Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ' τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απο τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.
~Τάσος Λ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Όταν με αγκάλιασε ο μικρός τα έχασα...Τα χέρια του ήταν γύρω από τα πόδια μου και το κεφάλι του ακουμπούσε τα γόνατα μου...Έσκυψα και γονάτισα για να μπορέσει να με αγκαλιάσει κανονικά...Τα μικρά του χεράκια πήγαν γύρω από σβέρκο μου και το κεφάλι του χώθηκε στο λαιμό μου...
"Μπαμπά" μου ψιθύρισε στο αυτί και ανατρίχιασα...Βάζω τα χέρια μου στην πλάτη του και τον χαϊδεύω απαλά...Νιώθω περίεργα...η αίσθηση είναι περίεργη...
Κοιτάζω την Ερατώ που έχει καλύψει το στόμα της με τη παλάμη της και έχει πλαντάξει στο κλάμα...
Απομακρύνω τον μικρό διακριτικά από πάνω μου και σηκώνομαι όρθιος...Πλησιάζω την Αθηνά που στέκεται στη πόρτα και της κάνω νόημα να περάσει μέσα...
"Αθηνά νομίζω πως πρέπει να μιλήσουμε..."λέω και της κάνω νόημα με τα μάτια δείχνοντας τον μικρό...
"Ναι μωρό μου, πρέπει..."λέει και με πλησιάζει, βάζει τα χέρια της στο στέρνο μου και την σπρώχνω μακριά μου...Δεν θέλω να με ακουμπάει.
"Κοπελιά, μπορείς να μας αφήσεις για λίγο μόνους;;;"λέει με θράσος με κοιτάζει με νόημα...
"Η Ερατώ θα μείνει εδώ, είναι η γυναίκα μου και δεν έχουμε μυστικά μεταξύ μας γι' αυτό φρόντισε να μιλάς καλύτερα..."της λέω έντονα και το βλέμμα της σκοτεινιάζει...
"Εδώ κάνεις λάθος Άγγελε" την ακούω να λέει και σηκώνω ειρωνικά το ένα μου φρύδι..."Αν θυμάμαι καλά είμαστε αρραβωνιασμένοι" εσύ το θυμάσαι εγώ το είχα ξεχάσει...
"Τιι;;"ακούω την Ερατώ να ρωτάει άψυχα...Γαμώτο, έχει γίνει άσπρη σαν το πανί...πόσο μαλάκας είσαι ρε αγόρι μου;; Ρωτάω τον εαυτό μου...
Συνέρχεται γρήγορα από το μικρό σοκ που έπαθε, μου ρίχνει μια φαρμακερή ματιά και απομακρύνεται...Παίρνει την τσάντα της από το τραπεζάκι και φεύγει χωρίς να πει κάτι άλλο...Τα βήματα της σταθερά και αποφασιστικά...Ακουμπάει το χέρι της στο πόμολο της πόρτας και την ανοίγει αλλά η φωνή μου την σταματάει..
