The Lie (Camren)

15. Somebody Else_1975

Η ώρα ήταν 12 το βράδυ και ίσως κοιμόταν αλλά ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε.

"Ποιος είναι;" άκουσα την βραχνιασμένη φωνή της πίσω από την πόρτα μετά από λίγο.

Το στόμα μου βουβό ενώ η ένταση που ένιωθα τόσο μεγάλη.

"Ποιος είναι;" επανέλαβε λίγο πιο δυνατά καθώς δεν έπαιρνε καμία απάντηση.

"Άνοιξε μου" η φωνή μου κοφτή.

Σιωπή.

Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα.

Και ξανά σιωπή από την μεριά της.

"Άνοιξε μου τώρα!" η φωνή μου έσπασε και το χέρι μου βρέθηκε να βαράει με δύναμη την ξύλινη πόρτα της.

Η Λόρεν άνοιξε κατευθείαν και εμφανίστηκε το τρομοκρατημένο πράσινο βλέμμα της μπροστά μου. Το στόμα της ήταν μισάνοιχτο κοιτάζοντας με. Πέρασα από μπροστά της σκουντώντας με δύναμη τον ώμο της, χωρίς να περιμένω να μου πει να περάσω.

Άκουσα την πόρτα του δωματίου της να κλείνει αλλά από το στόμα της δεν έβγαινε μιλιά. Το μόνο που ίσως άκουγα ήταν η δική μου οξύθυμη ανάσα.

"Πόσο γελοία μπορει να είσαι;" βγήκε η καυτή φωνή από μέσα μου πετάγοντας της ξερά στο πρόσωπο την πρώτη προσβολή μου.

"Ορίστε;" το σαγόνι της έπεσε ενώ στεκόταν ακίνητη στο σημείο που την άφησα αρνούμενη να κάνει έστω και ένα βήμα.

"Πραγματικά αντέχεις να ζεις με τον εαυτό σου;" το αλκοόλ με έκανε να μην έχω κανένα ηθικό φραγμό. Ζήλευα..ζήλευα που την προσοχή της την είχε η Selena ενώ ένα μήνα πριν δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από πάνω μου.

"Συγγνώμη ήρθες εδώ για να με προσβάλλεις;" η φωνή της είχε ένα ανεξήγητο τρέμουλο, σαν να την πονούν τα λόγια μου. "Θα ήταν καλύτερο να φύγεις" συνέχισε και η ανάσα της ξεκίνησε να γίνεται πιο έντονη. Σαν να προσπαθεί να κρατηθεί για να μην μου ανταπαντήσει στις προσβολές που δεχόταν.

"Δεν έχεις ίχνος τσίπας πάνω σου;" το μυαλό μου ήταν θολό και ήθελα να την πονέσω.

"Το έχεις κάνει ξεκάθαρο Καμίλα" η φωνή της πλέον νευριασμένη. "Για εσένα είμαι ότι χειρότερο υπάρχει, πότε θα βαρεθείς να μου το χτυπάς; " τα πράσινα της μάτια πλέον είχαν μέσα οργή αλλά και μια μίξη πόνου.

"Τελικά ο άνθρωπος δεν αλλάζει.." το βλέμμα μου μέσα στην απογοήτευση. "Ελπίζω τουλάχιστον να μην κερατώσεις την φίλη μου όπως έκανες με την Λουσι." της πέταξα στεγνά στην μούρη χωρίς κανένα δισταγμό και πήγα να φύγω αλλά μέσα σε δευτερόλεπτα βρέθηκε μπροστα μου και το χέρι της στο μπράτσο μου μου σταμάτησε την φόρα.