Γεννημένη Πόρνη

Κεφάλαιο 5

   Αν και είμαι κουρασμένη δεν καταφέρνω να κοιμηθώ. Είμαι ήρεμη τώρα αλλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι αυτό που ξέρω πλέον για τον Έις. Εκείνος έφυγε. Έπρεπε να πάει στη δουλειά, το ξέρω. Και μάλλον είναι καλύτερα που έφυγε. Τον λυπάμαι και δεν θέλω. Νιώθω άσχημα, αλλά τον λυπάμαι. Και τον ζηλεύω ίσως... είχε κάτι και το έχασε.

Ποιος θα μου το 'λεγε; Γελάω. Γελάω δυνατά. Αυτός που γνώρισα, αυτός ο μπράβος του Άλφα, αυτός που σιχαίνεται ανθρώπους σαν και μένα, αυτός που μισεί... μισεί με όλο του το είναι. Αυτός δεν είναι τίποτ' άλλο παρά ένα παιδί εγκλωβισμένο σε μια τραγωδία. Είναι αδύναμος, πιο αδύναμος από εμένα.

Για πρώτη φορά από την στιγμή που βρέθηκε στη ζωή μου –αυτή τη ζωή στους δρόμους και στα πορνεία τέλος πάντων, αν μπορεί κανείς να την πει ζωή- βλέπω πραγματικά ποιος είναι. Και ξαφνικά δεν νομίζω πως μπορώ να περιμένω τίποτα από εκείνον. Δεν φρόντισε τον εαυτό του ποτέ γιατί δεν μπορεί. Δεν μπορεί πολύ απλά.

Δίκιο δεν έχω Έις; Κόλλησες σε ένα παρελθόν και δεν μπόρεσες να ξεφύγεις ποτέ. Κρίμα, σε λυπάμαι και δεν πίστευα ότι θα μπορούσα. Αλλά σε λυπάμαι. Είσαι όπως είσαι γιατί δεν συγχώρεσες τον εαυτό σου, γιατί δεν ωρίμασες ποτέ και δεν άντεξες να αφήσεις το πείσμα και την περηφάνια σου. Αυτός ο κωλοεγωισμός, ποτέ δεν ωφέλησε κανένα.

Έλεγες πως με σιχαίνεσαι γιατί δεν προσπαθούσα να ξεφύγω... φαντάζομαι η ιδέα ότι κάποιος –εγώ- δεν 'σέβεται' τον εαυτό του, δεν έχει αξιοπρέπεια, δεν προτιμά να πεθάνει από το να κάνει μια ζωή σαν την δική μου, η ιδέα αυτή σε έκανε να θες να ξεράσεις.

Γελάω.

Η δική σου αξιοπρέπεια όμως, ο εγωισμός σου, τα πείσμα σου... σε κρατάνε αιχμάλωτο σε ένα καταδικασμένο παρελθόν. Εγώ δεν σέβομαι τον εαυτό μου; Μα, φίλε μου, εσύ είσαι αυτός που δεν συγχωρείς τον δικό σου. Εγώ έχω τα αρχίδια να αποδέχομαι αυτό που είμαι. Εσύ όχι. Εσύ Έις είσαι αδύναμος. Εσύ προσπαθείς να βρεις έναν εχθρό σε πρόσωπα τριγύρω σου... σε εμένα, σε κάθε άλλη πουτάνα, σε έναν Μίστερ Άλφα... στον Ντάνες... Γιατί είσαι αδύναμος. Γιατί δεν μπορείς απλά να συγχωρήσεις τον εαυτό σου και να αφήσεις την οργή σου να ξεφουσκώσει. Δεν μπορείς να δεχτείς ότι μερικές φορές μαλακίες συμβαίνουν και κανείς, ούτε καν εσύ Έις, δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Έτσι δεν είναι;