Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 46

Μετά από μια ώρα καθυστέρηση επιτέλους μας ειδοποιούν για να πάμε στο άλλο αεροπλάνο...Μπαίνω από τους πρώτους μέσα και κάθομαι στην θέση μου...Το άγχος μου όσο περνάει η ώρα τόσο και μεγαλώνει, όμως δεν θα του επιτρέψω να με αναστατώσει και να κάνω χειρότερα τα πράγματα...Ήρθα αποφασισμένος και θα την κερδίσω πίσω ο κόσμος να χαλάσει...

Επιτέλους φτάνουμε στο αεροδρόμιο και κατεβαίνουμε, παίρνω την τσάντα μου και βγαίνω έξω...Στο πρώτο ταξί που βρίσκω μπροστά μου μπαίνω μέσα και του δίνω το χαρτάκι με την διεύθυνση...Μέχρι να φτάσουμε έπαιζα συνεχώς με τα χέρια μου.. ο οδηγός με κοίταζε περίεργα αλλά δεν σχολίαζε κάτι.. Μου έριχνε μια ματιά και χαμογελούσε...άραγε τι να σκέφτεται;; ρώτησα από μέσα μου και συνέχιζα να μπερδεύω τα δάχτυλα μου μεταξύ τους..

"Αν σε αγαπάει θα σε συγχωρέσει"είπε μετά από λίγο και με έβγαλε από τις σκέψεις μου..΄

"Εεε;;"ρώτησα απορημένος και τον κοίταξα που γελούσε ύπουλα

"Για να ταξιδεύεις μέσα στην άγρια νύκτα και να θες να πας σε αυτή τη διεύθυνση που μάλλον είναι σπίτι και να είσαι και τόσο αγχωμένος μιλάμε για γυναίκα και ότι τα έχεις κάνει δραματικά χάλια.." τότε μόνο κατάλαβα πόσο δραματικά χάλια τα είχα κάνει..

"Χάλια δεν τα έκανα, σκατά τα έκανα" τον διόρθωσα και κοίταξα μπροστά μου.."Αλλά ξέρεις κάτι;; Ήρθα για να κερδίσω και δεν θα φύγω από εδώ χωρίς την γυναίκα μου και το παιδί μου..ειμαι αποφασισμένος" είπα και πήρα λίγο θάρρος από τα λόγια μου...

"Μακάρι να είχα τα νιάτα σου και το θάρρος σου μερικά χρόνια πριν" είπε και σοβάρεψε απότομα, τα μάτια του είχαν μια θλίψη...τελικά όλοι οι άνθρωποι πονάνε από τον έρωτα..

Μερικά λεπτά αργότερα σταμάτησε έξω από την πόρτα της Ερατώς, κατέβηκα από το αυτοκίνητο και κοίταξα προς τα μέσα..σκοτάδι... Έπιασα την βαλίτσα μου και πλησίασα τον οδηγό για να τον πληρώσω...

"Ποτέ δεν είναι αργά φιλαράκι" του είπα και του έκλεισα το μάτι..

Χτύπησα το κουδούνι και περίμενα...για μια στιγμή σκέφτηκα να τα παρατήσω και να φύγω αλλά όχι ήρθα και θα το παλέψω...δεν ήμουν ποτέ δειλός και δεν θα γίνω ούτε τώρα...Παίρνω μια βαθιά ανάσα και χτυπάω ξανά το κουδούνι...περιμένω ακόμα μερικά λεπτά και βλέπω μέσα από την κουρτίνα φώτα να ανοίγουν... Η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει και οι παλμοί μου χορεύουν σε τρελούς ρυθμούς...