Hepinize merhaba ^^
Yeni bir hikaye ile döndüüm .
Eğer bu kitabı şu an okuyorsanız -ki okuyorsunuz eheıxpksoh- teşekkür ederim . Aslında tüm kitapları ele alırsak bunu daha çok beğendim diyebilirim.
Bunu comeback kitabı yapacaktım fakat dayanamadım çünkü bunu yazmak daha çok içimden geliyordu.
Öncelikle bu kitabı yazmak istemiyordum . Aklımda olan birçok düşünce vardı fakat bunu yazıya aktarmanın benim için her zamanki gibi çok zor olacağını biliyordum . Ama daha sonra medyadaki şarkıyı dinledim . İliklerime kadar şarkıyı hissettim desem kaçık olduğumu düşünmezsiniz umarım. Her bir kitaba başlamam bir şarkı sayesinde oldu . Tıpkı bunun gibi . Ama bu şarkı çok garip .-Bilmiyorum ileride fikrim değişir mi ? Veya daha hoşuma giden şarkılar bulur muyum ? -
Belkide gerçekten delirmiş olabilirim ama neden bu şarkıyı bu kadar sevdiğimi anlayamasam da ... bilmiyorum akdadhabkd
Hala kesinlikle okunacak diye bir düşüncem yok , öz güvenim de 0 şu an :D
Hatta okunmayacağını düşünüyorum .
Ama diğer kitaplarımdan farklı olarak bunu yazmayı bırakmak istemeyeceğimi hissediyorum . Kafamda olan kurgu benim çok hoşuma gitti ve bunu devam ettirebilirse harika olur .
Umarım seversiniz .
<3
+
1.Bölüm
Kız adımlarını soğuk ve yumuşak karın üzerinde ilerletmeye devam etti, adımları korkaktı, kendisi de öyle ... Dişlerinin birbirine acımasızca vurduğunu hissediyordu, özenle manikür yaptırmış olduğu tırnaklarını kemirmeye başladı .
Saçlarını hızlıca şapkasının içine soktu ve kabanının bütün düğmelerini ilikledi . Etek giymişti , fakat etek hiç ona göre değildi, sadece tanınmak istemiyordu. Fazladan sürdüğü eyeliner ının saçma sapan bir hal aldığını hissedebiliyordu. Bu karanlıkta kimsenin onu görmeyeceğinden emindi fakat teninden 3 ton daha koyu bir bb krem kullanmış ,kıpkırmızı bir ruj sürmüş ve aslında yüzünde var olmayan benler yapmıştı . Sağ baş parmağının tırnağını da vahşice kopardıktan sonra içinden ona huzur veren şarkılar söylemeye başladı.
Ayaklarının donduğunu hissedebiliyordu , karların içine ayağını batırdığında botların içine karlar giriyordu fakat kız bunu umursamıyordu . Sadece kaçmak istiyordu, yaşamak istiyordu .
Bu soğukta etek giydiği için kendine bir küfür savurdu ve ellerinden eldiveni hızlıca çekerek botunun içine dolmuş karları çıplak elleriyle aldı , eldivenleri işe yaramayacağını bilse de botunun içine sokuşturdu. Ellerinin üşüyeceğini biliyordu , fakat bunu da önemsemiyordu . Aslında donarak ölme düşüncesi cinayete kurban gitmekten daha iyi gibi geliyordu .
Koşmak istiyordu fakat yapamıyordu, sadece yürüyordu . Kimsenin tahmin bile edemeyeceği yerlere gitmek , insanlardan kaçmak istiyordu .
Eski anılarını düşünmeye çalıştı , arkadaşı ile olan güzel anılar ... Fakat düşünemedi, aklına hiçbir şey gelmiyordu, hafızasının silindiğini hissetti , ya da hatırlamak istemedi . Kafasında aynı anda dolaşmaya başlayan binlerce düşünce başını ağrıtmaya başladı . Ne düşündüğünü bile anlamaz hale gelmişti, çığlık atmak istiyordu fakat bu şu anki durumu için pek iyi bir fikir sayılmazdı.
Ailesini düşünmek istedi, ne kadar yıkılacaklarını , günlerce ağlayacaklarını ... Arkadaşını düşünmek istedi , kimsesiz kalacağını biliyordu , polise gitmek istedi ama yapamadı . Bir şeyler düşündüğünü hissedebiliyordu fakat ne düşündüğünü bilmiyordu . Bu biraz garip gelmişti .
O hiçbir şey yapamıyordu . Yapmak istediği şeyler her zaman 'fakat' ile devam ediyordu . Hayatını aslında seviyordu, onu seven bir ailesi, onu her şeyden çok önemseyen bir arkadaşı vardı.
Sokak ışığının altında bir karartı gördü , işte o an her şeyin bittiğini anladı .
Saklanmaya çalıştı fakat karartı onu görmüştü , ona doğru yaklaşıyordu ve koşmaktan başka şansı yoktu. Karları önemsemedi, donarak ölme olasılığını önemsemedi, aşırı derece yükselen nabzı nefes alış verişini hızlandırmıştı doğal olarak. Soğukta buhar haline dönüşen nefesini izleyerek koşmaya devam etti ve boğazını yırtacak kadar bağırıyordu.
"Yardım edin ! Kimse yok mu ?!"
Sessizlik ile yanıt aldı, bu soğukta baykuşların bile dışarıda olmadığını biliyordu, bağırmaktan başka yapacak bir şey yoktu.
Birinin duymasına dua ederek bir kez daha bağırdı "Yardım edin !"
Birinin nefesini boynunda hissettiğinde tiz bir çığlık attı.
"Buraya kadar "
Buraya kadar diye tekrarladı içinden .
Özür diledi , ailesinden, arkadaşından ve kendinden ...
"Neden ?" sesi o kadar zavallıca çıkmıştı ki ...
"Buraya kadar"
Ve sonra yere yığıldı , hayat işte bitmişti .
Özür dilerim Taeyeon.
(Cinayet kitabı falan sanmayın ha sğalxkalzn Yani çok değil )
YOU ARE READING
River Of Tears | BAEKYEON
Fanfiction"Ve ben o an hayatımı onun gülüşüne adayacağıma ,onu kendinin güzel olduğuna ikna edeceğime ve hayat dolu o küçük kızı gün yüzüne çıkartacağıma dair kendime söz verdim . O kendiyle yüzleşmek adına ölmeyi reddeden , hiç tanımadığı birinin omzunda ağl...
