Kiralık Düşler

Üç.

Defne sedyeye yatırıldığında Ömer tek eliyle Defne'nin elini kavramış diğer eliyle sedyeye hız kazandırıyordu. Defne'nin yüzü acıyla kasılmıştı, Ömer kendini sıktığını fark ettiğinde konuştu,

"Defne'm sıkma kendini bırak çığlık atabilirsin. Ben elini tutmak için buradayım!"

Defne Ömer'den aldığı sözle çığlığı bastığında Ömer'in kalbi sızladı. Özel odanın kapısına gelindiğinde hemşire Ömer'e döndü,

"Beyefendi sizi burada kapının dışına alsak daha iyi olacak.."

"Ama ben.."

"Ömer.." diye hafifçe başını kaldırdı Defne. Yüzü ter içinde kalmıştı, nefes nefeseydi. "Ömer kal.. Gelme içeri aşkım halledeceğim." dediğinde hemşireler açılan özel odanın kapısından Defne'yi sokmuştu. Ömer öylece ona bakakalırken kapı kapanmıştı. Ömer bir süre kapının önünde dikilip bu anın gerçekliğini sorguladı. Bu da gördüğü diğer rüyalardan biri miydi yoksa? Hemen cebindeki telefonu aldı ve son arama kaydına girdi. En son onları Koray rahatsız etmişti, düşünmeden arama tuşuna bastı.

"Alo Koray Defne doğuma girdi, herkese haber ver Leventteki özel hastanedeyiz. Tamam, Koray bağırma biliyorum erken oldu!"

Telefonu kapatıp oturdu, rehberden Nihan'ı arayıp haber verdiğinde yapacak bir şey bulamamanın sıkıntısıyla ayağa kalktı ve ileri geri yürümeye başladı. Gelen doktoru gördüğünde ona doğru ilerledi,

"Ömer Bey, biraz erken olmuş bir anda sancısı mı geldi?" dedi kadın. Ömer gözlerini kırpıştırdı, ardından başını salladı,

"Sorun olmayacak değil mi? Olmaz yani.."

"İzin verirseniz içeri gireceğim bakacağız."

Doktor Ömer'i başından savıp içeri girdiğinde kapı da Ömer'in yüzüne kapanmıştı. Defne'nin çığlığını duyduğunda içi acıdı, yumruğunu kapıya yaslayıp içeri doğru bağırdı,

"Defnem, dayan aşkım bak bittiğinde ne kadar mutlu olacağımızı düşün!"

Defne ağlar gibi bir ses çıkardığında zorlukla yutkundu. Boğazı kurumuştu böyle beklerken adamın. Canı çok tatlıydı Defne'sinin, narindi, hemen canı yanardı. Kim bilir şu an nasıl acı çekiyor güzel sevgilim diye geçirdi içinden. Koltuğa tekrar oturup titreyen elleriyle suyu içti. Dışarıdaki gürültüyü duyduğunda dışarı çıktı. Yengesi ve amcası gelmişti.

"Ömer oğlum.." dedi Necmi telaşla. Ömer derin bir nefes aldı ve amcasına sarıldı,

"Amca b-ben çok korkuyorum daha vardı doğuma böyle olmaması gerekiyor amca!"

Necmi Ömer'r sıkıca sarılıp sırtına vurdu,

"Korkma oğlum Defne çok güçlü bir kız bak.."

"Kara gözlüm bak annen seni 7 aylık doğurdu sen duramadın içeride ama bak şimdi sapasağlam adamsın bir şey olmaz.." diye konuşmaya başladı Neriman. Ömer amcasından ayrılıp sırtını duvara yasladı,

"Defne'nin canı çok yanar ama.." dedi topuğunu yere vurarak. O sırada içeri koşturarak Sinan ve Koray girmişti.

"Kardeşim, bebek mi geliyor şimdi?" dedi Sinan telaş ve heyecanla. Ömer başını salladığında Koray da sevinç nidaları çıkarıp ellerini çırptı.

"Nihanlar nerede kaldı, Defne içeride tek kalsın istemiyorum beni istemiyor."

Ömer hop oturup hop kalkıyordu, ileri geri yürüyordu, herkes sessiz sessiz beklerken arada içeriden Defne'nin çığlıkları geliyordu. Gelen her seste Ömer kapıya doğru koşturuyor ve elini kapıya koyup gözlerini kapıyordu.