Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 24

Άγγελος

Το επόμενο πρωί άνοιξα τα μάτια μου και χαμογέλασα στην εικόνα μας...είχε το κεφάλι της ακουμπισμένο στο στέρνο μου, τα χέρια μου ήταν περασμένα γύρω της και την κρατούσαν σφυκτά...Τα μάτια της ήταν κλειστά και τα χείλη της μισάνοικτα με προκαλούσαν να τα φιλήσω..Έσκιψα το κεφάλι μου λίγο πιο κάτω και ακούμπησα τα χείλη μου στα δικά της, τα άνοιξε λίγο ακόμα και πέρασα την γλώσσα μου στο στόμα της, τα χέρι μου χαΐδευε σε όλο το μήκος το πόδι της...

Κατέβασα λίγο το σεντόνι και και πείρα την ρόγα της στο στόμα μου και την δάγκωνα ελαφρά...είχε ξυπνήσει όμως δεν είχε ανοίξει τα μάτια της ακόμα. Άνοιξε ελάχιστα τα πόδια της και μπήκα ανάμεσα, άρχισα να την χαΐδεύω απαλά και στη συνέχεια πιο γρήγορα, έβαλα ένα δχτυλο μέσα της και το έκανα σβούρες, την είδα να σφύγκει τα χείλη της και γέλασα κρυφά...Έβγαλα το δάχτυλο μου και το πέρασα από τα χείλη της αισθησιακά,τα έγλυψε το ίδιο αισθησιακά  "Αυτή είναι η γεύση σου μωρό μου" είπα και καρφώθηκα δυνατά μέσα της αφήνοντας ενα αναστεναγμό...

"Γαμώτο Άγγελε" είπε με γουρλομένα μάτια, της έκλεισα το στόμα με ενα φιλί και συνέχισα να κουνιέμαι παρασίροντας την μαζί μου, οι κινήσεις μας ήταν απόλυτα  συγχρωνισμέμες. Την σήκωσα και γην αγκάλιασα από την μέση την ανεωοκατέβαζα δυνατά πάνω μου, κάθε φορά που την κάρφωνα ούρλιαζε, έβγαζε όλη της την ένταση μέσα από τα ουρλιαχτά της...

Οι κινήσεις της έγιναν πιο αργές και πιο κοφτές,κατάλαβα ότι ήταν πολύ κοντά όπως και εγώ, την ξάπλωσα πίσω και έμπαινα πιο αργά, έκανα μια απότομη κίνηση και καρφώθηκα μέσα της, τα νύχια της έγδερναν την πλάτη μου και φώναζε το όνομα μου καθώς τελείωνε όπως και εγώ μένωντας μέσα της ακίνητος.. "Καλημέρα μωρό μου" είπα και της έδωσα ενα φιλί στο λαιμό..

"Καλημέρα" είπε και αυτή γελαστή..

Σε μια ώρα βρεθήκαμε στην εταιρία, μπήκαμε βιαστικά στο γραφείο και ο Φίλιππος σηκώθηκε και σταύρωσε τα χέρια του..

Τα βρήκατε μωράκια μου;;" Ρώτησε χαμογελαστός..

"Ναι"είπα και τράβηξα την Ερατώ στην αγκαλιά μου

"Αυτή η σχέση δεν γίνεται να συνεχιστεί" είπε και πείρε το σοβαρό του ύφος..

"Και γιατί παρακαλώ;;" Ρώτησα..

"Επειδή αργείτε και οι δυο να έρθετε στη δουλειά"

"Έχω ορμές αδερφέ δεν φταίω, και μου έλειψε το μωρό μου όπως καταλαβαίνεις θα πάρει χρόνο μέχρι να αναπληρώσω το κενό"