Hepsi anlamıştı ki bu bebek sıradan bir bebek değildi. Yaşaması için sahip olduğu güç her neyse ondan kurtulması gerekliydi. Çünkü kraliyet soyundan olmayan kimsenin özel güçleri olamazdı. İşte o zaman hepsinin gözünde tek bir düşüncenin ışıltısı pa...
O gün tüm aile güne ölüm sessizliğiyle başlamıştı. Hiçbirisi konuşmuyor adeta hepsi bakışlarıyla anlaşıyorlardı. Yarın Vega'nın doğum günüydü. Beş yaşına girecekti. Çok değil sadece birkaç saat sonra hayatları hiç olmadığı kadar değişecekti. Ölecekler miydi, ölecek miydi? Sera işte doğan güne bu sorularla merhaba demişti. Uyuyamamış erkenden uyanmıştı. Saate baktı daha çok erkendi. Sonra gözleri yan tarafında uyuyan küçük kardeşine kaydı. Ne kadar da masum uyuyordu. Nasıl kıyacaklardı ona? Nasıl son vereceklerdi bu meleğin hayatına? Yavaşça kardeşinin saçlarını okşamaya başladı. Biricik kardeşi, Vega'sı. Eğildi ve yanağına bir öpücük kondurdu ama tam bu sırada gözlerinden düşen iki damla yaş Vega'nın uyanmasına neden oldu. "Ablacım, sen neden ağlıyorsun?" Vega hızla doğruldu ve ablasına sarıldı. "Kötü bir rüya mı gördün, endişelenme bak ben varım yanında, ben seni korurum." dedi çocuksu sevimliliğini ablasını güldürmek için kullanarak. Sera hemen kendini toparlayıp Vega'ya kocaman bir günaydın öpücüğü verdi ve kahvaltı için mutfağa götürdü. Mutfağa girdikleri an anne ve babalarının konuşması sanki bıçakla kesilmişti. Annesi hemen gözlerindeki yaşları silerek küçük kızının yanına geldi ve onu sıkıca kucakladı. Vega biliyordu herkesin neden ona veda edercesine davrandığını. Babasının planını da biliyordu. Kızmıyordu ona. Bunu yapmaya mecburdu. Annesini, ablasını ve onu korumak zorundaydı. Gözlerini babasına çevirdi. Adeta ondan özür dilercesine bakıyordu. Yavaşça yanına gitti ve sıkıca sarıldı babasına. Bir daha göremeyeceği kahramanına. Kahvaltıyı bitirdikten sonra Sera anne ve babasını yalnız bırakmak amacıyla Vega'yı gezmeye çıkarmıştı. Vega bu gezinin son gezisi olduğunu biliyordu. Gördüğü her şeyi aklına kazımak istercesine dikkatle inceliyordu. Unutmak istemiyordu. Ailesini, evini, ormanı, gölü... Hiçbirini unutmak istemiyordu. Burada doğmuş burada büyümüştü ama burada yaşlanamayacak, buraya bir daha asla gelemeyecekti. Kalbine bir hüzün yumrusunun çöreklendiğini hissetti. Yapacak bir şeyi yoktu. Ailesinin ve kendisinin yaşamasını istiyorsa bunu yapmak zorundaydı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
♛♕♛♕
Her ne kadar büyük anlaşmazlıklara girmekten kaçınsalar da tüm temsilciler gizli gizli birbirlerini takip ederler çünkü güçleri tüm bir evrene dağılmıştır ve onları kontrol etmek, güçlenmek için ele geçirmek zorundadırlar. Bu zamana kadar Mars hep sessiz kalsa da aslında sadece tek birini beklemektedir. Onlara zaferi getirecek birini. Şu anda düşmanın koynunda yaşayan ama düşmanının fark etmediği ganimetini.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
