Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 15

Ερατώ

Τον άφησα πίσω μου και κατέβηκα κάτω στο μπαράκι, δεν πέρασε πολύ ώρα και κάποιος με πλησίασε, μου μιλούσε αλλά δεν ήμουν και η καλύτερη παρέα, τον έδιωξα ευγενικά και συνέχισα να πίνω το ποτό μου... Όλα μέσα μου ήταν τόσο μπερδεμένα.. η αλλαγή του Άγγελου...Εκείνη η κοπέλα που πέτυχα στο σπίτι του όταν πήγα να του μιλήσω εκείνη την νύχτα...Η δική μου συμπεριφορά...όλα αυτά που νιώθω με μπερδεύουν και με φοβίζουν...Όμως δεν μπορώ να τον αφήσω να φύγει μακριά μου.. όχι ακόμα τουλάχιστον... θα κάνω μια δεύτερη προσπάθεια να του μιλήσω...

Ανέβηκα στο όροφο και έμεινα λίγη ώρα έξω από την πόρτα του, άκουγα τα βήματα του από μέσα..."τουλάχιστον είναι μόνος" είπα και χτύπησα την πόρτα του, περίμενα μερικά λεπτά και μου άνοιξε...τα μάτια του ήταν κόκκινα και τα μαλλιά του ανακατεμένα, στο χέρι του κρατούσε ένα μπουκάλι με ουίσκι...

Μπήκα στο δωμάτιο και βρόντηξε την πόρτα πίσω μου άρπαξα ένα μπουκάλι ουίσκι και άρχισα να πίνω... Είχαν περάσει δυο ώρες και δεν είχε επιστρέψει.. Ξαφνικά άκουσα χτυπήματα στην πόρτα και άνοιξα..

"Μπορώ να περάσω για λίγο;;"

"Αν είναι για πολύ λίγο μπορείς...." Μπαίνω μέσα και στέκομαι απέναντι του και αρχίζω να μιλάω.. "Άγγελε εγώ ήρθα εδώ για να..." Είπα και έκανα μια παύση, πήρα μια ανάσα και συνέχισα .."Το ξέρω ότι δεν ήμουν σωστή απέναντι σου.." Είπα τελικά και με κοίταξε στα μάτια...."Όχι δεν ήσουν.."είναι ψυχρός και δεν μυ το κάνει εύκολο..
"Άσε με να τελειώσω.." Είπα και συνέχισα .."θέλω να προσπαθήσουμε...σκέφτηκα και θέλω και εγώ να το ζήσω...θέλω και εγώ να είμαι μαζί σου και ας πονέσω μετά.."

"Φύγε" είπε και έμεινα να τον κοιτάζω..." Εγώ τώρα δεν θέλω, είχες την ευκαιρία σου και την έχασες, το αστείο τελείωσε.. φύγε.." Όχι δεν μπορεί, μου κάνει πλάκα...δεν μπορεί να με διώχνει...

"Άγγελε άκουσε με " κατάφερα να πω όμως με σταμάτησε..

"Όχι, δεν θέλω να ακούσω τίποτα, τελείωσε, σήκω και φύγε... Τελικά είχες δίκαιο δεν ήμουν ερωτευμένος μαζί σου.. όπως είπες και εσύ κάποτε μόνο το πήδημα μας ένωνε...και έχω βρει καλύτερο, δεν σε χρειάζομαι πλέον...καληνύχτα Ερατώ...." Τα λόγια του με χτυπάνε γερά την καρδιά μου...με πονάνε, αυτό φοβόμουνα το μετά.. και τελικά είχα δίκιο δεν έπρεπε να το πιστέψω.... Τα δάκρυα χωρίς να το θέλω κάνουν την εμφάνιση τους...."Το πρωί θα πάμε στο συνέδριο να είσαι έτοιμη στις εννιά, θα σε περιμένω στην υποδοχή" λέει και βγαίνω έξω δεν θα του δώσω ξανά την ικανοποίηση..