pov Sarah;
,,Sorry, ik blijf hier.'' zeg ik. Ik zou wel mee willen, want ik denk wel dat ik Shawn kan vertrouwen. Maar ik heb geen zin om hem lastig te vallen.
Ik kijk op de klok van mijn mobiel.
Kwart over 5.
Ik lig alleen op een bankje, met een jas over me heen. Het is niet mijn jas.
Ik herken de jas ergens van, maar ik kom er alleen niet zo snel op.
Dan schiet me het opeens te binnen.
Tuurlijk! Die jas is van Shawn!
Maar waar is hij?
Ik kijk om me heen, maar ik zie hem niet. Ik leg mijn hoofd weer neer, en denk na wat er allemaal is gebeurd.
Is het geen droom geweest?
Nee.
Het kan geen droom zijn.
Ik heb Shawn's jas. Maar hij gaat toch niet zomaar weg terwijl hij zijn jas bij mij achterlaat?
Ach ja, laat ook maar lekker.
Ik val weer in slaap.
Ik loop naar boven, en daar tref ik mijn moeder aan.
Ze ziet er raar uit, heel wit, en allemaal lege flessen naast haar. In haar hand heeft ze een sigaret.
Ik kan het niet meer aanzien.
Zo hard als ik kan ren ik weg.
Ik kijk achterom, en ik zie mijn moeder achter me aan rennen.
Ik haal het niet.
Ik moet harder rennen, maar ik kan het niet.
Mijn moeder haalt me in, en ik voel dat ik word meegesleurd in een zwart gat.
Zwetend, en gillend word ik wakker.
Het was een droom, een nachtmerrie.
