee in een knuffel.
"Dat is geweldig!" roept ze.
"Ging het trouwens ook goed met jou in de klas? Vooral nu ze weten dat mijn zus een van de slachtoffers was?" vraag ik.
"Ja, nou, soort van. Allemaal medelijden, alsof ik daar iets aan heb!" zegt ze geïrriteerd.
"Precies dat!"
"Hoe dan ook, bij mij ging het wel. Ik denk dat jij er meer last van hebt gehad."
"Dat kan kloppen."

"Meggie!"
"Ja?"
"Morgen is het", fluistert Savannah nu opeens.
"Ik weet het", zeg ik droevig.
"Gelukkig ben jij er ook." Ik glimlach droevig. Nu ik Autumn, Dominique en ondertussen Kayleigh heb verloren als vrienden, ben ik extra blij dat ik Savannah nu heb. Ookal dacht ik eerst dat ze Sahara of Savanne heette.
"Wat doe jij aan?" onderbreekt ze mijn gedachten.
"Ik weet het niet", antwoord ik.
"Shoppen?" vraagt ze vrolijk. Haar haren springen rond haar vrolijke gezicht nu ze springt van blijdschap. Ze houdt veel te veel van shoppen.
"Moet dat?" kreun ik.
"Ja", zegt ze vastbesloten.
"Oké dan. Ik ben drie uur uit, ik zie je dan!" zeg ik en ik loop naar mijn les.
"Ik ben om kwart over twee al uit!" schreeuwt ze me achterna.
"Pech!" gil ik terug.

"Pas het!"
"Nee!"
"Pas. Het!" dwingt ze me.
"Nee", zeg ik.
"Kom op", zeurt ze.
"Oké dan. Maar ik haat het", zeg ik boos en ik steek mijn kin in de lucht. Met een zucht draai ik me om en loop ik naar de pashokjes, met de zwarte jurk in mijn handen. Ik slenter het hokje in en voor ik het gordijn sluit, snauw ik nog eens naar Savannah dat ik het haat.
"Savan?"
"Ja, Meggie?"
Ik doe het gordijn voorzichtig open.
"Ik hou er toch van", zeg ik lachend.
"Koop het!"
"Is goed. Nu nog schoenen", zeg ik.
"Ik heb al geweldige hakken gezien in de winkel hiernaast en die zijn zwart en mooi en ze staan je vast enig en die moet je kopen", ratelt ze.
"Waar wachten we dan nog op?" zeg ik en ik glimlach.
Damn it. Ze had gelijk. De hakken zijn inderdaad leuk. Verdomd leuk. En ze staan mooi bij mijn nieuwe jurk.
"Dit wordt hem", zegt Savannah.
"Jep", zeg ik en ik draai nog eens rond. "Dit wordt hem."
Savannah heeft ondertussen ook al een jurkje en hakken gekocht en we gaan een ijsje halen bij de ijssalon om de hoek. Er zijn letterlijk twee winkels in dit dorp en een ijssalon, meer hebben we niet echt. We hebben alleen nog een miniscule action. Als je er drie mensen in stopt, is het vol.

--
A/N
Niet zo'n lang deel, maar het komt zo beter uit. Sorry!

XxThyrza

De blauwe glijbaan #Wattys2016Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu