The Lie (Camren)

7.Long Time No See

Ένιωθα την ανάσα μου να τρέμει από το άγχος. Το αίσθημα εκείνης της βραδιάς με τα χέρια μου να κρατάνε την Καμίλα τόσο σφιχτά καρφωνόταν σαν μαχαίρι στην καρδιά μου. Το αίσθημα της αγάπης που ένιωθα για αυτήν τότε είχε σταθεί σαν κοφτερός κόμπος στον λαιμό μου. Η ανάμνηση του προσώπου της κολλημένο πάνω στο δικό μου, έκανε όλο μου το είναι να θέλει σαν απελπισμένο να την κοιτάξει. Να θέλω σαν εξαρτημένη πρώτη φορά μετά από 2 χρόνια να ξαναδώ το πρόσωπο που στοίχειωνε τα βράδια μου. Όχι Λόρεν. Όχι. Μην κάνεις αυτό το λάθος. Δεν είσαι ακόμη έτοιμη να την ξαναδείς.

Έβαλα όση δύναμη μου είχε περισσέψει και κατάπια την επιθυμία που είχε ριζώσει σε κάθε κύτταρό μου. Τα πόδια μου με είχαν φτάσει μέχρι το μικρόφωνο στην μέση του stage ενώ πρώτη φορά η διαδρομή μου φάνηκε τόσο βασανιστικά μεγάλη. Προσπάθησα να ρυθμίσω την τρεμάμενη ανάσα μου και έβαλα τα χέρια μου πάνω στο μικρόφωνο. Η μελωδία του τραγουδιού μου ξεκίνησε αυτόματα και προτίμησα να κλείσω τα μάτια μου προκειμένου να μην σκέφτομαι ότι από κάτω μπορεί να βρίσκεται η Καμίλα. Αν τα άνοιγα ίσως μπορεί να μην είχα τον έλεγχο. Ποιον στο διάολο κοροιδεύω. Ποτέ δεν είχα τον έλεγχο δίπλα της.

*Before I ever met you - Banks*

«Everyone knows I'm right about one thing »

«You and I don't work out»

η βραχνή φωνή μου βγήκε μέσα από την ανάσα μου ενώ η συναισθηματική μου φόρτιση έκανε τους στίχους να βγαίνουν με ένταση από το στόμα μου.

«You bring out the mean in me»

«I bring out your insecurities»

«You know what I am talking about»

Τα πράσινα μου μάτια ήταν ακόμη κλειστά, και πίσω από αυτά η εικόνα του προσώπου της τόσο πεντακάθαρα. Του χαμόγελου της που μου έκοβε την ανάσα. Του γέλιου της που μπορούσα να ακούω για μέρες. Χριστέ μου πόσο μου είχε λείψει ο ήχος του γέλιου της.

«Eventually you'll be fine if we break up»

«And one day I'll be fine too»

«But we should just end it now»

«Before someone gets more hurt than they have to»

«Things soon will be like before I ever met you»

«Before I ever met you» - Πριν σε γνωρίσω

Η ανάμνηση της έκανε την χαμηλή φωνή μου να πονάει από συναίσθημα. Μπροστά μου σκοτάδι αλλά την έβλεπα τόσο καθαρά. Τα λεπτά της δάχτυλα να χαιδεύουν την γυμνή μου κοιλιά και ο ήχος της φωνής της στο αυτί μου να μου λέει ότι με αγαπάει. Τα καστανά της μάτια να με κοιτάζουν παιχνιδιάρικα και να προσπαθεί να τα κρύψει πίσω από το λευκό σεντόνι. Ή επιθυμία μέσα μου να ανοίξω τα καταραμένα μάτια μου και να την κοιτάξω άρχισε να γίνεται ακόμη πιο έντονη με το πέρασμα των δευτερολέπτων. Άρχισε να μετατρέπεται σε μια απελπισμένη ανάγκη που δεν μπορώ να αντισταθώ.