His Wife

His Wife (17)

“ Please. Stop” nakahikbing sabi ko at umiyak pa rin ng umiyak. I felt his manhood on mine. Ungol lang siya ng ungol. Pabilis lang ng pabilis until he exploded on mine. He then grin from ear to ear. Hinawakan niya yung buhok ko at walang ano anong ipinasubo niya sa akin iyon. Hindi ko kaya. Nung una, nabibilaukan pa ako kasi nga mahaba siya at malaki pero bigla na lang niyang itinulak yung ulo ko dahilan para maisubo ko lahat. Inalis ko agad iyon at umubo ng umubo. Nabulunan pa ako. Nung nakuntento na siya sakin humagulhol lang ako ng humagulhol.

“ JC…” bulong ko sa hangin at umiyak ng umiyak. Tumayo na ako mula sa pagkakahiga ko sa hagdan namin at pumasok sa kwarto ko. Umiyak lang ako ng umiyak. Binaboy ako ng asawa ko.

Nakatulog ako ng puro luha yung mukha ko. Alas singko na ng umaga ng magising ako. Masakit pa rin yung katawan at puso ko. Hindi ko akalain na magagawa sa akin ni JC yun. Five thirty na nung matapos ako sa pag-gayak. Nakatanggap ako ng isang message mula sa isang unknown number.

Mag-iingat ka.Sulitin mo na yang mga nalalabi mong oras sa piling ng asawa mo.

 

 

 

 

 

Kinilabutan naman ako sa text. Natakot ako hindi para sa sarili ko, kundi para kay JC. Ano ang ibig sabihin nung text? Lately, madalas may magtext sa akin tungkol sa pagiingat. May kagalit ba si JC? At dati, sino yung sinasabi niyang pinaghihinalaan niya? Who the fvck is that?

Maingat akong lumabas ng bahay namin. Alas sais ng umaga ng makarating ako sa office. Ako palang yata yung nag-iisang empleyado sa buong office bukod sa mga guards. Napatingin naman ako sa desktop ko. Ito sana yung magiging perspective ng kwarto ni baby kung hindi ako nakunan. Dinesign ko pa mismo yung magiging kwarto at banyo niya. Kung pwede lang akong sumunod sa kanya eh.

“ You look sad, why?” tanong niya sakin. Ni Tristan. Ipinahid niya yung panyo niya sa mga luha kong umalpas mula sa mga mata ko. Tinitigan ko siya. He look so handsome on his grey suit. Nakangiti siya sa akin.

“ C’mmon. Kung tungkol ito sa baby mo, don’t be sad. May dahilan siguro si God. And I would like to say sorry sa nagawa ko dati, Emerald” sabi niya sakin, sincerity on his voice, sadness on his eyes. I silently nodded. Sino ba naman ako diba? Diyos nga nagpapatawad, tao pa kaya? Nabulag lang siguro siya ng pag-ibig niya sakin kaya nagawa niya yun.