Pov Sarah;
Ik voel een hand over mijn wang. Ik schrik. Ik vlieg overeind, en ik zie dat Shawn voor me staat.
Wat doet hij hier? ,,Niet schrikken, ik ben het maar. Hier, heb je wat water.'' zegt Shawn terwijl hij mij een halfvol flesje water geeft. Dankbaar kijk ik hem aan. Ik drink wat water, en geef het flesje weer terug.
,,Je weet wel dat ik daar ook uit heb gedronken hè?'' zegt Shawn met een grijns op zijn gezicht.
,,En dat zeg je nú pas?'' vraag ik lachend. Hij knikt, en begint ook te lachen.
,,Waarom ben je eigenlijk weer naar me toe gekomen?" vraag ik.
,,Ik ben de hele tijd bij je gebleven.." antwoordt Shawn zacht.
Huh, maar toen ik wakker was heb ik hem helemaal niet gezien?
,,Ik zei toch dat ik je niet achter kon laten." zegt hij.
,,Maar toen ik vannacht even wakker was, toen zag ik je niet.." zeg ik twijfelend. Misschien heb ik het zelf wel verkeerd gezien, en was hij er wel.
,,Mensen moeten wel eens plassen" lacht hij.
Even later lopen we door de winkelstraat heen.
We lopen in de supermarkt langs de muffins, en Shawn wordt helemaal gek.
,,Muffins.." zegt hij dromerig, terwijl zijn tong uit zijn mond hangt.
Ik begin te lachen.
Even later lopen we naar de kassa.
Ik met een flesje drinken, en Shawn met zijn handen vol muffins.
Als we even later weer verder lopen, blijft Shawn opeens stil staan.
,,Wat is er?" vraag ik.
,,Uhm... Nee niks, sorry." antwoordt hij.
Even later blijft hij weer staan, en hij pakt mijn hand.
Ik voel me rood worden.
,,Je gaat gewoon mee naar mijn huis," Zegt Shawn terwijl hij me mee trekt.
,,Ik ga je hier niet alleen laten"
