Up To Tomorrow (Lesbian Story)

2

Ik begon in paniek te raken. Iedereen keek naar me, dus ook Els. Ik voelde de vingers van Els langs mijn hand strijken en kromp in één. Waarom heeft ze zo'n effect op me?! Ik haat het, maar op één of andere manier kan ik er geen genoeg van krijgen. Ik schraapte mijn keel en keek op.

"Uhm, ik ben Nathalie." Ik slikte. Kom op je kunt dit. "....Ik heb verschillende hobby's. Ik lees graag boeken en als ik geen boek lees speel ik piano." Ik voelde dat Els naar me staarde en werd direct nerveus. "O-op vrijdag en zaterdag geef ik dansles en de rest van de dagen breng ik thuis door." Opeens was de hand van Els weg en ik miste meteen de warmte. Ik keek op en zag dat ze bedenkelijk haar vinger tegen haar kin aan tikte. Ze beet op haar onderlip en keek me aan. Kan ze serieus nog schattiger worden.

"Dus je geeft dansles?" Één van haar wenkbrauwen schoot omhoog. Er drong een klein glimlachje zijn weg naar mijn lippen.

Ik knikte. "Ik kan je wel een lesje geven om je gedachte over dansen te laten veranderen?" Ik gebruikte een bepaalde ondertoon in mijn stem die, kun je wel zeggen, flirterig klonk. Wat zeg ik nu weer?! Nu maar hopen dat ze het niet heeft opgemerkt.

Haar glimlach was verdwenen en ik verwachte het ergste. Ze zag er bedenkelijk uit en na een aantal verschrikkelijk, maar dan zeg ik ook verschrikkelijk, lange seconde kreeg ik eindelijk antwoordde. "Ik denk dat ik er wel één kan overwegen." Ze glimlachte naar me en knipoogde. Wanneer ik dacht niet roder te kunnen worden had zij wel weer iets om het erger te maken.

Ze richtte haar aandacht weer tot de hele groep. "Nou, hebben jullie misschien nog vragen voor mij?" De jongen met kastanje bruin haar en bruine ogen stak meteen zijn hand op. Els gaf een klein knikje om aan te geven dat hij zijn vraag mocht stellen.

"Bent u getrouwd?" Iedereen keek van de jongen naar Els en weer terug. Waarom zou je dat nou vragen?! ....Niet dat ik niet nieuwsgierig ben. Ik keek naar Els en wachtte tot ze zou antwoorden.

"Nee, ik ben niet getrouwd." Voor ik het wist vlogen er verschillende vragen door de kring. 'Wat is uw lievelings-kleur?', 'als u de enige mens op de wereld was wat zou u dan doen?', 'als u een wens mocht doen wat zou dat dan zijn?' Ik weet het de meeste vragen waren zinloos. Na een tijdje te hebben gewacht of iemand nog een vraag had, stond Els op en klopte haar broek af met haar handen. "Nou ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ga naar bed. Welterusten allemaal." Ze zwaaide ons gedag en liep naar het houten huisje. Ik keek haar na en keek pas weg toen ze verdwenen was door de deur.

De jongen die de 'bent u getrouwd' vraag had gesteld kwam vlak voor me zitten en ik was weer terug in de realiteit. "Ja?" Vroeg ik met een emotieloze blik.

"Hoe deed je dat?" Vroeg de jongen en zette puppy oogjes op.

"Wat?" Vroeg ik hars.

"Hoe heb je dat voor elkaar gekregen man! Het leek wel alsof ze direct voor je viel!" Zei een andere jongen. De jongen die voor me zat knikte hevig.

Ik zuchtte geïrriteerd. "Ik weet niet waar je het over hebt." Voordat de jongens nog iets konden opbrengen werden ze tegengehouden. Ik voelde een arm om mijn schouders en keek opzij naar Joyce. Joyce keek boos naar de twee jongens.

"Koppen dicht jongens!" Zei ze met een verheven stem. "Zo maak je echt vrienden." Je kon de sarcastische toon goed horen. Ze keek naar me met een rust gevende glimlach. "Trek er maar niks van aan." Ze kneep me zachtjes in mijn schouder. Ik schrok van een deur die werd dicht geslagen en keek naar het houten huisje, maar zag niks. Ik richtte me op het gesprek dat Esther was begonnen. We hadden het over wat we allemaal morgen zouden doen, activiteiten dus.

"Wacht dus we hebben verschillende activiteiten en één daar van is bergbeklimmen!" Ik werd al misselijk als ik er over na dacht. Ik, hoog in de bergen, bungelend aan een touw, wachtend tot ik te pletter val? Naha, ik pas.

"Kom op Nathalie. Je kunt het toch proberen?" Ik keek naar Olaf, de jongen die net nog vlak voor me zat. Ik herinnerde me mijn vader en moeder die mijn naam en die van mijn broer schreeuwde, de wind die mijn haren in mijn gezicht zwaaide, de vrije val en de verscheurende pijn. Maar vooral herinner ik me het geschreeuw van mijn broer, het brekende geluid van takken toen we allebei naar beneden vielen en de sterke armen van mijn broer die me beschermde voor de dodelijke val. Van het moment dat ik viel had ik me voorgenomen niet meer te gaan klimmen. Ook al maakte het vroeger een groot deel uit van mijn leven. Het verlies was te zwaar. Ik zou mijn broers steunende woorden nooit meer horen. Door de val lag ik weken lang in het ziekenhuis met drie gebroken ribben, been en arm. Ik had een diepe snee over mijn rug opgelopen tijdens de val. Het litteken dat is achtergebleven herinnerde me elke keer weer aan dat fatale moment dat mijn leven voorgoed had veranderd. Ik sloot mijn ogen en ademde diep in. Er rolde een traan over mijn wang. Ik voelde een hand op mijn rug en deed mijn ogen weer open. Ik keek achter me en zag Esther gehurkt achter me zitten. Ze weet wat ik heb door gemaakt en heeft me enorm gesteund. Zoals ze nu ook doet.

"Kom zullen wij ook maar eens gaan?" Arhen knikte en stond op. Hij liep naar me toe en stak zijn hand uit. Ik glimlachte lichtjes naar hem en nam zijn hand aan. Henri kwam naast me staan en kneep zachtjes in mijn schouder. Ik wou net met ze mee lopen toen mijn hand werd vast gepakt. Ik keek naar beneden in de groene ogen van Joyce.

"Slaap lekker." Ze glimlachte en kneep zachtjes in mijn hand. Ik glimlachte naar haar en ze liet mijn hand los. Ik versnelde mijn pas om weer bij mijn vrienden te lopen.

"Wat wou ze van je?" Vroeg Henri met een nieuwsgierige blik.

"Oh ze wenste me gewoon een goede nacht." Ik haalde mijn schouders op. Toen we binnen in onze tent stonden begon Esther opeens op en neer te springen en een raar hoog geluid kwam uit haar mond. Ze bleef maar 'omg, omg, omg' herhalen, ik werd er gek van. Ik wou alleen nog maar slapen aangezien er voor ons morgen iets te wachten stond en ik hoopte zo erg dat dat niet bergbeklimmen zou zijn. Ze sprong op me af, legde haar handen op mijn schouders en schudde me door elkaar. Nu begon ik echt geïrriteerd te raken. Ik greep haar armen en zorgde er voor dat ze stil stond. "Wat!" De irritatie was goed hoorbaar in mijn stem.

"Ze vind je leuk!" Schreeuwde ze enthousiast. Ze begon weer op en neer te springen en sprong op de bank. Arhen was ondertussen al in één van de stoelen gaan zitten en had zijn boek weer gepakt. Hendri daarentegen was direct naar bed gegaan. "Nathalie heeft haar eerste vakantie liefde~!" Zei ze op een zingende toon.

"Wat! Waar heb je het over!" Ze keek omhoog van uit haar positie van af de bank met een grote grijns.

"Oh doe nou niet als of je niet weet waar ik het over heb." Ze rolde met haar ogen en ging rechtop zitten. "Jij weet toch wel waar ik het over heb, toch Arhen?" Arhen keek op van zijn boek en keek van Esther naar mijn. Na een tijdje knikte hij instemmend.

"Urgg, stop daar mee! Ik weet echt niet waar jullie het over hebben!" Ik wed dat ons gesprek aan de andere kant van het kamp nog te horen was, maar het maakte me niet uit. Ik was moe en raakte nogal geïrriteerd door deze twee en vooral door Esther.

"Heb je niet gezien hoe ze naar je keek. Het is overduidelijk dat ze je wel ziet zitten." Esther knipoogde en viel weer achterover op de bank. "En volgens mij is zij niet de enige." Ik had nog werkelijk geen flauw idee over wie ze het had en nu was er blijkbaar nog één bij gekomen. Ik wou net gaan zeggen dat ik naar me kamer zou gaan tot Esther iets zei en mijn hart een sprongetje maakte. "Ik bedoel toen je op zo'n verleidelijke toon vroeg of je haar een dans les mocht geven zei ze ja en fucking knipoogde naar je. Ik vind dat al genoeg bewijs."

"Je b-bedoelt dat E-Els me wel ziet...zitten?" Zei ik stotterend van de zenuwen. Esther schoot op en ik had meteen spijt dat ik iets had gezegd.

"Je vind haar leuk!" Ze wees met haar vinger naar me en haar mond stond wijt open. Henri kwam van uit zijn kamer aan rennen en keek verwilderd om zich heen. Ook Arhen had zijn boek even opzij gelegd.

"Wie vind wie leuk?!" Vroeg Henri opgewonden.

"Nathalie vind Els leuk en ik ben er zeker van dat het wederzijds is." Esther deed haar armen over elkaar en keek me triomfantelijk aan.

"Nee nee nee!" Ik zwaaide met mijn handen om mijn woorden bij te staan. Henri wou iets gaan zeggen, maar ik was hem voor. "Ik vind haar niet leuk en zij vind mijn niet leuk, einde discussie!" Ik liep naar mijn kamer en hoorde Esther en Henri druk praten en ik wist de topic van het gesprek al.