Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 20

Άγγελος

Την κρατούσα στην αγκαλιά μου και δεν ήθελα να την αφήσω ποτέ, έκανε μερικές αποτυχημένες προσπάθειες να απομακρυνθεί όμως την κρατούσα τόσο σφιχτά που δεν μπόρεσε... "Μου έλειψες" είπα και έβαλα το πρόσωπο μου στον λαιμό της και ανάπνεα την μυρωδιά της.. "Άσε με, τι είναι αυτά τώρα;;; Εμείς τελειώσαμε" είπε τσαντισμένη και με έσπρωξε ελάχιστα..."Ποτέ, εμείς δεν θα τελειώσουμε ποτέ, μωρό μου εμείς τώρα αρχίζουμε" τα μάτια της άρχισαν να υγραίνονται, σκούπισα τα δάκρυα της  με τα δάχτυλα μου και την φίλησα άγρια και αχόρταγα.. Την ένιωσα να παραδίνεται στο φιλί μου και να ανταποκρίνεται το ίδιο έντονα...Απομακρύνθηκα και ένωσα τα μέτωπα μας..."Έλα το βράδυ από το σπίτι να μιλήσουμε μωρό μου" της ψιθύρισα...με κοίταξε και έφυγε..

Το βράδυ  την περίμενα να έρθει, πέρασε μια ώρα, δυο ώρες και τίποτα, δεν είχε φανεί, ήξερα ότι το σκεφτότανε...Άρχισα να της στέλνω διάφορα μηνύματα, απάντηση δεν έπαιρνα, έτσι της έστειλα ένα ακόμα με την ελπίδα ότι θα μου απαντήσει ή ακόμη καλύτερα να έρθει..

"Ακόμα σε περιμένω, θα περιμένω όλο το βράδυ αν χρειαστεί"

Μόλις το έστειλα η πόρτα χτύπησε, πετάχτηκα πάνω και άνοιξα, μόλις είδα ποια στεκόταν απ' έξω έγινα έξαλλος..

"Μεταβολή και έφυγες" είπα απότομα

"Άσε με να σου μιλήσω"

"Δεν με ενδιαφέρει να ακούσω τίποτα" Με προσπέρασε και μπήκε μέσα, κοίταγε γύρω γύρω και παρατηρούσε τα πάντα...Εγώ είχα ακουμπήσει την πλάτη μου στην πόρτα και περίμενα...

"Εμμμ... κοίτα Συγνώμη για αυτά που είπα και έκανα" είπε κάπως διστακτικά, όμως το εννοούσε το έβλεπα στα μάτια της..

"Από την αδελφή σου να ζητήσεις συγνώμη"

"Θα το κάνω και αυτό" είπε και έπιασε το χερούλι της πόρτας για να την ανοίξει.."Γιατί την ζηλεύεις τόσο;;" Ρώτησα πριν φύγει...."Δεν την ζηλεύω απλά...απλά" ξεκίνησε να λέει και την σταμάτησα.." Δεν με νοιάζει σήκω και φύγε" είπα και την έπιασα από το μπράτσο για να την βγάλω έξω, τίναξε το χέρι της "Μπορώ και μόνη μου" είπε και άνοιξε την πόρτα, κοντοστάθηκε, χαμογέλασε πονηρά και έφυγε ..

Μπροστά μου στεκόταν η Ερατώ, με κοιτούσε με απογοήτευση... Είχε βγάλει πάλι τα δικά τη συμπεράσματα.. Όμως αυτή τη φορά θα της εξηγήσω, είναι εδώ για να με ακούσει και θα το κάνει ακόμα και με το ζόρι