The secret - Truth or Lie? (Flikken Maastricht)

Hoofdstuk 12

'Hmm goeiemorgen' werd ze wakker door de kusjes die hij in haar hals drukte.
'Goeiemorgen schoonheid' glimlachte hij breeduit dat ze eindelijk wakker was. Hij was al zeker een kwartier bezig geweest om haar liefdevol te wekken maar het leek geen effect te hebben, maar toch was het hem gelukt.
'Heb je ook zo lekker geslapen' hield hij haar stevig tussen zijn armen.
'Ja' was het nu haar beurt om breeduit te glimlachen waarna ze hem kuste.
'We moeten gaan ontbijten' wist ze wel weer dat zij de tijd in de gaten moest houden.
'Nee hoor' trok hij haar grijnzend terug zodat hij haar nu kon gaan kussen.
'Hmm leuke, lieve Eef' kroop hij bovenop haar terwijl hij haar op haar rug duwde.
'Wolfs' giechelde ze om zijn handtastelijkheid.
Al was het, het geklop op de deur dat hem liet ophouden.
'Binnen' rolde hij gauw van haar af terwijl hij de deken optrok zodat er niet te zien was dat ze niks aan hadden.
'Heerlijk, zet maar neer' keek hij verrast naar de volle kar die de kamer binnen werd gereden.
'Stiekemerd' kroop Eva tegen zijn rug aan terwijl hij in zijn portemonnee een fooi zocht om de dame te geven voor haar diensten.
'Een lekker boterhammetje met kaas, een croissant met jam en een schaaltje fruit voor mevrouw' somde hij op. 'En van alles als je nog meer wilt' was hij in elk geval blij met de keuze die hij gemaakt had.
'Allemaal voor ons' keek Eva haar ogen uit.
'Allemaal' schonk hij een glas jus d'orange voor haar in.
'Lekker dank je wel' kon ze haar geluk niet op.
'Eet smakelijk' vielen ze dan ook tegelijkertijd aan op al het lekkers dat voor hun stond.

'Pffoe, ik zit echt vol' plofte Eva terug in het kussen. Voor haar doen had ze veel gegeten.
'Was het lekker' liet Wolfs zich naast haar neer ploffen.
'Heel lekker' genoot ze nog na van al het lekkers.
'Net zo lekker als ik' had Wolfs alweer andere prioriteiten terwijl hij tegen haar aanrolde.
'Veel lekkerder' lachte Eva om zijn vergelijking.
'Ik ben veel lekkerder ja ik weet het' lachte hij met haar mee.
'Nee het eten' schudde ze dan ook lachend haar hoofd waarna hij haar kuste.
'Lekkertje' legde hij een weg af van haar lippen naar haar hals.
'Ik ga douchen, anders komt er niks terecht van deze dag' probeerde ze onder hem uit te komen. Ze wist geheid waar dit anders in zou eindigen, als hij zo'n bui had.
'Ga jij douchen' keek hij vragend maar met een grote grijns op.
'Ja, ga je ook mee' keek ze hem verleidelijk aan.
'Hmm daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen' kuste hij haar nogmaals.
'Kom dan' was ze gauw uit bed gesprongen waarna hij haar maar wat graag volgde en geheel bloot rende ze elkaar dan ook achterna richting de badkamer.

'We kunnen het ook hier doen' had Wolfs de grootste moeite haar niet meteen tegen de muur aan te drukken. Hij wist zich te beperken door zijn handen over haar lichaam te laten glijden terwijl ze dicht tegen hem aan stond.
'Jij bent echt verslaafd' lachte ze om zijn nieuwe poging.
'Aan jou ja. Ik heb je gewoon zo gemist' drukte hij haar nu alsnog tegen de tegelwand van de douche aan.
'Laat maar eens wat zien dan' tilde ze haar been op om die langs de zijne weer naar beneden te laten glijden. Ze wist dat, dat hem nog meer op zou winden dan dat hij al was.
Grijnzend plaatste hij dan ook zijn handen onder haar billen waarna hij haar in één soepele beweging op tilde waarna ze haar benen om hem heen sloeg.

Later dan de bedoeling was geweest stapte ze achter elkaar de hotelkamer uit.
'Moeten wij niet uitchecken' bleef Eva bedenkelijk staan toen ze de wachtende mensen bij de receptie zag.
'We hebben de kamer tot vijf uur' schudde Wolfs glimlachend zijn hoofd. Hij had geen zin om alle spullen mee te moeten slepen en nu konden ze die straks gewoon ophalen voordat ze terug naar Maastricht zouden rijden.
'Je hebt er wel echt een luxe van gemaakt he' glimlachte Eva naar hem omdat hij schijnbaar overal aan gedacht had.
'We zouden genieten toch' sloeg hij trots zijn arm om haar heen terwijl ze naar de auto liepen.

'Nou welkom in de studentenbuurt van Amsterdam' grijnsde Wolfs terwijl hij wist dat Eva het niks vond.
'Dat je hier kan wonen' schudde ze dan ook afkeurend haar hoofd terwijl ze de huizen één voor één bekeek.
'Studenten he' haalde Wolfs zijn schouders op. Hij wist niet beter, was hier zelf ook opgegroeid. 'Hier is het' ging hij haar voor naar het goede huis nadat hij de auto geparkeerd had in de drukke en smalle straat.
Maar zelfs na drie keer bellen werd er nog steeds niet open gedaan. Wolfs probeerde dan ook maar één van de andere bellen.
'Ja' stak er boven hen een hoofd door het openstaande raam heen.
'Ik kom voor Julian' deelde Wolfs hem mee.
'Die is er niet' was het resolute antwoord. 'Hij doet niet voor niks niet open he' kreeg hij er bijdehand nog even achteraan.
'Misschien was zijn bel stuk' haalde Wolfs dan ook nonchalant zijn schouders op. Hij moest en zou het laatste woord hebben en niet zo'n snotneus.
'Hij wist toch dat we zouden komen' keek Eva hem vragend aan. Straks waren ze hier helemaal voor niks heen gereden terwijl ze ook gewoon samen in bed hadden kunnen liggen.
'Ja als het goed is wel' haalde hij wederom zijn schouders op. 'Ik bel hem wel even' haalde hij zijn telefoon al te voorschijn.
'He pa' nam Julian enthousiast zijn telefoon op.
'He, wij staan voor je deur' deelde hij hem kort mee.
'Heh voor mijn deur' leek hij er niks van te begrijpen.
'Ja jou deur ja' was het duidelijk in zijn stem te horen dat hij ervan baalde.
'Maar Fleur zei dat jullie niet kwamen' verdedigde hij zichzelf.
'Fleur kwam niet. Ik ben met Eva, kunnen jullie ook alvast kennis maken' deelde Wolfs hem mee.
'Oh nou dan heb ik het vast verkeerd begrepen' wuifde de jongen het weg.
'Kan je niet alsnog komen' probeerde Wolfs.
'Ik ben bij een vriend bezig, ik kan nu echt niet zomaar weg' gaf hij allen niet zo gemakkelijk toe.
'We zijn hier voor jou he, Eva wil jou ook ontmoeten' liet Wolfs zich niet zo gemakkelijk afschepen.
'Ja sorry pa, ik wist het echt niet' bleef hij erbij niet te komen.
'Nou ja dan zie ik je de volgende keer wel weer' wilde Wolfs niet laten blijken dat hij eigenlijk best een beetje gepikeerd was. Hij wilde ze zo graag aan elkaar voorstellen en dan kwam hij gewoon niet. Door de dommigheid van Fleur die niet gemeld had aan haar broer dat hun vader wel gewoon zou komen. Waarschijnlijk in haar bozigheid omdat zij niet mee mocht dit weekend.
'Hij is er niet, en hij heeft geen tijd om te komen' borg hij zijn telefoon weer op, zichtbaar balend.
'Oh en nu' bekeek Eva de buurt nogmaals.
'We kunnen terug naar het hotel. We hebben de kamer toch nog de hele middag' haalde hij teleurgesteld zijn schouders op. Ze moesten immers toch wat, anders zouden ze vast terug naar huis kunnen rijden maar hij genoot liever dan nog even van het samen zijn voordat Fleur bijna al zijn aandacht weer opeiste net als de rest van het dagelijks leven.
'En dan naar huis' trok ze haar wenkbrauwen op. Dan betekende het dus het einde van hun weekendje terwijl ze vanavond of eind van de middag pas terug zouden gaan.
'We kunnen nog wat tv kijken, knuffelen op bed' vond hij dat ook absoluut geen straf. 'We zien wel' besloot hij maar het beste ervan te maken. Hij had weinig andere keus en Eva was ook zeker geen slecht gezelschap. Dan konden ze er beter samen nog een leuke middag van maken en dat besloten ze dan ook maar te doen. Wat tv kijken en geknuffel en gefrunnik op het grote bed waarna ze alle spullen ingeladen hadden en Wolfs haar nog verrast had met een etentje bij die allerlekkerste chinees waarvandaan hij de vorige keer het eten had mee genomen. Zo was het toch nog een prima afsluiting van een heerlijk weekend samen zijn.