Up To Tomorrow (Lesbian Story)

1

De auto rit zat vol met geklets, gelach en gejuich toen we eindelijk aankwamen. Ik was zelf ook best opgelucht toen we er eindelijk waren, ik had het geen seconde langer met die gasten kunnen volhouden. We reden een parkeerplaats op en pakte onze tassen uit de auto. Ik gooide mijn rugzak over mijn schouder en hield de ander tas vast in mijn hand. We draaide ons allemaal tegelijk om en geloof me ik kreeg bijna een hartaanval.

"Moeten we dat hele pad aflopen!" Ik keek naar Esther die een kaart in haar hand hield van het hele terrein. Ze slikte en keek me onschuldig aan.

"Sorry..." Ik zuchtte, zette mijn rugzak nog maar wat beter op mijn schouder en begon te lopen. Henri en Arhen volgde snel, alleen Esther was nog veelte druk bezig met die stomme kaart. "Hé, wacht nou!" Hoorde ik Esther schreeuwen. 

Na een wandeling die maar niet op leek te houden kwamen we eindelijk aan bij een grote poort. Door de grote houten deuren kon je gemompel horen. "Oké ik denk dat dit het is..." Esther liep naar voren en duwde de poort open, niet lang daarna stonden we allemaal binnen en keken we uit over een reusachtig terrein. Er liep een houten muur van hoge balken om het gebied en er stonden grote tenten die samen een halve cirkel vormde. In het midden van alles stond een houten huis, ook van balken gemaakt en daar vlak voor een kampvuur waar al verschillende mensen om heen stonden. Het was ondertussen al donker geworden en ik wist bijna zeker dat we te laat waren gekomen.

Er kwam een man op ons aflopen en begroete ons met een vriendelijke glimlach. "Hi, ik ben Eduard en ben één van jullie begeleiders voor de aankomende week. Als jullie we zouden willen volgen zal ik jullie tent aanwijzen." We liepen achter Eduard aan en kwamen bij de tent aan die als eerst in de rij stond aan de linkerkant. Eduard ritste het doek open en liet ons binnen. Mijn mond viel open en ik wist zeker dat ik niet de enige was. Dit is niet normaal! De tent leek wel groter dan van buiten en had alles wat een normaal huis ook had. Ik dacht dat we in een wegrotten tentje zouden moeten overleven.

Ik klopte op de schouder van Esther en knikte mijn hoofd. "Je heb jezelf overtroffen." Ik liep de tent veder in. Het had een keuken, het was niet groot, maar zeker ook niet klein. Een woonkamer met een grote bank, twee stoelen en zacht tapijt op de houten vloer, Vijf aparte kamers van gemiddelde grote en....geen badkamer?! Ik begon even te denken dat het nog wel eens iets kon worden. Waar is de fucking badkamer! Alsof Eduard mijn gedachte had gelezen antwoordde hij.

"Als je naar het toilet moet of moet douche ect. kun je dat doen in het wa hok." Esther bedankte Eduard en hij vertrok, maar niet voordat hij ons uitnodigde om om half elf nog even naar het kampvuur te komen. De begeleiders zouden dan worden voorgesteld. Ik liep naar één van de achterste kamers en plofte neer op het bed. Ik pakte mijn mobiel uit mijn rugzak en keek hoe laat het was, tien uur. Ik had dus nog een half uur. Ik begon mijn tassen uit te pakken en legde mijn kleren in de kleine kledingkast die tegen het tentdoek aanstond. Toen ik klaar wat gooide ik de tassen in de hoek van mijn kamer en pakte mijn mobiel uit mijn zak, twintig over tien. Ik liep naar de woonkamer. Henri en Esther zaten op de bank in een diep gesprek terwijl Arhen rustig een boek las in één van de stoelen. Ik liep naar de stoel waar Arhen in zat en ging zitten op de armleuning. Ik rommelde met mijn hand door het haar van Arhen die zijn boek dicht deed en me in mijn zij prikte. Ik sprong op van de leuning.

"Ik denk dat het tijd is dat me naar het kampvuur gaan." Ik liep naar de open geritst tentdoek en wachtte tot mijn vrienden zouden komen. Esther en Henri liepen naar buiten gevolgd door de 'grote teddy beer'. Esther liep voorop terwijl ik tussen Henri en Arhen liep.

"Ik hoop dat er een paar lekkere meisje tussen zitten." Henri porde me in de zij en ik stuurde een geïrriteerde blik op hem af. Ik was een jaar geleden bij mijn vrienden uit de kast gekomen en was opgelucht toen ze er allemaal oké mee waren. Esther vond het wel jammer dat ze nu niet echt met me over jongens kon praten, maar Henri en Arhen waren blij toen ze hoorden dat ze weer een nieuw matje hadden om mee over meiden te praten. Ik heb het nog niet verteld aan mijn ouders. Ik ben gewoon te bang voor wat ze gaan zeggen en of ze me wel zullen accepteren.