That Nerd has a Secret (PUBLISHED UNDER PSICOM)

Chapter 12: Mistress

I am walking to my next class which is our history. And I'm in a bad mood right now.  Thanks to that jerk who's always ruining my day.

--Flashback--

Kakarating ko lang ng room at unang bumungad sa 'kin ang magulo naming classroom. Kulang nga sa disiplina ang mga students dito, the school must do something about this. Merong nagbabatuhan ng kapangyarihan, some were using their powers to make fun of others and some were just sitting.

Nakita kong nakapwesto si Paxton sa likuran ng upuan ko habang busy sa pakikinig ng music using his earphones. At kelan pa siya lumipat ng upuan?

Panandalian ko siyang tiningnan ng masama habang nakapikit pa siya. He thinks that he can repay me by just taking care of me when I'm sick? If I know, it was just a prank. Hindi ko kinain ang hinain niyang sopas kahapon. Baka dinuraan niya pa yun or what. I'm not stupid.

Agad din naman akong umalis kahapon sa dorm niya. Ang kapal ng mukha, sa dorm pa ako ng mga lalaki dinala. He's the one who is stupid. I jumped through the window at buti na lang, may katabing puno yung bintana kaya dun ako bumaba. I left their dorm casually.

Una kong nilagay ang bag ko sa upuan. I was about to sit down pero napansin ko nalang na padiretso na ako sa lapag. Just what the hell?! Nagsisimula na naman sila!

Tumawa silang lahat sa room. Halos mamula na ako sa hiya. Agad kong inayos ang palda ko pagkatayo ko. Damn it baka may nakita sila. Bakit ba kasi ang ikli ng palda nila dito?

"May nakita akong bulaklak," hagalpak na tawa ni Paxton.

Sinasabi ko na nga ba. He's referring to my undergarment na flower printed. Agad akong naupo at pilit na hindi sila pinapansin. Sanay na ako dito. Sige lang, Shea, tiisin mo lang. Pero nakakahiya!

"Bastos," tanging nasabi ko. Halos mamula na ako dito. They all gasped nang marinig nila ang sinabi ko. Sinabihan ba naman ang iniidolo nilang bastos. Eh, totoo naman.

Tumatawa pa rin siya hanggang ngayon. Yung ibang mga kaklase ko dito, humuhugis puso na ang mata at halos tumulo ang laway kakatitig kay Paxton. Tss.

"Daisy, sabay tayong kumain mamaya," he said casually habang mahinang sinisipa ang upuan ko. Why is he always acting like this? And what the hell? Daisy?

"Stop calling me that. And I'm not coming with you." I said coldly.

Kung makapag sabi, akala niya magkaibigan kami. Kung hindi lang talaga ako nerd ngayon.

He grinned. "Libre mo ako lunch. You owe me twice kaya dapat magtanaw ka naman ng utang na loob."

"Utot mo lunch," sagot ko. Matapos ng lahat ng ginawa niya? Ni sorry nga wala siyang sinabi. Ilang beses na akong muntik mapahamak at mapahiya dahil sa kanya.

Owe him twice? At kelan pa ako nagkautang na loob sa kanya? I can handle myself. Wala akong hiningan ng tulong.

"Daisy!"

Ugh, curse you.

--end of flashback--

Last period na namin ngayon which is their—I mean our history. Kung pano kami nag originate mga ganon.

Ako ang unang dumating kaya pumwesto na ako sa harapan and lean on my desk. After a couple of minutes, dumating na rin ang mga kaklase ko.

"Good morning class!" greeted by our History professor. I think she's in 40's.